Πέρασαν κιόλας δύο χρόνια από τη νύχτα που η ΑΕΚ ουσιαστικά αποχαιρέτησε τη Super League και ο Μανώλης Βογιατζάκης θυμάται στο blog του τα όσα έγιναν τότε και τις τεράστιες διαφορές σε σχέση με το σήμερα.
“Ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός” λέει ο θυμόσοφος λαός, αλλά η αλήθεια είναι ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν, ποτέ και κανένας φίλος της ΑΕΚ που έζησε την 14η Απριλίου 2013 δε θα σβήσει από τη μνήμη του τα όσα συνέβησαν στο Ολυμπιακό στάδιο λίγο πριν ολοκληρωθεί το ματς της Ένωσης με τον Πανθρακικό. Ένα παιχνίδι το οποίο αποτέλεσε “ταφόπλακα” στις ελπίδες των φιλάθλων της ομάδας για παραμονή στην κατηγορία μετά τη χειρότερη σεζόν στην ιστορία του Δικεφάλου. Την εισβολή ορισμένων ανεγκέφαλων οπαδών της ΑΕΚ, μετά το αυτογκόλ του Μπουγαϊδη διαδέχθηκαν τα κλάματα των Ενωσιτών στις εξέδρες, αλλά και των ποδοσφαιριστών στα αποδυτήρια. Ειδικά οι δεύτεροι ήξεραν καλά ότι είχαν γράψει τα ονόματά τους στην πιο ντροπιαστική στιγμή της ιστορίας του συλλόγου κι αυτό δε θα αλλάξει ποτέ.
Κι όμως πέρασαν δύο χρόνια από τότε και τίποτα δεν είναι ίδιο. Επιτέλους η ΑΕΚ διαθέτει μια ισχυρή διοίκηση που μπορεί να εγγυηθεί για την επιτυχία της επόμενης μέρας. Μετά από χρόνια επανήλθε η ελπίδα στον κόσμο. Υπάρχει η πίστη ότι είναι θέμα χρόνου η επιστροφή στις επιτυχίες. Οι δύο αγωνιστικές σεζόν στα “χωράφια” της Γ’ Εθνικής και στα πιο …περιποιημένα της Football League πλησιάζουν στο τέλος τους και ήδη για αρκετούς, η νύχτα της 14ης Απριλίου 2013 αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση.
Συγχρόνως το όνειρο της επιστροφής στη Νέα Φιλαδέλφεια είναι πλέον πιο ορατό από ποτέ. Κάτι το οποίο δεν περνούσε ούτε ως σκέψη πριν από δύο χρόνια. Η ΑΕΚ χρειάστηκε να πληρώσει ακριβά το τίμημα της επιστροφής “καθαρή” από χρέη και γεμάτη αισιοδοξία για την επόμενη μέρα.
Ένα ακόμα κέρδος σ’ αυτά τα δύο χρόνια που ταλαιπωρήθηκε η ομάδα στις κατώτερες κατηγορίες είναι ότι δόθηκε η ευκαιρία σε ένα δικό της παιδί, τον Τραϊανό Δέλλα, να αποδείξει σε όλους ότι μετά τη σπουδαία καριέρα που έκανε ως ποδοσφαιριστής, έχει την ικανότητα να αναλάβει το βάρος του “καπετάνιου” από την άκρη του πάγκου. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης σ’ αυτό έχει ο Δημήτρης Μελίσσανίδης και ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, οι οποίοι παρά τις σειρήνες που ακούστηκαν πέρυσι το καλοκαίρι, τον πίστεψαν, τον διατήρησαν στη θέση του και μαζί μ’ αυτόν, δικαιώθηκαν για την απόφασή τους. Το μόνο σίγουρο πλέον είναι ότι ναι μην η 14η Απριλίου θα είναι πάντα μια ημερομηνία που θα …πονάει τον κόσμο της ΑΕΚ, αλλά από εδώ και στο εξής μόνο καλύτερα θα έρχονται.