Είναι πλέον κάτι παραπάνω από φανερό ότι οι διεθνείς διασκεδάζουν με την ψυχή τους όταν βρίσκονται με την Εθνική ομάδα, περισσότερο ίσως κι από το διάστημα που εκτελούν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις με τις ομάδες τους.

Και δεν χρειαζόταν να μιλήσει ο Σωτήρης Νίνης μετά τη νίκη με 2-0 επί της Λιθουανίας για να το αντιληφθεί κάποιος. Είναι κοινό μυστικό στις τάξεις των διεθνών, της ΕΠΟ, ακόμα και των ομάδων ότι ΟΛΟΙ οι παίκτες χαίρονται να είναι μέλη της Εθνικής ομάδας του Φερνάντο Σάντος.

Από την εποχή που ο Ότο Ρεχάγκελ έθεσε βέτο και «έκοψε» τους… βλαχοδήμαρχους των Ενώσεων από τα ταξίδια με το τσάρτερ της Εθνικής και την παραμονή τους στο ίδιο ξενοδοχείο με την ομάδα, όλα άλλαξαν προς το καλύτερο.

Ο Φερνάντο Σάντος βρήκε αυτή την παγιομένη κατάσταση, την διατήρησε, αλλά απέκτησε πλεονέκτημα έναντι του Ρεχακλή! Γιατί;

Μα επειδή είναι προπονητής που θέλει να έχει επαφή με το ελληνικό ποδόσφαιρο, μένει στη χώρα, παρακολουθεί από κοντά το πρωτάθλημα και έχει άποψη για την κατάσταση των παικτών που καλεί κάθε φορά στην ομάδα.

Έχει ακόμα πλήρη εικόνα για τους… ξενιτεμένους παίκτες, γνωρίζει σε τι κατάσταση βρίσκονται και φροντίζει να είναι δίκαιος στις επιλογές του. Από τους 23 του Euro 2012 μόνο οι 13 ήταν στην αποστολή των δύο πρώτων αγώνων των προκριματικών του Μουντιάλ και δεν εκφράστηκε το παραμικρό παράπονο.

Την ίδια στιγμή η Εθνική έχει μια σταθερή παρουσία σε μεγάλες διοργανώσεις, γεγονός που δίνει σε κάθε ποδοσφαιριστή την δυνατότητα να δείξει τις ικανότητές του και να φανεί περισσότερο στο εξωτερικό.

Στα ματς της Εθνικής συγκεντώνονται οπαδοί όλων των ομάδων. Πηγαίνουν στο γήπεδο με τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους γιατί ο κίνδυνος ανεπιθύμητων καταστάσεων είναι σημαντικά μειωμένος και χτίζουν σταδιακά μια καθ΄ όλα υγιή ατμόσφαιρα που ΔΕΝ μπορούν να την βιώσουν στους αγώνες των ομάδων τους. Ούτε οι οπαδοί, ούτε οι παίκτες.

Η Εθνική αποκτά έτσι ένα πιο πολιτισμένο ποδοσφαιρικά κοινό που προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα σε όλους. Φυσικά και στους διεθνείς που χαίρονται το ποδόσφαιρο. Ιδιαίτερα σε εκείνους που αγωνίζονται ακόμα εντός συνόρων.

Κι όπως αποδεικνύεται κάθε αγώνας έχει και διαφορετικό πρωταγωνιστή, χωρίς αυτό να ενοχλεί κανέναν. Το αντίθετο μάλιστα. Συμβάλει στην ακόμα μεγαλύτερη σύσφιξη των σχέσεων παικτών και τεχνικής ηγεσίας. Μακάρι να υπάρξει συνέχεια ανεξάρτητα αν η Εθνική ταξιδέψει στην Βραζιλία ή όχι.