Δεν έχει πάρει ακόμα την πρόκριση στην ημιτελική φάση του κυπέλλου Ελλάδος, ο Γιώργος Κούδας. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του «Δικέφαλου» του Βορρά τόνισε πως δεν είναι φαβορί ο ΠΑΟΚ ακόμα και με την ισοπαλία στο «Γ. Καραϊσκάκης». Ο Κούδας μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Έρα Σπορ». Αναλυτικά δήλωσε:
Για τη φάση του γκολ του ΠΑΟΚ: «Ηταν μεγάλη η πάσα, έγινε εκπληκτικό κοντρόλ, το τάιμινγκ σε αυτές τις πάσες μετράει, ο παίκτης πρέπει να προσέξει πότε θα φύγει, να μην βγει οφσάιντ κ.λπ. Η αργοπορία του Νικοπολίδη να βγει οφείλεται στο ότι περίμενε κάτι διαφορετικό. Δεν ήταν λάθος του Νικοπολίδη ήταν απλά η ενέργεια του επιθετικού, του Βιεϊρίνια, που είναι μεγάλο ταλέντο και δείχνει στοιχεία μεγάλου παίκτη».
Για το αν ο ΠΑΟΚ είναι πλέον το φαβορί: «Δεν είναι φαβορί ο ΠΑΟΚ. Στη δική μου λογική τουλάχιστον. Όταν είναι αντίπαλοι δύο μεγάλες ομάδες , ένα εκτός έδρας αποτέλεσμα θετικό δεν εξασφαλίζει 100% την πρόκριση. Μην ξεχνάμε πως ο ΠΑΟΚ υπάρχει και ο κίνδυνος να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό σε άδεια Τούμπα, λόγω τιμωρίας. Ο ΠΑΟΚ δεν άλλαξε τακτική μετά το 1-0, γιατί αυτή είναι η τακτική του ΠΑΟΚ. Αυτό είναι το παιχνίδι του. Εγινε ένα λάθος το καλοκαίρι, με την επιλογή του Μπερέτα. Στη συνέχεια όμως τόσο ο Δερμιτζάκης που μην ξεχνάμε ότι ήταν ο βασικός προπονητής, αλλά και ο Χάβος που ήταν ο βοηθός του, έβαλαν την ομάδα στο σωστό δρόμο, ακολουθώντας τα χνάρια του Σάντος».
Για το αν αυτό το στιλ παιχνιδιού της ομάδας είναι… παρωχημένο και δεν δίνει πρωταθλήματα: «Συμφωνώ. Πρέπει να προστεθούν στοιχεία στο ποδόσφαιρο του ΠΑΟΚ. Πρέπει να προχωρήσει στο επόμενο βήμα. Εχει κατακτήσει ήδη τα προηγούμενα, έχει μια δεμένη ομάδα πίσω, χρειάζεται και παίκτες γρήγορους στη μεσαία γραμμή για να κάνουν παιχνίδι. Είναι βέβαια και θέμα μπάτζετ. Δεν θα κάνω εγώ τον προπονητή, αλλά η μεσαία γραμμή πρέπει να έχει και γρήγορους παίκτες που να βγαίνουν και να στηρίζουν τους επιθετικούς. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν κάνει ο Σαλπιγγίδης το παιχνίδι. Το κάνουν και οι μέσοι. Όταν αποκτήσει πιο γρήγορους παίκτες στη μεσαία γραμμή ο ΠΑΟΚ, τότε θα καταφέρει να παρουσιάσει κάτι περισσότερο».
Για τη διή του εποχή και τα ματς με τον Ολυμπιακό: «Θυμάμαι το ’74-’75 που πήραμε το πρωτάθλημα. Μας είχε πατήσει ο Ολυμπιακός στο πρώτο 20λεπτο, όμως στο 40΄ κάνω μια πάσα στον Τερζανίδη που γίνεται γκολ, βάζω άλλα δύο εγώ και ένα ο Γκουερίνο και κερδίσαμε 0-4».
Για τους Ελληνες προπονητές : «Έχουμε εξαιρετικά παιδιά – προπονητές αλλά δεν τους δίνουμε την πίστωση χρόνου που χρειάζονται. Τι καλύτερο ποδόσφαιρο παίζει σήμερα ο Παναθηναϊκός απ’ ό,τι έπαιζε με τον Νιόπλια; Πολλές φορές δίνουμε σε ξένο τεχνικό περισσότερο χρόνο και τους δικούς μας τους αφορίζουμε αμέσως. Η νέα γενιά Ελλήνων προπονητών είναι πολύ καλή και αν παρακολουθήσουν επιμορφωτικά σεμινάρια στο εξωτερικό, τότε θα γίνουν πολύ καλοί. Ο Έλληνας θα δει και έναν 17χρονο ποδοσφαιριστή από τις μικρές ομάδες και θα τον αναδείξει. Δεν διαφωνώ ότι και οι ξένοι αναδεικνύουν ταλέντα, αλλά το θέμα είναι να βλέπουμε και τι γίνεται στο σπίτι μας».
Για την παρουσία του Μάκη Χάβου στον πάγκο: «Με τον Χάβο ο ΠΑΟΚ είναι καλυμμένος στη θέση του προπονητή και αυτό το δείχνουν τα αποτελέσματα. Το παιδί το παλεύει με το υλικό που έχει και φέρνει αποτελέσματα σε Ελλάδα και Ευρώπη».
Για τους Άραβες: «Κάποιες διαδικασίες με τους Αραβες δεν μου εμπνέουν εμπιστοσύνη, ειδικά όταν γίνονται τέτοιες παλινδρομήσεις».
Για τον Θοδωρή Ζαγοράκη: «Ο κόσμος δυσφορεί με τον Ζαγοράκη, προσωπικά όμως πιστεύω ότι το πάει καλά το καράβι».
Για την ιστορία της μετακόμισής του στον Ολυμπιακό: «Έχουν περάσει τόσα χρόνια κι όμως ακόμα με πληγώνει αυτή η ιστορία. Ήταν επιλογή του πατέρα μου μετά από αθέτηση υπόσχεσης (θα τον βοηθούσαν οικονομικά από την διοίκηση του ΠΑΟΚ για να βάλει κάτι ψυγεία σε μια ουζερί που είχε). Ο πατέρας μου ήταν εκρηκτικός άνθρωπος και ιδιόρρυθμος, με άρπαξε και κατεβήκαμε στην Αθήνα. Ετσι έγινε όλη η ιστορία. Μιλάμε για ένα ποσό 50-100.000 δραχμών, που όμως τότε ήταν σημαντικά χρήματα. Την ένταση για να λέμε την αλήθεια την καλλιεργούν κάποιοι συγκεκριμένοι, γιατί τόσο ι άνθρωποι του Ολυμπιακού όσο και του ΠΑΟΚ φέρθηκαν σωστά. Όταν εγώ αποφάσισα πως δεν υπάρχει περίπτωση να παίξω, γύρισα πίσω και συγκρούστηκα με τον πατέρα μου. Κάναμε οκτώ χρόνια να μιλήσουμε. Η ιστορία αυτή κράτησε μόλις 2 χρόνια, από το ’66-’68. Όταν γύρισα από το Κύπελλο ΣΙΣΜ στη Βαγδάτη και αφού η χούντα λόγω έντασης αποφάσισε πως δεν υπήρχε περίπτωση να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση πήρα κι εγώ την απόφαση πως δεν είναι δυνατόν να μείνω ανενεργός σαν ποδοσφαιριστής. Κάποιος άλλος εκείνη σε ανάλογη περίπτωση μπορεί και να είχε σταματήσει το ποδόσφαιρο».
Για τον χαρακτηρισμό «Μεγαλέξανδρος»: Αυτή η ερώτηση, είναι ερώτηση τρικλοποδιά (γελώντας). Σε ποιον ποδοσφαιριστή με τις τότε συνθήκες, θα του κολλούσαν αυτό το προσωνύμιο και δεν θα του άρεσε! Δεν είναι και μικρός ο τίτλος»!