Όταν η ΑΕΚ κάνει μεταγραφή των 100.000 ευρώ (τον Ισλανδό στόπερ Χέλγκασον) και ο ΠΑΟΚ δίνει πίσω στον Εργοτέλη τον Κουτσιανικούλη για να γλιτώσει τις 200.000 που του οφείλει και να πάρει άλλες 200.000 ευρώ για να κινηθεί τις επόμενες ημέρες, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι η κατάσταση στις ομάδες είναι οριακή.
Κι όταν μιλάμε για τον ΠΑΟΚ, μιλάμε για την ομάδα που μαζί με τον Ολυμπιακό, έχουν ήδη ξεπεράσει τα 14.000 εισιτήρια διαρκείας, όταν η ΑΕΚ έχει μόλις 6.000 κι ο Παναθηναϊκός ακόμα λιγότερα.
Οι περισσότερες ΠΑΕ έχουν άμεσο πρόβλημα ρευστότητας και με δεδομένη την διάθεση των κυριότερων εταίρων τους στο πρωτάθλημα (Nova και ΟΠΑΠ) να παγώσουν οι εκταμιεύσεις μέχρι να φανεί προς τα πού βαδίζει το μέλλον του αθλήματος, η θηλιά σφίγγει όλο και περισσότερο.
Είναι περίοδος μεταγραφών, αλλά οι πιο πολλές από τις διαπραγματεύσεις γίνονται με το στόμα, χωρίς ουσιαστική κατάληξη, καθώς χωρίς χρήματα υπογραφές δύσκολα πέφτουν. Τον Ιούλιο του 2011 λοιπόν, έγινε φανερό περισσότερο από κάθε άλλη φορά ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να στηριχτεί στα πόδια του.
Δεν έχει τις υποδομές να το κάνει γιατί ποτέ δεν δούλεψε προς αυτή την κατεύθυνση. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι οι ΠΑΕ που έχουν σήμερα μια κάποια δυνατότητα να αντισταθούν στην κρίση χωρίς να κινδυνεύσουν με διάλυση.
Η τωρινή κατάσταση στο χώρο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου δεν ευνοεί και δεν επιτρέπει αντιπαλότητες. Ο συνεταιρισμός της Σούπερ Λίγκας δημιουργήθηκε για να έχουν όλες οι ομάδες τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις. Όποιος πιστεύει ότι μπορεί να εμφανιστεί πιο «έξυπνος» από τον άλλο και να τον «ρίξει» στις συμφωνίες που γίνονται στους κόλπους της διοργανώτριας λειτουργεί κοντόφθαλμα.
Σήμερα δεν μπορεί κανείς να συζητά για την επιβίωση του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, της Κέρκυρας ή της Τρίπολης. Σήμερα η κουβέντα έχει να κάνει με την επιβίωση του ίδιου του ποδοσφαίρου ως αθλητικό και εμπορικό προϊόν.
Αν οι εκπρόσωποι ή οι διοκτήτες των ομάδων το δουν ο καθένας από την δική του όψη κι όχι και από τις δύο όψεις που έχει κάθε νόμισμα, τότε νομίζω ότι είναι θέμα χρόνου να πέσει η αυλαία της Σούπερ Λιγκ. Ένας συνεταιρισμός που δημιουργήθηκε με όνειρα και προσδοκίες για την μεγάλη αλλαγή στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αλλά λύγισε στον ανταγωνισμό!
Βεβαίως και το ποδόσφαιρο είναι ανταγωνιστικό. Τις συνθήκες όμως, του ανταγωνισμού τις δημιουργούν οι ίδιοι οι συμμετέχοντες σ΄ αυτόν. Και δυστυχώς η πρακτική απέδειξε ότι η διοργανώτρια δεν λειτούργησε προς όφελος του ανταγωνισμού, αλλά υπέκυψε σε κάθε είδους πελατιακή σχέση που την οδήγησε στο χείλος του γκρεμού.
Όπως ακριβώς συνέβη και με το πολιτικό σύστημα αυτής τη χώρας. Μόνο που στη Βουλή έχουμε να κάνουμε με πολιτικούς, δηλαδή επαγγελματίες λαοπλάνους, ενώ στο ποδόσφαιρο με επιχειρηματίες που υποτίθεται ότι είναι γνώστες της σχέσης προσφοράς και ζήτησης τους προϊόντος που προσφέρουν.