Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το deal του Ολυμπιακού με την Γαλατασαράι για την παραχώρηση του ʼλμπερτ Ριέρα ήταν -μαζί με την μετακίνηση του Τζιμπρίλ Σισέ στη Λάτσιο- ένα από τα μεγάλα ελληνικά deals του καλοκαιριού. Ο Ριέρα κόστιζε περίπου 3 εκ. ευρώ το χρόνο (μαζί με την εφορία) στον Ολυμπιακό, ο οποίος πλήρωσε και 5 εκ. ευρώ στη Λίβερπουλ για να τον αποκτήσει. Δηλαδή, μέχρι το 2014 που έληγε το συμβόλαιό του, ο Ολυμπιακός θα έπρεπε να καταβάλει συνολικά 20 εκ. ευρώ.

Το ποσό είναι υπερβολικά μεγάλο για έναν ποδοσφαιριστή που δεν μας έδειξε στον ένα χρόνο που αγωνίστηκε στην Ελλάδα ότι είναι ο παλιός καλός Ριέρα της Εσπανιόλ και της πρώτης του χρονιάς στη Λίβερπουλ. Μάλιστα στο ξεκίνημα της εφετινής σεζόν δεν έδειξε και ιδιαίτερα σημάδια βελτίωσης.
Φυσικά και η περσινή στατιστική του Ριέρα (6 γκολ σε 26 ματς και 8 ασίστ) έδειξε ότι ακόμα και χωρίς να βγάζει μάτια, ήταν ένας πολύτιμος παίκτης για τον Ολυμπιακό. Αρκεί να δει κανείς ότι ο Ιμπαγάσα είχε μόλις 6 ασίστ.
Στον αντίποδα, ο Μιραλάς που κοστίζει τα μισά λεφτά, πέτυχε πέρυσι 14 γκολ και ο Φουστέρ, που κοστίζει το 1/3 των χρημάτων του Ριέρα, σημείωσε 12 γκολ στο πρωτάθλημα.
Ειδικά για τις ασίστ, στο ρόστερ του Ολυμπιακού υπάρχουν εφέτος όχι μόνο ο Ιμπαγάσα, αλλά και ο Μακούν, ο Φέισα κι ο Γέστε. Δηλαδή, τέσσερις παίκτες με μεγάλη έφεση στις σωστές πάσες, που μπορούν να καλύψουν τις 8 περσινές του Ισπανού χαφ.
Με τα 4,3 εκ. ευρώ των Τούρκων και τα 3 εκ. του συμβολαίου του Ριέρα, ο Ολυμπιακός έχει ένα κέρδος 7,3 εκ. για την χρονιά που καλά-καλά δεν έχει αρχίσει για τους πρωταθλητές.
Αυτά σε σχέση με το οικονομικό deal. Γιατί υπάρχει και το αγωνιστικό κομμάτι, που φαίνεται να ταλαιπωρεί πλέον τον Βαλβέρδε, καθώς αφαιρέθηκε ένα μέρος από το παζλ της βασικής ενδεκάδας που ο Ισπανός προπονητής είχε στο μυαλό του.
Το αγωνιστικό κομμάτι της μεταγραφής του Ριέρα είναι μια «καυτή» πατάτα στα χέρια του Βαλβέρδε. Όχι γιατί θα του καταλογίσει κανείς ευθύνη για την απώλεια του Ριέρα, αλλά γιατί θα πρέπει να βρει τρόπο να καλύψει το αριστερό άκρο της μεσαίας γραμμής ώστε να μη φανεί αποδυναμωμένη η ομάδα.
Με την μετακίνηση του Ριέρα να ολοκληρώνεται στις 2 Σεπτεμβρίου, γίνεται αντιληπτό ότι τα περιθώρεια εύρεσης ενός αξιόπιστου αντικαταστάτη μειώνονται αρκετά. Το ζητούμενο για τον Ολυμπιακό είναι πλέον η διαχείριση της κατάστασης.
Μια διαχείριση που αφορά και στον τρόπο διάθεσης των 7,3 εκ. ευρώ από την πώληση του Ριέρα, αλλά και της αγωνιστικής του παρουσίας. Αν η αγορά δεν διαθέτει σήμερα ένα καλό αριστερό χαφ, ο Ολυμπιακός δεν χρειάζεται να τρέξει να βρει κάποιον σώνει και καλά.
Μπορεί να τον αναζητήσει προσεκτικά και να τον αποκτήσει τον Ιανουάριο. Έτσι κι αλλιώς οι ερυθρόλευκοι χρειάζονται παίκτη που να κάνει την διαφορά στο Τσάμπιονς Λιγκ και στον δύσκολο όμιλο που θα πάρουν μέρος. Για την Ελλάδα ο Φετφατζίδης, ο Γέστε, ο Μιραλάς και ο Αμπντούν (μόλις είναι έτοιμος) είναι αρκετοί για να καλύψουν εναλλάξ τη θέση.
Μεγαλύτερο πρόβλημα είναι για τον Ολυμπιακό το γεγονός ότι θα παίξει με την Μαρσέιγ στις 13 Σεπτεμβρίου χωρίς ένα επίσημο παιχνίδι στα πόδια του, παρά το γεγονός ότι θα λείπει από αριστερά ο Ριέρα. Αλλά αυτό είναι κάτι για το οποίο φέρουν ευθύνη οι «αρμόδιοι» φορείς του αθλήματος και κανένας άλλος.