Ο Αποστόλης Λάμπος γράφει στο προσωπικό του blog για του δήμιους του Ατρόμητου, το “ματ” του Πετράκη στον Γρηγορίου και τις ποδοσφαιρικές λεπτομέρειες που στο φανταστικό παιχνίδι του ΠΑΣ με τον Ατρόμητο ήταν όλες υπέρ των γηπεδούχων.
Είναι το τρίτο λεπτό της αναμέτρησης του ΠΑΣ Γιάννινα, ο Χαβιέ Ούμπιντες οπλίζει, εκτελεί και στέλνει τη μπάλα εκεί όπου ελάχιστοι τερματοφύλακες θα μπορούσαν να αντιδράσουν. Ο Βελλίδης όμως απέδειξε γιατί είναι διεθνής και πραγματοποιώντας την απόκρουση της αγωνιστικής κράτησε το μηδέν στην εστία του προκαλώντας ένα μακρόσυρτο “αχ” στο στρατόπεδο του Ατρόμητου.
Με τον Μιχάλη Γρηγορίου να έχει κάνει τα απαραίτητα μαθήματα για το πως θέλει οι παίκτες του να αντιμετωπίσουν το επιθετικό transition του ΠΑΣ Γιάννινα, απέμενε η αποτελεσματικότητα που λείπει ομολογουμένως από τους κυανόλευκους. Δεν ήταν όμως μόνο αυτό. Κι εδώ τα Γιάννινα αποδεικνύουν γιατί δικαίως λογίζονται ως μια από τις πολύ καλές ομάδες του πρωταθλήματος. Διότι έχουν παίκτες με προσωπικότητα που μπορούν να πάρουν ένα παιχνίδι μόνοι τους όταν ο αντίπαλος είναι καλά διαβασμένος.
Σε αυτή την περίπτωση έγκειται στο προσωπικό σθένος, στην ποδοσφαιρική ευφυΐα και στον εγωισμό του καθενός να αντιπαραβάλλουν την ικανότητά τους σε σχέση με των αντιπάλων. Και μάλιστα αντιπάλων που τους ήξεραν εδώ και δύο χρόνια. Φυσικά μιλάμε για τον Τσάβες και τον Τσουκαλά. Οι δυο τους πέρσι και πρόπερσι χάρισαν νίκες στον ΠΑΣ Γιάννινα με 1-0 επί του Ατρόμητου.
Φέτος έδρασαν συνδυαστικά. Ο Τσάβες δημιούργησε κι ο Τσουκαλάς εκτέλεσε, την ώρα που η άμυνα του Ατρόμητου παρακολουθούσε σαν να θαύμαζε το Ηπειρωτικό δίδυμο της νίκης. Κι εδώ έρχεται το γιατί. Απαντήσεις ασφαλώς δεν μπορούν να δοθούν. Μιλάμε για ποδοσφαιρικές λεπτομέρειες. Για στιγμές, για ένστικτο. Για μια λάθος ανάσα. Για ένα λάθος πάτημα. Στην φάση του γκολ της νίκης Τσάβες και Τσουκαλάς τα έκαναν όλα σωστά, ενώ οι αμυνόμενοι του Ατρόμητου όλα λάθος. Να γιατί.
Γιατί είδαμε ένα φανταστικό ματς, με πολλές μπαλαδόφατσες, με πολλές λεπτομέρειες και με καλές τακτικές από τους κόουτς. Κι εδώ αξίζουν και τα εύσημα στον Γιάννη Πετράκη, τον δάσκαλο. Παρατηρώντας κανείς το ματς, στον χώρο του κέντρου διέκρινε την πολυκοσμία. Απόρροια του 4-2-3-1 του Γρηγορίου με τον Μίλος Στόιτσεφ δεκάρι.
Εκεί λοιπόν ο Πετράκης αποφάσισε να “καταστρέψει” έναν δικό του παίκτη, ο οποίος παρά το ότι έχει πολύ καλά τεχνικά χαρακτηριστικά, στο συγκεκριμένο ματς “αναλώθηκε” και τα πήγε περίφημα στην επίβλεψη του Στόιτσεφ. Ο Σέρβος σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στον ρόλο του και μοιραία αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο. Τα εύσημα λοιπόν μετά τους Βελλίδη, Τσάβες, Τσουκαλά και στον Βαλάντη Κοζορώνη.
Η κίνηση αυτή θα μπορούσε να πιστωθεί και ως “ματ” του Πετράκη στον Γρηγορίου, ο οποίος όμως έγκαιρα το αντιλήφθηκε, με την έναρξη του δεύτερου ημιχρόνου ανακάτεψε την τράπουλα, άλλαξε σχήμα και πρόσωπα και είδε την ομάδα του να παίζει σαν την γάτα με το ποντίκι τον αντίπαλο, αλλά να μην έχει με το μέρος του εκείνες τις ποδοσφαιρικές λεπτομέρειες που κρίνουν αποτελέσματα.