«…Οι μεγάλοι συγγραφείς δεν είναι μόνο διανοητές. Είναι και άτακτα παιδιά. Ίσως και πολύ άτακτα παιδιά…» Α. Σ.
Το «Ένα χαρέμι στο Παρίσι» του Γκυ ντε Μωπασάν, μονόπρακτη κωμωδία (αμφιβόλων) ηθών, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν σε μετάφραση Ανδρέα Στάικου, Νεκτάριου-Γεώργιου Κωνσταντινίδη.
Ερωτικό θέατρο: μια γαλλική εξειδίκευση
«Έπειτα από κάποιες πιπεράτες φάρσες του Μεσαίωνα, το ερωτικό – πορνογραφικό θέατρο, ειδικότερα στο Παρίσι, κατά τις πρώτες δεκαετίες του 18ου αιώνα, γνώρισε μία πληθωρική άνθιση […]
»Τα θέατρα της συντροφιάς (théâtres de société), όπως κατ’ ευφημισμόν ονομάζονταν οι ιδιωτικές, παράνομες σκηνές, έγιναν μόδα, περισσότερο από μόδα, έγιναν η παριζιάνικη μανία. Τα νεοκατασκευαζόμενα σπίτια αποκτούσαν τη θεατρική αίθουσά τους και τα παλαιότερα διασκεύαζαν κάποιο σαλόνι σε σκηνή. Επιφανείς αριστοκράτες και πάμπλουτοι αστοί εξαγόραζαν έναντι σεβαστού τιμήματος τις υπηρεσίες των διάσημων συγγραφέων της εποχής, όπως και των επιφανέστερων πρωταγωνιστών και κυρίως πρωταγωνιστριών του θεάτρου, για να παρουσιάσουν σε λίγο-πολύ κλειστούς και μυημένους κύκλους τα ερωτογραφήματα στα οποία συμμετείχαν ή και πρωταγωνιστούσαν οι ίδιοι […]
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr