Εντούτοις, αναφέρθηκε και στα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει, υπογραμμίζοντας πως πολλά θα εξαρτηθούν από το αν η ομάδα καταφέρει να ανέβει στην πρώτη τη τάξει κατηγορία.
Αναλυτικά, ο Κωστούλας μίλησε:
– για την απόφασή του να αναλάβει τον Παναιτωλικό: «Έχω επιστρέψει στην Ελλάδα εδώ και δέκα χρόνια από τη Σουηδία. Τα πέντε τελευταία χρόνια ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο και τον Παναιτωλικό, που είναι η ομάδα που υποστηρίζω από παιδί. Εγώ γλίστρησα σε μια μπανάνα και βρέθηκα μέσα στο χώρο του ποδοσφαίρου. Το πήρα λίγο πατριωτικά και είπα να βοηθήσω τον Παναιτωλικό σε μία κρίσιμη στιγμή, όπου ήταν έτοιμος να καταρρεύσει και να πέσει στην τέταρτη κατηγορία. Κι εδώ είμαι ακόμη. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω. Αυτό θα εξαρτηθεί από το αν θα ανέβουμε ή όχι».
– για το αν το ποδόσφαιρο είναι επικερδής «επιχείρηση»: «Δεν νομίζω να παίρνεις κανείς χρήματα πίσω από το ποδόσφαιρο. Ακόμη και στη Σούπερ Λίγκα δεν μπορείς να πεις ότι είναι μία επιχείρηση που θα σου αποφέρει λεφτά. Το κόστος υπάρχει και πολλές φορές είναι τεράστιο. Μέχρι ένα σημείο, με λίγη όρεξη και λίγο μεράκι, το αντέχεις αυτό το βάρος, όμως κάποια στιγμή λες δεν πάει άλλο και κουράζεσαι. Το βλέπουμε και σε μεγάλες ομάδες, όπως έγινε με τον κύριο Τσακίρη στον Πανιώνιο».
– για τον ανταγωνισμό και τις δυσκολίες στη Football League: «Ο ανταγωνισμός στη δεύτερη κατηγορία είναι μεγάλος, γιατί πολλές ομάδες θέλουν να ανέβουν. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να έχεις σωστές επιλογές και να μην έχεις την κόντρα από κακές διαιτησίες. Αν ασχοληθείς με τη διαιτησία δεν μπορείς να κάνεις αυτό που μπορείς με τις δυνατότητες της ομάδας σου. Κάποια πράγματα στο χώρο του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα είναι απίθανα. Εγώ δεν ακολούθησα σε όλους τους τομείς αυτό το πράγμα».
– για τα σχέδια για το γήπεδο της ομάδας: «Έχουμε κάνει κάποια σχέδια για την αύξηση της χωρητικότητας του γηπέδου από 5.000 σε 7.500 θέσεις ή λίγο περισσότερο».
– για τη συμπαράσταση του κόσμου του Αγρινίου: «Προσπαθήσαμε να αλλάξουμε ακόμη και τη νοοτροπία των φιλάθλων μας και αυτή τη στιγμή έχουμε πολύ καλό κόσμο που ακολουθεί παντού την ομάδα και δεν έχει δημιουργήσει ποτέ επεισόδιο. Στο γήπεδό μας δεν έχει κάγκελα και κανένας δεν έχει πατήσει το πόδι του στον αγωνιστικό χώρο. Όταν βάζεις κάποιον πίσω από κάγκελα, αισθάνεται σαν φυλακισμένος και θέλει να αποδράσει».