Η τρόικα έφυγε η ένταση όμως στο Μέγαρο Μαξίμου παραμένει αμείωτη καθώς ναι μεν εξασφαλίστηκε η δόση, όμως η τελευταία διαπραγμάτευση επιβεβαίωσε την άποψη ότι οι δανειστές διατηρούν ανοιχτούς και εντείνουν όλους τους μοχλούς πίεσης προς την Ελλάδα.
Το γεγονός ότι η δόση θα δίδεται με… δόσεις όταν και αφού εκπληρώνεται η εφαρμογή των συμφωνηθέντων, εντείνει την αγωνία στο κυβερνητικό επιτελείο.
Ο Α. Σαμαράς ζήτησε ήδη συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα αποδόσεων από τα Υπουργεία αναθέτοντας για μια ακόμα φορά στον υπουργό επικρατείας Δ. Σταμάτη “τον καθημερινό έλεγχό”.
Δια του ιδίου έκλεισε και το έρπον στα υπουργικά γραφεία θέμα του ανασχηματισμού με την χαρακτηριστική έκφραση “και να ήθελε κάποιος να εγκαταλείψει την υπουργική καρέκλα δεν θα μπορούσε έν μέσω μιας προσπάθειας που απαιτεί αλλαγή ρυθμών κι όχι αλλαγή υπουργών”. Και πάντως το Μαξίμου δεν κλείνει το θέμα του ανασχηματισμού μόνο γιατί δεν υπάρχει χρόνος να “εκπαιδευτούν” νέα κυβερνητικά στελέχη.
Το κλείνει γιατί όπως σημειώνεται χαρακτηριστικά ένας ανασχηματισμός υπό τις παρούσες συνθήκες θα σήμαινε για την κοινή γνώμη ότι η κυβέρνηση συνολικά δεν “τραβάει”.
Γεγονός είναι ότι ο Α. Σαμαράς και σε επικοινωνιακό επίπεδο έχει διαλέξει τον δύσκολο δρόμο, ένα δρόμο με μεγάλο ρίσκο αφού στόχος είναι να πειστεί η κοινή γνώμη ότι η Ελλάδα άρχισε να βγαίνει αργά αλλά σταθερά από τα δύσκολα. Αυτό σημαίνει όμως ότι καλλιεργούνται προσδοκίες οι οποίες σε κάποιο βαθμό θα πρέπει να εκπληρωθούν διαφορετικά θα γυρίσουν μπούμερανγκ.
Στο κυβερνητικό επιτελείο υπάρχουν στελέχη που ακριβώς γιαυτό το λόγο θεώρησαν υπερβολική την ένεση αισιοδοξίας στο τελευταίο διάγγελμα Σαμαρά και πρόωρες τις υποσχέσεις όπως αυτή για μείωση του ΦΠΑ. Τελικά πάντως φαίνεται ότι έχει επιλεγεί η τακτική των μικρών δόσεων αισιοδοξίας, σε μια προσπάθεια να συγκρατηθεί η κοινωνική ένταση και παράλληλα να δημιουργηθεί τείχος στην δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μπορεί να μην αυξάνεται αλλά πάντως παραμένει σταθερή.