Ο ιός εξαπλώνεται.Σε μια Ρώμη όπου ξεσπούν αναταραχές εναντίων ενός κέντρου κατάληψης μεταναστών...

Ο ιός εξαπλώνεται.

Σε μια Ρώμη όπου ξεσπούν αναταραχές εναντίων ενός κέντρου κατάληψης μεταναστών, μια επιδημία που μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε ζόμπι ξεσπά και έτσι ένας νεαρός, εγκλωβίζεται μαζί με μετανάστες διαφόρων φυλών, εντός του κτιρίου της κατάληψης.

Στα πλαίσια του Horrorant festival, κατευθυνθήκαμε άλλη μια φορά στα σινεμά Odeon, προκειμένου να παρακολουθήσουμε άλλες δύο ταινίες του event που προσελκύει κάθε χρόνο τους λάτρεις του horror και του φανταστικού, με ανεξάρτητες ταινίες απ’ όλο τον κόσμο. Το Go Home αποτελεί μια ιταλική low budget παραγωγή, που προσπαθεί με κάθε τρόπο να εκμεταλλευτεί το επίκαιρο ζήτημα της μετανάστευσης, σε συνδυασμό με τις ταινίες με ζόμπυ, προκειμένου να δημιουργήσει ένα μείγμα πολιτικοποιημένου φιλμ τρόμου, ως κοινωνική αλληγορία. Το αποτέλεσμα που προκύπτει, δεν είναι ιδιαίτερα επιτυχημένο, καθώς εκτός του ότι οι δημιουργοί του φιλμ, μας λένε τα προφανή, το κάνουν και με τρόπο που χάνουν τελείως τη μπάλα απ’ την αρχική πρόθεση που είναι ο τρόμος και αντ’ αυτού, παρουσιάζουν ένα σκληροπυρηνικά στρατευμένο πολιτικά φιλμ, παντελώς εκτός κλίματος και απ’ την πραγματικότητα και απ’ την αρχική ατμόσφαιρα που υπόσχεται.

Το Go Home, προσπαθεί να ενσωματώσει στοιχεία απ’ τη Νύχτα των Ζωντανών νεκρών του Romero, των ταινιών με ζόμπι του Fulci, το 21 Days Later του Danny Boyle, σφηνώνοντας εντός της πλοκής, κοινωνικοπολιτικά μηνύματα για την προσφυγιά και τη βία, με τρόπο που χαλά εντελώς τις όποιες καλές προθέσεις των δημιουργών και καταλήγοντας εν τέλει σε ένα εγχείρημα άνισο, που παρά τις καλές στιγμές του προκαλεί πλήξη, με τις πάμπολλες ανούσιες φιλοσοφικές του αναζητήσεις και κοινωνικές προεκτάσεις. Με κινηματογραφική αισθητική κάτω του μετρίου, σκηνοθέτης και σεναριογράφοι του Go Home, προσπαθούν με κάθε μέσον αυταρχικότητας, να μας πείσουν και να μας επιβάλλουν με το έτσι θέλω, την οπτική τους για κάτι που παρουσιάζεται με το μανδύα του θρίλερ τρόμου, ενώ στην ουσία παρεκκλίνει εντελώς απ’ αυτό, με αποτέλεσμα να μην καταφέρει να περάσει εν τέλει, ούτε την ατμόσφαιρα ούτε τα μηνύματα που θέλει. Με έναν σκηνοθέτη που δείχνει να γνωρίζει τα βασικά, τις γωνίες λήψεις, το μοντάζ, το καδράρισμα, ο ίδιος παρασύρεται απ’ τον άκρατο αφελή ενθουσιασμό και χάνει την ευκαιρία να επικοινωνήσει ουσιαστικά με το θεατή, αφημένος σε επιδερμικά, δακρύβρεχτα κοινωνικά μηνύματα, που ποτέ δεν φτάνουν στο βάθος που θεωρούν ότι φτάνουν.

Δυστυχώς, το Go Home, δεν θα καταφέρει να συνέλθει μέχρι το φινάλε και έτσι εδώ, δεν θα ‘χουμε μια προσθήκη στο είδος των ταινιών τρόμου με ζόμπι, καθώς το συγκεκριμένο φιλμ, ελάχιστα βασίζεται στο είδος, μόνο σαν μια πολύ φευγαλέα αφορμή για την κοινωνική του αλληγορία, κάτι που κάνει με τρόπο μυωπικό, αρνούμενο πεισματικά να μπει στην ουσία. Ίσως καλό θα ήταν οι δημιουργοί του Go Home, να έφτιαχναν ή ένα ντοκιμαντέρ με τα κοινωνικά θέματα που τους απασχολούν, ή ένα φιλμ μυθοπλασίας, αποκλειστικά βασισμένο σε αυτά, ώστε να αφήσουν χώρο στο Go Home, να αναπτυχθεί σαν μια αμιγώς ταινία τρόμου, που εδώ δυστυχώς, είναι απόλυτα άνιση και χαραμίζεται χωρίς λόγο. Με μοναδικό θετικό παράγοντα το cast, που με ψυχή προσπαθεί να χτίσει τους χαρακτήρες του, κατά τα άλλα, το φιλμ χάνει εντελώς το στόχο που αρχικά ήταν προορισμένο.

 

IGN Greece

Πηγή: IGN Greece

TAGS
Games