Η αξιοπρέπεια είναι μεγάλο πράγμα και στη ζωή και κατά συνέπεια και στο ποδόσφαιρο. Και η Ελλάδα πάλεψε όσο μπορούσε για να αποχαιρετήσει το Euro 2012 με αξιοπρέπεια. Σε αυτό βοήθησε φυσικά το εύστοχο πέναλτι του Δημήτρη Σαλπιγγίδη που μείωσε το σκορ κόντρα στη Γερμανία σε 4-2 στην εκπνοή του αγώνα. Ωστόσο, αν θυμηθεί κάποιος πώς ξεκίνησε και πώς συνέχισε την τελική φάση η Εθνική ομάδα, μόνο θετικό πρόσημο θα βγάλει στο τέλος της όμορφης περιπέτειάς της.

Στην πρεμιέρα με την Πολωνία χάσαμε με δύο ανύπαρκτες κίτρινες τον Παπασταθόπουλο και με ρήξη χιαστών τον Αβραάμ. Η άμυνα προσαρμόστηκε πάνω στον Κυριάκο Παπαδόπουλο, που αναδείχθηκε σε μορφή της ομάδας.
 
Στο ματς με την Τσεχία το τουρνουά τελείωσε για τον Κώστα Χαλκιά και δεν μέτρησε κι ένα κανονικό γκολ του Φωτάκη.
 
Με την Ρωσία η πίστη των διεθνών βγήκε στο γήπεδο και πήραμε το τρίποντο της πρόκρισης για τους «8». Χάσαμε όμως, τον Καραγκούνη και τον Χολέμπας.
 
Το πόσο μας έλειψαν με την Γερμανία το είδαμε στο Γκντανσκ. Ο Τζαβέλας έπαιξε με ένεση και αντικαταστάθηκε. Ο Τοροσίδης έγινε πάλι αριστερό μπακ και ο Μανιάτης ξανάπαιξε στο δεξί άκρο της άμυνας μετά από 1,5 χρόνο. Η όποια συνοχή υπήρχε πήγε περίπατο!
 
Μια ομάδα με αρχές και ποιότητα όπως η Γερμανία, δεν θα μπορούσε να χάσει την ευκαιρία να πάρει την πρόκριση. Αντέδρασε σωστά μετά την ισοφάριση του Σαμαρά και δίκαια πέρασε στα ημιτελικά.
 
Ήταν η καλύτερη ομάδα και κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει. Η Ελλάδα θα μπορούσε να χάνει ακόμα και με 3-0 στο ημίχρονο, αλλά ήταν τυχερή.
 
Μετά το 1-1 όμως, ο ενθουσιασμός μας παρέσυρε και το κέντρο της ελληνικής άμυνας, που ήταν το δυνατό σημείο της σε όλο το τουρνουά, δεν έκανε σωστά τη δουλειά και ο Κεντίρα με τον Κλόζε καθάρισαν γρήγορα το παιχνίδι.
 
Η Εθνική μας υπερεβαλε εαυτόν. Θα μπορούσε να μπει στο γήπεδο με μεγαλύτερη αυτοσυγκέντρωση, αλλά όσα τραγούδια και να λες έξω από τον χορό είναι εύκολα.
 
Για το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι υπέρβαση η συμμετοχή της Εθνικής στις μεγάλες διοργανώσεις. Τώρα έχουμε μπροστά μας το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να ταξιδέψει και στο Ρίο.
Το να δίνει η Εθνική το παρών στα κορυφαία ποδοσφαιρικά τουρνουά διαμορφώνει και τον χαρακτήρα της ομάδας. Όλοι ξέρουμε σε ποια χώρα ζούμε και τι ποδόσφαιρο έχουμε.
Σίγουρα μπορούμε και καλύτερα, αλλά όχι με το στόμα και τα λόγια. Μπορούμε αν δουλέψουμε σωστά και μεθοδικά. Όσοι εμπλέκονται με το ελληνικό ποδόσφαιρο έχουν περισσότερες από μία επιλογές. Ας τις εκμεταλλευθούν προς όφελος όλων.