Το κύπελλο Ισπανίας κατέληξε στα χέρια της Ρεάλ μετά από 18 χρόνια γιατί στον πάγκο της, σε αυτό τον μεγάλο τελικό κόντρα στην Μπαρτσελόνα, ήταν ο Μουρίνιο. Δύσκολα θα πήγαινε στα χέρια των «γκαλάκτικος», αν δεν ήταν προπονητής της ο special one κι ας τον ξεφωνίζουν ακόμα κι ο Αλφρέντο Ντι Στέφανο ή ο Γιόχαν Κρόιφ. ʼλλωστε κανένας τίτλος δεν κερδίζεται χωρίς την απαραίτητη σκοπιμότητα, ειδικά αν απένταντί σου βρίσκεται η Μπάρτσα.
Ο άνθρωπος είναι μετρ της τακτικής. Υποχρεώσε την Ρεάλ Μαδρίτης να ξεκινήσει ένα τελικό χωρίς κλασικό σέντερ φορ και να αντιμετωπίσει την καλύτερη ομάδα των τελευταίων τριών ετών στον πλανήτη με τον ίδιο τρόπο που εκείνη παίζει και διατηρείται στην κορυφή. Με πρέσινγκ από την άμυνά της.
Μάλιστα στο πρώτο ημίχρονο η Μπαρτσελόνα αιφνιδάστηκε τόσο που έχασε και τα 45 λεπτά, με τις ευκαιρίες να γίνονται μόνο από την Ρεάλ. Από το 55΄ και μετά η Μπαρτσελόνα έκανε το παιχνίδι της κι έχασε σημαντικές ευκαιρίες να προηγηθεί, αλλά απέτυχε ελέω Ίκερ Κασίγιας που ήταν σε ετοιμότητα όποτε κι αν τον χρειάστηκε η Ρεάλ.
Το μεγάλο μυστικό των «μπλαουγκράνα» δεν είναι μόνο η κίνηση «φυσαρμόνικα» που κάνει η ομάδα όταν επιτίθεται και όταν αμύνεται. Δηλαδή ένας τέλειος κυμματισμός μέσα στον αγωνιστικό χώρο με όλες τις γραμμές να κινούνται ταυτόχρονα στα ίδια μέτρα του χόρτου, αλλά κυρίως το γεγονός της ανάκτησης της κατοχής της μπάλας δευτερόλεπτα μετά την απώλειά της από τον αντίπαλο.
Είναι αυτό το ασφικτικό πρέσινγκ που δεν αφήνει τον αντίπαλο να πάρει ανάσα ούτε και να μπορέσει να δημιουργήσει παιχνίδι, αν δεν παίξει περίπου το ίδιο στυλ με την Μπαρτσελόνα. Αυτό λοιπόν, προσπάθησε να κάνει ο Μουρίνιο και σε ένα μεγάλο βαθμό τα κατέφερε. Να πιέσει δηλαδή για να κλέψει την μπάλα, όχι όμως να την κρατήσει στην κατοχή της η Ρεάλ για πολύ, αλλά να βρει με μακρινή μπαλιά τον σπρίντερ Ρονάλντο ανάμεσα στα στόπερ της Μπαρτσελόνα, από τα οποία απουσίαζε ο Πουγιόλ.
Ή τον επίσης γρήγορο Ντι Μαρία για να βγάλει τις σέντρες, μία από τις οποίες κατέληξε στο κεφάλι του Ρονάλντο για το χρυσό γκολ της νίκης. Για τον Μουρίνιο δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι σε ένα χρόνο κέρδισε την Μπαρτσελόνα με δύο διαφορετικές ομάδες. Με την Ίντερ με 3-1 στο Μιλάνο, όπου η Μπάρτσα έμοιαζε αγνώριστη και με την Ρεάλ το βράδυ της Τετάρτης στο Μεστάγια.
Κι αν με την Ίντερ θεωρήθηκε φυσιολογική η επικράτηση γιατί δούλευε αυτή την ομάδα για πάνω από δύο χρόνια, με την Ρεάλ ήταν ένα μικρό θαύμα γιατί πρόκειται για μια ομάδα που φτιάχτηκε 8 μήνες πριν. Την ίδια στιγμή η Μπαρτσελόνα είναι σχεδόν η ίδια ομάδα τα 4 τελευταία χρόνια.
Για τον Γκουαρντιόλα είναι φανερό πως εγκλωβίστηκε και είναι εξίσου φανερό πως άργησε να κάνει τις αλλαγές που έπρεπε για να φρσκάρει την ομάδα του. Εκτός κι αν πιστεύει ότι οι υπόλοιποι παίκτες του πάγκου δεν μπορούν ακόμα να ανταποκριθούν εξίσου στις απαιτήσεις του συστήματός του, όπως οι βασικοί.
Σε κάθε περίπτωση νκητής του el clasico στο κύπελλο του βασιλιά ήταν ο Μουρίνιο, τον οποίο παίκτες εκατομμυρίων ευρώ αναγνώρισαν στο τέλος του ματς πετώντας τον στον αέρα. Οι δύο ημιτελικοί του Τσάμπιονς Λιγκ που έρχονται θα είναι «άλλα» ματς, στα οποία και πάλι τον άσο από το μανίκι περιμένουμε να τον βγάλει ο Μουρίνιο. Αντίθετα, αν αυτό συμβεί από τον Γκουαρντιόλα, θα αποτελέσει μεγάλη έκπληξη.
Εδώ θα είμαστε και θα το δούμε. Καλή Ανάσταση σε όλους.