Τώρα μάλλον βαρέθηκε να παίζει μόνος του και ζήτησε για κόουτς τον Γιώργο Περσιανλή. Ο «Σαμ», ο Νίκος Σαμαράς, πλέον δεν είναι μόνος του εκεί πάνω. Η …παρέα του μεγάλωσε. Εκτός από τον …συμπαίκτη του, Γιώργο Κατσαμούρη, τον διαιτητή Νίκο Πανούτσο και τον Λαμιώτη παράγοντα Θανάση Παναγή, εδώ και λίγες ώρες θα …έχει στον δικό του πάγκο και τον Γιώργο Περσιανλή.
Κάποιος μας κάνει πλάκα, κακόγουστη είναι η αλήθεια. Δεν εξηγείται αλλιώς. Σε 375 μέρες, το ελληνικό βόλεϊ, έτσι ξαφνικά, έχει χάσει επτά εκλεκτά μέλη του και τέσσερα αγγελούδια. Στις 26 Οκτωβρίου του 2012 χάθηκε στα 46 του χρόνια ο Αρτινός ρέφερι Νίκος Πανούτσος και τον ακολούθησε στις 11 Δεκεμβρίου ο Μπάμπης Κεραμύδας, ιδρυτής του Οδυσσέα Αμαρουσίου. Στις 4 Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους είπαμε το τελευταίο αντίο στον Νίκο Σαμαρά και στις 18 του ίδιου μήνα χάθηκε ο Μανώλης Παπαδάκης στέλεχος της ομοσπονδίας. Στις 24 Φεβρουαρίου αποχαιρετήσαμε τον 63χρονο Θανάση Παναγή, στις 7 Μαρτίου θρηνήσαμε τον χαμό του 45χρονου Σαλονικιού Γιώργου Κατσαμούρη και τον περασμένο Ιούνη, θρηνήσαμε το χαμό τεσσάρων 16χρόνων κοριτσιών της ομάδας του Αγίου Στεφάνου. Χθες το βράδυ πάλι, στα καλά καθούμενα, μάθαμε ότι ο 48χρονος Γιώργος Περσιανλής δεν θα ξανακάτσει σε πάγκο ομάδας. Τραγικό το νέο που σοκάρει. Δυστυχώς αυτή η κακόγουστη πλάκα που ξεκίνησε πέρσι συνεχίζεται. Το δράμα στο ελληνικό βόλεϊ τελειωμό δεν έχει.
Ο Γιώργος ήταν από τους προπονητές – μάγκες του αθλήματος. Μάγκας με όλη τη έννοια της λέξης. Ότι είχε να πει το έλεγε. Δεν υπολόγιζε τίποτα. Αυτό που ήθελε να πει θα το έλεγε ο κόσμος να χαλάσει. Θυμάμαι όταν πέρσι, μετά την φυγή του από τον Άρη, τον είχα προσκαλέσει να σχολιάσει ένα παιχνίδι του ΠΑΟΚ στο «Παλατάκι», μου είχε πει χαρακτηριστικά. «Εγώ Παντελή μου θα λέω αυτό που βλέπω σου αρέσει δεν σου αρέσει…». Στο τέλος της μετάδοσης με είχε βοηθήσει τόσο πολύ που του είπα ότι όταν τελειώσει την καριέρα του σαν προπονητής κάλλιστα θα μπορούσε να γίνει αναλυτής αγώνων. Κούνησε το κεφάλι και μου είπε: «Να είμαστε καλά και όποτε θέλεις εδώ είμαι να σε βοηθάω…».
Οι παίκτες που τον έζησαν στις τελευταίες του ομάδες Απόλλωνα Καλαμαριάς και Άρη έχουν να θυμούνται την ευθύτητα του χαρακτήρά του. «Στρατιώτης» του ελληνικού βόλεϊ, έχοντας κάτσει στον πάγκο των περισσοτέρων ομάδων της Βορείου Ελλάδας (ΠΑΟΚ, Άρης σε άνδρες και γυναίκες, Ανατόλια, Επίκουρος, Μέγα Αλέξανδρο, Απόλλωνα Καλαμαριάς, Δεξαμενή) ο ασπρομάλλης τεχνικός δεν είχε εχθρούς. Είχε μόνο φίλους. Το ελληνικό βόλεϊ και πάλι θα βάλει τα μαύρα του. Θα πενθήσει το χαμό του Περσιανλή και όλοι μας θα ευχηθούμε να είναι ο τελευταίος που τόσο άδοξα φεύγει από κοντά μας.