Η Αργεντινή μπορεί να νιώθει περήφανη διότι οι παίκτες της είναι παντού… Άλλωστε, έχει τροφοδοτήσει με τα ποδοσφαιρικά της… προϊόντα μεγάλες ποδοσφαιρικές χώρες, όπως η Ισπανία και η Αγγλία, αλλά και μικρότερης εμβέλειας πρωταθλήματα. Μπορεί κανείς να εντοπίσει Αργεντινό ποδοσφαιριστή από το Αλβανικό πρωτάθλημα μέχρι και αυτό του Βιετνάμ.
Νεαροί παίκτες μπορούν να ονειρευτούν την παρουσία τους στο «Γουέμπλεϊ» του Λονδίνου ή το «Καμπ Νου» της Βαρκελώνης. Τα μεγάλα ταλέντα της χώρας έχουν, συνήθως, εξασφαλισμένη την παρουσία τους ανάμεσα στους κορυφαίους του πλανήτη. Ακόμα και τα μικρότερα ταλέντα όμως δεν δυσκολεύονται να βρουν δουλειά.
Βέβαια, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τα μεγάλα κλαμπ της Αργεντινής, Ρίβερ Πλέιτ και Μπόκα Τζούνιορς, οι οποίες παλαιότερα (περισσότερο) συνήθιζαν να μαζεύουν ότι καλύτερο κυκλοφορεί και να το… εξάγουν με μεγαλύτερο κόστος.
ΕΠΙΒΙΩΣΗ ΛΟΓΩ… ΤΑΛΕΝΤΟΥ
Οι ομάδες της Αργεντινής επιβίωσαν και επιβιώνουν λόγω της ικανότητάς τους να βρίσκουν ταλέντα και πουλάνε τα δικαιώματά τους (περισσότεροι από 2000 ποδοσφαιριστές από όλες τις ηλικίες μέσα το 2010) σε ομάδες σε ολόκληρο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη. Από τα οικονομικά οφέλη λίγες ομάδες είχαν την δυνατότητα να βελτιώσουν το μάρκετινγκ τους. Τα περισσότερα στάδια στην Αργεντινή είναι υπέργηρα, ενώ και η πώληση των εισιτηρίων χρόνο με το χρόνο παρουσιάζει πτώση.
Επίσης, όπως και να το κάνουμε, η… διαρροή των ταλέντων έχει βλάψει το πρωτάθλημα της Αργεντινής, ενώ κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν πως το γεγονός αυτό έχει μειώσει τις πιθανότητες της Εθνικής ομάδας της χώρας να διεκδικήσει την κατάκτηση ενός τρίτου Παγκοσμίου Κυπέλλου. Ο δρόμος προς τα πλούτη δεν είναι πάντα εύκολη υπόθεση. Τα χρήματα όμως δεν είναι το μοναδικό κίνητρο για τους Αργεντινούς για να αναζητήσουν σε κάποια άλλη χώρα την τύχη τους. Πολλοί, ελπίζουν με την μετανάστευση ότι θα γλιτώσουν από την οικονομική ύφεση της χώρας, τα δικτατορικά καθεστώτα και τη διαφθορά.
Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ… ΜΕΣΙ
Ο Κριστιάν Κολούσο είναι η άλλη όψη του Λιονέλ Μέσι. Και οι δύο μεγάλωσαν στο Ροσάριο, πολλά υποσχόμενοι επιθετικοί, ήλπιζαν και οι δυο τους να κάνουν το άλμα σ’ έναν μεγάλο ευρωπαϊκό σύλλογο…
Η Μπαρτσελόνα, εντόπισε τον Μέσι, πολύ πριν φτάσει στην εφηβεία του, τον πήρε στη Βαρκελώνη αμέσως και τον έκανε τον καλύτερο ποδοσφαιριστή της γενιάς του. Η… μετανάστευση, σε σχέση μ’ αυτή του Μέσι, άργησε να έρθει για τον Κολούσο, ο οποίος σε ηλικία 19 ετών πουλήθηκε στη Σεβίλλη.
«Ως νεαρός ηλικιακά ίσως ήμουν ανέτοιμος και ανώριμος για να αντιμετωπίσω κακουχίες που μπορούσαν να μου συμβούν» δήλωσε ο 33χρονος σήμερα Κολούσο στο «Associated Press» για να προσθέσει: «Πριν αφήσω την πατρίδα του ένιωθα πως ήμουν 100% έτοιμος για την υπέρβαση. Πίστευα πως κανείς δεν μπορούσε να με σταματήσει».
Το 1996 παραχωρήθηκε στη Σεβίλλη, ο Κολούσο όμως κατηγορήθηκε μαζί με τον μάνατζέρ του για εξαπάτηση, με τα δημοσιεύματα να αναφέρουν πως προσπάθησαν να… τσεπώσουν 1,2 εκατ. δολάρια από την μετακίνηση (αγωνίστηκε μόλις σε 6 παιχνίδια με τους Ανδαλουσιανούς). Ακολούθησε η μεταγραφή για την Μεξικανική, Λεόν, στην οποία αγωνίστηκε περίπου δύο χρόνια.
Λίγο αργότερα χρειάστηκε ψυχολογική υποστήριξη για να ανακτήσει την εμπιστοσύνη του. Ακολούθησαν μεταγραφές σε διάφορα κλαμπ στην Αργεντινή, στην Αγγλία, στο Εκουαδόρ, στη Βενεζουέλα, στις ΗΠΑ, αλλά και ο τρίμηνος εφιαλτικός δανεισμός στην Αλγερινή, USM Μπλίντα.
«Υπέγραψα ένα συμβόλαιο στο Παρίσι. Δεν θυμάμαι το όνομα του μάνατζερ, αλλά αν μπορούσα δεν θα το έκανα ξανά, λόγω φόβου και μόνο. Όταν έφτασα στην Αλγερία με υποδέχθηκε ο αρχηγός της Αστυνομίας, ο οποίος ήταν το δεξί χέρι του προέδρου της ομάδας. Κοίταξε το διαβατήριο μου, ενώ η ομάδα μ’ έβαλε σ’ ένα δωμάτιο, το οποίο παλαιότερα ήταν χώρος πώλησης ειδών υγιεινής».
Ο Κολούσο, ωστόσο, δεν είχε δικαίωμα να αγωνιστεί, καθώς δεν μπορούσε να βγάλει άδεια εργασίας, διότι δεν είχε καμία συμμετοχή με την Εθνική ομάδα της Αργεντινής. Είχε μόνο με αυτή κάτω των 20 ετών. «Δεν μπορούσα να παίξω. Δεν είχα να φάω και έπρεπε να αλλάξω χρήματα στη «μαύρη» αγορά. Ήταν όλα τόσο περίεργα και όταν ήθελα να φύγω δεν μου επιτρεπόταν. Έπρεπε να επικοινωνήσω με την οικογένειά μου για να μιλήσει με την πρεσβεία της Αργεντινής. Έτρωγα με πολλές δυσκολίες και γύρισα στην πατρίδα μου έχοντας χάσει 6-7 κιλά».
Παρά τα πολλά up και down στην καριέρα του, ο Κολούσο κατάφερε να μαζέψει κάποια χρήματα και να ζει αξιοπρεπώς με τη γυναίκα του και τους δύο γιους του στο Ροσάριο. Όπως αποκάλυψε ο ίδιος, ο πρώτος του μισθός στη Σεβίλλη ήταν 300.000-400.000 δολάρια. «Κατάφερα ένα όνειρο ζωής. Έπαιξα στην πρώτη κατηγορία της Αργεντινής και είμαι περήφανος για την καριέρα μου. Έκανα όλα όσα μπορούσα, αλλά δεν ήταν τα πάντα στο χέρι μου. Κάποιες φορές έπρεπε να ήμουν πιο έξυπνος. Είδα πολλά μέρη, τα οποία ποτέ δεν θα μπορούσα να δω και ζω καλά χάρη στο ποδόσφαιρο».
ΠΡΩΤΗ ΣΕ… ΕΞΑΓΩΓΗ Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
Ο Χεράρδο Μολίνα, διευθύνων σύμβουλος της Euroamericas Sports Marketing, μετά από πρόσφατη μελέτη της εταιρίας του, δήλωσε πως η Αργεντινή είναι η Νο 1 χώρα εξαγωγής ποδοσφαιριστών.
Μέσα στο 2010, 2.204 Αργεντινοί ποδοσφαιριστές πουλήθηκαν ή παραχωρήθηκαν σε ομάδες του εξωτερικού. Στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας είναι η Βραζιλία η οποία έχει δει 1.674 ποδοσφαιριστές της να περνούν τα σύνορα… Ο Μολίνα υποστήριξε, επίσης, πως από τα δικαιώματα των Αργεντινών ποδοσφαιριστών εισπράχθηκαν περίπου 500 εκατ. δολάρια.
Ο Χεράρδο Μολίνα τόνισε επίσης πως το 45% των Αργεντινών ποδοσφαιριστών που έχουν περάσει τα σύνορα της πατρίδας κατέληξαν σε όλα τα τμήματα των 6 μεγάλων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων (Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ολλανδία), ενώ το υπόλοιπο ποσοστό είναι διασκορπισμένο στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Από την Ελλάδα μέχρι την Ινδονησία και από την Φινλανδία μέχρι το Μεξικό.
Η Αργεντινή ξεπέρασε την Βραζιλία στην εξαγωγή ποδοσφαιριστών τα τελευταία χρόνια, όχι απαραίτητα επειδή υπάρχει περισσότερο ταλέντο σ’ αυτή τη χώρα.
«Τα κλαμπ της Αργεντινής είναι περισσότερο αδύναμα οικονομικά απ’ ότι τα Βραζιλιάνικα. Δεν γνωρίζουν τους τρόπους για να δημιουργήσουν επιπλέον εισοδήματα και έτσι πουλάνε τους ποδοσφαιριστές τους».
«Μπορούμε να δούμε ότι το θέαμα που προσφέρουν οι ομάδες της Αργεντινής, το τελευταίο διάστημα δεν είναι και το καλύτερο. Και αυτό έχει εξήγηση. Οι μεγάλες ομάδες τη χώρας δεν μπορούν να κρατήσουν τους παίκτες και υποκύπτουν στις προτάσεις των ευρωπαϊκών και όχι μόνο. Είναι ξεκάθαρο ότι το επίπεδο του πρωταθλήματος έχει πέσει λόγω της αποχώρησης των νεαρών ταλαντούχων ποδοσφαιριστών» τόνισε ο Ρομπέρτο Γκόρις, ιδιοκτήτης του Goris Football Management στο Μπουένος Άιρες.
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΤΙΝΑ ΦΕΡΝΑΝΤΕΣ
Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αργεντινής, για να βοηθήσει την οικονομική ανάπτυξη των ομάδων, το 2009 «έσκισε» τα τηλεοπτικά συμβόλαια των ομάδων και πρόσφερε το πακέτο στην κρατική τηλεόραση. Το συγκεκριμένο deal έφερνε κάθε αγώνα ελεύθερα στην τηλεόραση της Αργεντινής, με τις ομάδες να γίνονται εύρωστες οικονομικά.
Μια κίνηση που έδωσε οικονομική ώθηση σε πολλές ομάδες, με την πρόεδρο της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντες να κερδίζει την μάχη των εντυπώσεων και πιθανότατα την επανεκλογή της το 2011.
ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΒΑΡΟΣ ΣΤΙΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ…
Τα μεγάλα κλαμπ της Αργεντινής… δουλεύουν πολύ στο τμήμα σκάουτινγκ, βάζοντας προοπτικές για αναπτυξιακά προγράμματα. Ευρωπαϊκά κλαμπ όπως η Μπαρτσελόνα, η Ίντερ, η Μίλαν και η Μπάγερν Μονάχου έχουν Ακαδημίες στην Αργεντινή ή έχουν συνάψει συμφωνίες με Ακαδημίες ομάδων της χώρας ή συνεργάζονται με σκάουτερς.
«Επειδή οι Ευρωπαίοι κοιτάζουν ολοένα και περισσότερο στην χώρα μας για ποδοσφαιριστές, πρέπει να υπογράφουμε συμβόλαια με ταλαντούχους ποδοσφαιριστές από μικρή ηλικία» τόνισε ο Σεμπάστιαν Πάιτ, υπεύθυνος του τμήματος σκάουτινγκ της Βελές Σάρσφιλντ.
Η Βελές έχει ρίξει μεγάλο βάρος στην ανεύρεση ταλέντων, με τις εγκαταστάσεις τις να είναι από τις καλύτερες στη χώρα. Υπάρχουν σπίτια για 46 ποδοσφαιριστές ηλικίας 13-18 ετών σε ειδικές εγκαταστάσεις κοντά στο γήπεδο της ομάδας. Εκτός από την εκπαίδευση, οι άνθρωποι της ομάδας ασχολούνται με την ψυχολογική υποστήριξη των νεαρών παιδιών, ενώ τους προσφέρουν και διατροφικές συμβουλές.
Οι ομάδες της Αργεντινής για να προστατέψουν τους νεαρούς ποδοσφαιριστές από τους… λαθροκυνηγούς, υπογράφουν (οι περισσότερες) συμβόλαιο συνεργασίας μαζί τους, προσφέροντας 1000 δολάρια μηνιαίως. Μεγάλο ποσό για πολλούς παίκτες που, όπως ο Μαραντόνα, μεγάλωσαν στα όρια της φτώχειας και μέσω του ποδοσφαίρου αναζητούν διέξοδο.
Ο Πάιτ υποστηρίζει πως βλέπει περισσότερους από 7.000 ποδοσφαιριστές ετησίως, ανιχνεύοντας σπουδαία ταλέντα, όπως είχε συμβεί και με την περίπτωση του Μάουρο Σάρατε, ο οποίος πουλήθηκε από την Βελές Σάρσφιλντ στην Αλ Σαντ του Κατάρ για το επιβλητικό ποσό των 22 εκατ. δολαρίων. Αργότερα πήρε μεταγραφή στη Μπέρμιγχαμ και τώρα… βγάζει μάτια στην ιταλική, Λάτσιο.
Πρόσφατες, ανάλογες, μεταγραφές ήταν η πώληση του Νικολάς Γκαϊτάν από την Μπόκα Τζούνιορς στη Μπενφίκα για 12 εκατ. δολάρια και του Εζεκιέλ Μουνιός στην Παλέρμο για 7 εκατ. δολάρια. Σημαντικά οικονομικά οφέλη για τους «χεϊνέσες» με την πώληση μόλις 2 ποδοσφαιριστών, οι οποίοι αποτελούν προϊόντα των Ακαδημιών της.
«Οι ποδοσφαιριστές μπορούν να πετύχουν πολλά. Όχι τόσα όσα ο Μέσι, αλλά μπορούν να κάνουν εξαιρετική καριέρα. Πρέπει όμως να καταλάβουν ότι χρειάζεται σκληρή δουλειά, να μάθουν κάποια γλώσσα που θα τους βοηθήσει και να προπονούνται σκληρά κάθε μέρα. Τότε να είναι σίγουροι πως κάπου καλά θα αγωνίζονται. Η αγορά είναι πολύ μεγάλη» τόνισε ο Πάιτ.
Η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Αργεντινής δεν μπορεί να έχει μάτια σε όλους τους παίκτες που αγωνίζονται στο εξωτερικό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο Λιονέλ Μέσι, για τον οποίο δεν γνώριζε τίποτα μέχρι που αγωνίστηκε με την ομάδα Junior της Μπαρτσελόνα.
ΤΙΤΛΟΥΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ
Όπως ανέφερε δημοσίευμα της Clarin, 69 Αργεντινοί ποδοσφαιριστές ήταν μέλη σε ομάδες που την χρονιά που πέρασε κατέκτησαν πρωταθλήματα, Κύπελλα και άλλα τρόπαια. Τα καλύτερα παραδείγματα είναι ο Εστέμπαν Καμπιάσο, ο Χαβιέ Ζανέτι, ο Ντιέγο Μιλίτο και ο Βάλτερ Σάμουελ, οι οποίοι κατέκτησαν με την Ίντερ 5 τίτλους, εντός και εκτός συνόρων.
Άλλες περιπτώσεις είναι οι Ματίας Σουάρες και Λουίς Μπίγλια, οι οποίοι οδήγησαν την Άντερλεχτ στο Βελγικό πρωτάθλημα το 2010. Στην Κροατία και τη Ντιναμό Ζάγκρεμπ, ξεχώρισε ο Λουίς Ιμπάνιες και στην Ρουμανική, Κλουζ, η οποία πήρε το πρωτάθλημα είχε ιδιαίτερη προσφορά ο Σίστο Περάλτα. Μέχρι και στο Βιετνάμ πανηγύρισε τίτλο Αργεντινός. Ο Γκονσάλο Μαρόνκλε, ο οποίος είναι το αστέρι της T&T Χανόι.
ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΟ ΠΛΗΡΩΝΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ…
Παρά το άφθονο ταλέντο, η Εθνική ομάδα της Αργεντινής δεν έχει κερδίσει κάποιο βασικό τίτλο από το 1993. Τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν το 1986, ενώ στα προημιτελικά του Μουντιάλ 2010, οι «Γκαούτσος» γνώρισαν τη συντριβή από τη Γερμανία.
«Ο λόγος που η Αργεντινή δεν έχει κατακτήσει κάποιον τίτλο, είναι ότι όλοι οι παίκτες αγωνίζονται στο εξωτερικό και δεν έχουν χρόνο να προπονηθούν μαζί» δήλωσε ο Ντανιέλ Ερέρα, υπεύθυνος του τμήματος σκάουτινγκ της Αρχεντίνος Τζούνιορς για να συμπληρώσει: «Αν όλοι οι Αργεντινοί και οι Βραζιλιάνοι που αγωνίζονται στην Ευρώπη, συμμετείχαν στα πρωταθλήματα των χωρών τους, τότε το Παγκόσμιο Κύπελλο κάθε φορά θα ήταν υπόθεση μεταξύ της Βραζιλίας και της Αργεντινής. Αυτό είναι εγγυημένο».
…Γιώργος Βασιλείου