Με τα καλύτερα λόγια αναφέρθηκε στον Ότο Ρεχάγκελ ο Στέλιος Γιαννακόπουλος. Ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής αναφέρθηκε στην κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 2004, ενώ μίλησε και για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του Γερμανού τεχνικού. Ο Γιαννακόπουλος μίλησε στον ραδιοφωνικό σταθμό «Sentra FM». Αναλυτικά δήλωσε:
Για τον Οτο Ρεχάγκελ: «Ότι και να πούμε για τον κόουτς είναι λίγο, πήρε μια ομάδα που ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και την έκανε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Οι πράξεις μιλάνε από μόνες τους, έκανε μία ομάδα πραγματική ομάδα, πήρε ποδοσφαιριστές και τους έκανε να λειτουργούν ως σύνολο και να δίνει ο καθένας το καλύτερο που μπορεί για να φτάσουμε στο απόγειο του 2004 κάτι που δύσκολα θα επαναληφθεί. Όταν είχε ξεκινήσει η θητεία του ο δρόμος ήταν κακοτράχαλος, δεν ξεκίνησε με την καλύτερη δυνατή αρχή. Είχαμε άσχημη μέρα στη Φιλανδία κι αν ανατρέξει κανείς σ’ εκείνες τις μέρες θα θυμάται κάποια πρωτοσέλιδα, τα οποία ήταν πολύ αιχμηρά. Υπήρχαν αμφιβολίες για την αξία του. Τα γνωστά… ελληνικά που πριν δούμε κάτι και του αφήσουμε χρόνο κατευθείαν να το κρίνουμε και να το μηδενίσουμε. Το έχουμε αυτό ως Έλληνες, η νοοτροπία μας να μην έχουμε υπομονή. Προς τιμήν της η ΕΠΟ τότε με πρόεδρο τον κ. Γκαγκάτση έδειξε την απαιτούμενη υπομονή και στήριξη, έδωσε το χρόνο να κάνει αυτό που είναι σωστό. Ο χρόνος έδειξε ότι η ΕΠΟ είχε δίκιο. Οι ποδοσφαιριστές ακολουθούσαμε κατά γράμμα τις εντολές του και δεν βγήκαμε ούτε μια στιγμή χαμένοι. Δεν μπορείς να πεις κάτι παραπάνω, η ιστορία και τα αποτελέσματα έδειξε ότι η επιλογή ήταν χρυσή και ότι άξιζε τον κόπο. Η ΕΠΟ βγήκε αληθινή για το πιστεύω που έδειξε στο πρόσωπο του, αλλά και εμείς οι ποδοσφαιριστές που δεν αμφιβάλλαμε για την αξία του».
Για τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του Ρεχάγκελ: «Ένα μεγάλο συν που έχει ο κόουτς είναι ότι είναι Γερμανός, με τη νοοτροπία και την πειθαρχία που τους διακρίνει ως λαός. Βάζει τα πράγματα σε μια σειρά και ένα πρόγραμμα. Μπαίνει το νερό στο αυλάκι. Με αυτόν στο τιμόνι, έγιναν βελτιώσεις στο ποδοσφαιρικό τμήμα της εθνικής ομάδας και από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν το δρόμο τους. Ίσως να είναι και τυχερός ο κόουτς που έπεσε στην καλύτερη φουρνιά Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Κανένας προπονητής βέβαια δεν είναι τέλειος, έχει και ο ίδιος κατά καιρούς παραδεχτεί κάποιες λάθος επιλογές. Δεν υπάρχει προπονητής που να μην έχει κάνει λάθος, όπως και ποδοσφαιριστής ή διαιτητής ή δημοσιογράφος. Όμως, τα συν μετράνε και το τι έχει κάνει στην καριέρα του και τον καταξιώνει στη συνείδηση όλου του κόσμου. Αυτό που έκανε ο κόουτς είναι ανεπανάληπτο. Δεν είχε και πολλές άσχημες στιγμές».
Για το τι θα του μείνει αξέχαστο από του Euro του 2004: «Αυτό που θα μου μείνει αξέχαστο είναι η πίστη και η φιλοδοξία του πριν από τα μεγάλα ματς. Ακόμα και πριν το Ευρωπαϊκό της Πορτογαλίας. Επειδή έτυχε ένα από τα παιχνίδια κλειδιά να είναι μέσα στην Ισπανία, που ήμουν εγώ ο σκόρερ, θυμάμαι ότι όλη την εβδομάδα που δουλεύαμε ήταν στο κομμάτι που σκοράραμε. Μου έλεγε ο κόουτς ότι “θα παίξεις αριστερό χαφ, κάτι που δεν είχα ξαναπαίξει. Ο Σαλγάδο δεν έχει αριστερό πόδι, ώστε να σου κλείσει το σουτ, θα κάνεις τη συγκεκριμένη κίνηση και θα σουτάρεις”, και όπως το δουλεύαμε στην προπόνηση έτσι ακριβώς βγήκε στο παιχνίδι. Κάτι ακόμα που δεν θα ξεχάσω είναι ότι στην πρεμιέρα με την Πορτογαλία, το πόσο πίστευε ότι θα ξεκινήσουμε με το δεξί. Μας είχε πει ότι είναι μεγάλη μας ευκαιρία να γίνουμε γνωστοί σε όλον τον κόσμο. Μεγάλο κίνητρο να μπούμε στο μάτι όλου το κόσμου και να φτιάξουμε την καριέρα μας. Θυμάμαι τις ομιλίες του και το πως προσέγγιζε τα παιχνίδια και την ψυχολογία την οποία περνούσε στους παίκτες, αυτό είναι το μεγάλο συν σε έναν προπονητή. Στο ποδόσφαιρο η ψυχολογία παίζει μεγάλο ρόλο».
Για το αν η ΕΠΟ πήρε σωστή απόφαση να προχωρήσει στην αλλαγή της τεχνικής ηγεσίας: «Προφανώς πήρε σωστή απόφαση εφόσον έχει μιλήσει με τον προπονητή. Όταν αυτός θεωρεί ότι ο κύκλος έκλεισε και ότι είχε να δώσει το έδωσε, τότε πάρθηκε σωστή απόφαση και για τους δύο. Όλα έχουν μια αρχή και ένα τέλος, δεν μπορεί να είναι κάποιος ισόβιος προπονητής κάπου. Αυτό που έβγαινε προς τα έξω, γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε τι ακριβώς έχει γίνει από τη στιγμή που δεν ήμασταν εκεί, είναι ότι όσο ήθελε να μείνει θα έμενε, αν έγινε έτσι είναι η πιο σωστή απόφαση».
Αν τον χαρακτήριζε με μία λέξη πια θα ήταν: «Μαχητής».
Για τη βράβευση του Ότο Ρεχάγκελ από τον ΠΣΑΠ: «Θέλω να εκφράσω μικρό παράπονο στον κόουτς, ως πρόεδρος του ΠΣΑΠ επιλέξαμε να τον βραβεύσουμε, αλλά δεν κατάφερε να έρθει μιας και ήταν μια καλά οργανωμένη γιορτή με πρώτο καλεσμένο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παπούλια. Θα ήταν μεγάλη τιμή για εμάς να έρθει δεν μπόρεσε γιατί είχε υποχρέωση στην Γερμανία, αλλά δεν πειράζει».