Δεν είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Κατάφερε να φτάσει μόνο μέχρι τις 8 κορυφαίες. Είναι όμως αυτή με τα πιο σταθερά ανοδικά βήματα τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος για τη Γιουβέντους, τη μοναδική ομάδα που υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο της στα πέντε πλέον ανεπτυγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Δεν είναι η καλύτερη ομάδα της Ευρώπης. Κατάφερε να φτάσει μόνο μέχρι τις 8 κορυφαίες. Είναι όμως αυτή με τα πιο σταθερά ανοδικά βήματα τα τελευταία χρόνια. Ο λόγος για τη Γιουβέντους, τη μοναδική ομάδα που υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο της στα πέντε πλέον ανεπτυγμένα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Σε Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία και Γαλλία τα πρωτεία άλλαξαν χέρια απ’ τον περασμένο μέχρι τούτο τον Μάιο. Στην Ιταλία όχι. Η Κυρία εδραιώθηκε στον θρόνο της και πανηγυρίζει την κατάκτηση του 31ου τίτλου της ιστορίας της. Ή 29ου αν προτιμάτε, αφαιρώντας τα δύο πρωταθλήματα της εποχής Calciopolis. Μια γκρίζα υπόθεση που πλήγωσε τον εγωισμό των «μπιανκονέρι» και τους έκανε να επιστρέψουν ακόμη πιο δυνατοί. Κάτι που λίγες ομάδες στον κόσμο, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, θα κατάφερναν να πετύχουν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. 

Την ώρα λοιπόν που η Γιουβέντους κάνει ακόμα πιο γερά τα εντός συνόρων θεμέλιά  της και ονειρεύεται παράλληλα ευρωπαϊκά, οι άλλες παραδοσιακές δυνάμεις του calcio διάγουν αντίθετο βίο. Η Ίντερ τρέχει για ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο και μόνο εμπιστοσύνη δεν εμπνέει, η Μίλαν πληρώνει το πρώτο κακό μισό της σεζόν αν και γενικότερα δεν έπεισε φέτος. Η Νάπολι θα έπρεπε να είναι πιο σοβαρή για να αλλάξει τα δεδομένα.

Στη γειτονική Γαλλία η Παρί έδωσε σύντομη παράταση στη φιέστα του πρώτου της τίτλου μετά το 1994. Εκατομμύρια παιδιά γεννήθηκαν και ενηλικιώθηκαν μέχρι να πάει η κούπα της Λιγκ 1 και πάλι στο Παρίσι. Από πέρυσι περιμέναμε οι περισσότεροι την επέλαση των πρωτευουσιάνων, αλλά η Μονπελιέ τους χάλασε τα σχέδια. Μονπελιέ φέτος. δεν υπήρχε, η Μαρσέιγ κρέμασε μετά το εντυπωσιακό ξεκίνημα και η Λιόν ήταν με τις ώρες της. Δίκαια θα πανηγυρίσουν οι Παριζιάνοι και οι Άραβες που θα δουν τα πετροδόλαρα τους να πιάνουν τόπο.

Αλλαγή σκηνικού και στην Ισπανία. Εκεί βέβαια τα πράγματα είναι γνωστά. Κάτι σαν το… ΠΑΣΟΚ, Νέα Δημοκρατία στη μέχρι πρότινος Ελλάδα. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, όποιος ξεκινήσει καλύτερα παίρνει και την κούπα. Δηλαδή η Μπαρτσελόνα, που έκανε ένα διάλειμμα πέρυσι και δεν το άφησε ανεκμετάλλευτο η Ρεάλ. Οι Μαδριλένοι έχασαν τον φετινό τίτλο λίγες αγωνιστικές μετά την έναρξη της Πριμέρα Ντιβισιόν, όταν η ψαλίδα από τους «μπλαουγράνα» άνοιξε σε επίπεδα που, όπως αποδείχθηκε, δεν μαζευόταν. Όλως παραδόξως η Ρεάλ νίκησε την Μπαρτσελόνα στο «Μπερναμπέου» για το πρωτάθλημα και στο «Καμπ Νου» για το κύπελλο απ’ το οποίο την απέκλεισε, ενώ δεν έχασε σε κανένα απ’ τα τέσσερα clasicos της σεζόν αν και μέχρι πέρυσι έψαχνε με το σταγονόμετρο μια νίκη επί της μεγάλης της αντιπάλου.

Λίγο διαφορετικά τα πράγματα στην Αγγλία. Στην Ισπανία υπάρχει η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ. Η μία και η άλλη. Στο Νησί υπάρχει η Γιουνάιτεντ και… οι άλλοι. Η Μάντσεστερ επέστρεψε στον θρόνο της, πανηγυρίζοντας το 5ο πρωτάθλημα τα τελευταία 7 χρόνια. Η συμπολίτισσά της, Σίτι, θα την ακολουθήσει στη δεύτερη θέση, χωρίς όμως να έχει ανταποκριθεί στις προσδοκίες μετά την κατάκτηση του περσινού ιστορικού τίτλου. Η Τσέλσι άργησε να βρει την ηρεμία της και επηρεάστηκε απ’ τον αποκλεισμό στο Τσάμπιονς Λιγκ, η Άρσεναλ δεν έκανε ούτε φέτος κάτι παραπάνω απ’ ότι την τελευταία δεκαετία.

Τελευταία άλλα όχι καταϊδρωμένη η πιο επιτυχημένη φέτος Λίγκα. Η Μπουντεσλίγκα. Πιο επιτυχημένη διότι δύο γερμανικές ομάδες είναι αυτές που θα «μονομαχήσουν» στο «Γουέμπλεϊ» και τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ. Και όχι διότι υπήρξε κάποιο ενδιαφέρον όσον αφορά στον πρωταθλητή. Η Μπάγερν πήρε τον πιο εύκολο τίτλο της ιστορίας της, με την Ντόρτμουντ να μην μπορεί φέτος να ακολουθήσει τον ξέφρενο ρυθμό των Βαυαρών. Η ομάδα του Μονάχου επέστρεψε στη φυσική της θέση, την κορυφή μετά από απουσία δύο χρόνων και φαίνεται έτοιμη και διατεθειμένη να μείνει εκεί… για χρόνια.