Ομάδα : Ρενό
Χώρα : Γερμανία
Ημερομηνία γέννησης : 10/05/1977
Τόπος γέννησης : Μενχενγκλάντμπαχ
Συμμετοχές σε γκραν πρι : 174
Παγκόσμια πρωταθλήματα : –
Υψηλότερη θέση τερματισμού : 2η (8 φορές)
Υψηλότερη θέση στην εκκίνηση: 1η (1 φορά)
Φορές στο βάθρο : 12
Βαθμοί : 225
Καριέρα : Προστ (2000), Ζάουμπερ (2001-2003),
Τζόρνταν (2004), Γουίλιαμς (2005), BMW Ζάουμπερ (2006-2010)
Διαδικτυακή διεύθυνση : www.nickheidfeld.com
Ιστορία του στα μηχανοκίνητα
1995: Δεύτερος στο γερμανικό πρωτάθλημα Formula Ford.
1996: Κατακτά την τρίτη θέση στο γερμανικό πρωτάθλημα Φόρμουλα 3 με τρεις νίκες και έξι ανόδους στο βάθρο. Επίσης, κατετάγη τρίτος στο Marlboro Masters.
1997: Κατακτά τον τίτλο στο γερμανικό πρωτάθλημα Φόρμουλα 3.
1998: Δεύτερος στο πρωτάθλημα FIA International F3000, με τρεις νίκες και επτά ανόδους στο βάθρο των νικητών.
1999: Κατακτά τον τίτλο στο πρωτάθλημα FIA International Formula 3000 με τη West. Επίσης, γίνεται οδηγός δοκιμών της ΜακΛάρεν.
2000: Κάνει το ντεμπούτο του στη Φόρμουλα Ενα με την Προστ. Δεν καταφέρνει να βαθμολογηθεί.
2001: «Μετακομίζει» στη Ζάουμπερ, «μαζεύει» 12 βαθμούς και κατακτά την όγδοη θέση στο πρωτάθλημα των οδηγών.
2002: Κατακτά μία τέταρτη, μία πέμπτη και δύο έκτες θέσεις στη δεύτερη χρονιά του με τη Ζάουμπερ. Κατατάσσεται δέκατος στο πρωτάθλημα οδηγών.
2003: Συγκεντρώνει έξι βαθμούς, ενώ «κόβεται» από τη Ζάουμπερ για το 2004.
2004: Η δύσκολη σεζόν με την Τζόρνταν τού αποφέρει μόλις τρεις βαθμούς, ωστόσο καταφέρνει να πάρει τη θέση του δεύτερου οδηγού της Γουίλιαμς για το 2005.
2005: «Νικάει» τον «ομόσταυλό» του στη Γουίλιαμς, Μαρκ Γουέμπερ, με την pole position στο Νίρμπουργκρινγκ και τη δεύτερη θέση στο Μονακό. Προπορεύεται του Γουέμπερ στην κατάταξη μετά από 14 γκραν πρι, αλλά χάνει τους τελευταίους πέντε αγώνες της σεζόν, λόγω ασθένειας και τραυματισμού. Αποχωρεί από την ομάδα, για να «μετακομίσει» στην BMW-Ζάουμπερ για το 2006.
2006: Εκμεταλλεύεται την αυξανόμενη ανταγωνιστικότητα της BMW-Ζάουμπερ για να πάρει την ένατη θέση στη βαθμολογία των οδηγών. Φαίνεται να ανεβάζει την απόδοσή του με την άφιξη του νέου «ομόσταυλού» του, Ρόμπερτ Κούμπιτσα, ενώ στο ουγγρικό γκραν πρι ανεβαίνει στο βάθρο, κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ομάδα υπό την ιδιοκτησία της BMW.
2007: Καλύτερος όλων των οδηγών, πλην αυτών της Φεράρι και της ΜακΛάρεν, ύστερα από μία εντυπωσιακά σταθερή σεζόν. Κυριαρχεί έναντι του Κούμπιτσα, συγκεντρώνοντας βαθμούς σε 14 αγώνες, συμπεριλαμβανομένης της δεύτερης θέσης στον Καναδά και της τρίτης στην Ουγγαρία.
2008: Γρήγορος και σταθερός στους αγώνες, όπου δεν έχει κάποια εγκατάλειψη, ενώ ανεβαίνει τέσσερις φορές στο βάθρο, ωστόσο οι κακές επιδόσεις του στα επίσημα δοκιμαστικά τον αφήνουν στη «σκιά» του «ομόσταυλού» του, Ρόμπερτ Κούμπιτσα. Τελικά καταλαμβάνει την έκτη θέση στους οδηγούς, έναντι της τέταρτης του Πολωνού, ενώ παραμένει στην BMW Ζάουμπερ και για το 2009.
2009: Ανεβαίνει συμπτωματικά στο βάθρο στο γκραν πρι της Μαλαισίας, το οποίο διεκόπη στον 32ο γύρο, λόγω καταρρακτώδους βροχής, ωστόσο στους επόμενους αγώνες δεν καταφέρνει να πλασαριστεί στην πρώτη τριάδα, εξαιτίας της έλλειψης ρυθμού εκ μέρους της F1.09. Στο Βέλγιο, ωστόσο, οι εργασίες εξέλιξης της ομάδας αποδίδουν καρπούς και κατακτά την πέμπτη θέση, έχοντας εκκινήσει τρίτος. Συγκεντρώνει ακόμη τρεις βαθμούς και παίρνει τη 13η θέση στους οδηγούς.
2010: Μην έχοντας θέση οδηγού αγώνων, εργάζεται ως οδηγός αγώνων και «αναπληρωματικός πιλότος» στην Mercedes GP, ενώ τον Αύγουστο γίνεται ο επίσημος δοκιμαστής των ελαστικών της Pirelli. Τον Σεπτέμβριο επιστρέφει στην BMW Ζάουμπερ για να καλύψει το κενό του Πέδρο ντε λα Ρόσα στους τελευταίους πέντε αγώνες της χρονιάς, αλλά δεν μένει στην ομάδα για το 2011.
2011: Αφού δοκιμάστηκε πριν από την έναρξη της σεζόν, προσλαμβάνεται από τη Ρενό, προκειμένου να καλύψει το κενό του τραυματία Ρόμπερτ Κούμπιτσα στους πρώτους αγώνες της χρονιάς.
2005: Κυριαρχεί στους πρώτους αγώνες της σεζόν και κατακτά τα πρωταθλήματα οδηγών και κατασκευαστών, παρότι στα τελευταία γκραν πρι η ΜακΛάρεν είναι ανώτερη. Ο Φερνάντο Αλόνσο γίνεται ο νεώτερος σε ηλικία οδηγός στην Ιστορία, ο οποίος στέφεται παγκόσμιος πρωταθλητής (σ.σ. μέχρι το 2008 και τον Λιούις Χάμιλτον).
2006: Κατακτά τη νίκη στους επτά από τους πρώτους εννέα αγώνες της χρονιάς, αλλά στη συνέχεια χάνει έδαφος σε σχέση με τη Φεράρι στο δεύτερο μισό της σεζόν. Τελικά αντέχει στην πίεση των «κόκκινων» και κατακτά τον τίτλο σε οδηγούς και κατασκευαστές, προτού ο Φερνάντο Αλόνσο αποχωρήσει για τη ΜακΛάρεν.
2007: Η φυγή του Αλόνσο συνοδεύεται από την «αποκαθήλωση» της Ρενό, η οποία κατακτά την τρίτη θέση στους κατασκευαστές με 150 βαθμούς λιγότερους από το 2006. Ο «ρούκι» Χέικι Κοβαλάινεν επισκιάζει τον έμπειρο «ομόσταυλό» του, Τζιανκάρλο Φιζικέλα, και ανεβαίνει στο βάθρο στην Ιαπωνία (το μοναδικό της ομάδας στη χρονιά).
2008: Ο Φερνάντο Αλόνσο επιστρέφει στην ομάδα, όπου έχει «ομόσταυλο» τον «ρούκι» Νελσίνιο Πικέ, και βοηθάει ώστε η R28 να μετατραπεί σε ένα μονοθέσιο που μπορεί να διεκδικήσει νίκες. Ο Ισπανός τερματίζει πρώτος στα γκραν πρι Σιγκαπούρης και Ιαπωνίας και συμβάλλει ώστε η Ρενό να κατακτήσει την τέταρτη θέση στους κατασκευαστές με 80 βαθμούς.
2009: Δεν μπορεί να διατηρήσει το ρυθμό από τα τέλη της προηγούμενης σεζόν. Ακόμη κι ο Φερνάντο Αλόνσο δυσκολεύεται να φτάσει στις επιτυχίες, εκκινώντας από καλές θέσεις στους αγώνες. Ο Πικέ «κόβεται» τον Αύγουστο και αντικαθίσταται από τον τρίτο οδηγό, Ρομέν Γκροζάν. Οι Φλάβιο Μπριατόρε και Πατ Σίμοντς φεύγουν, ύστερα από τη συνωμοσία με τον Πικέ για να τρακάρει σκόπιμα ο Βραζιλιάνος στο γκραν πρι της Σιγκαπούρης του 2008, προκειμένου ο Αλόνσο να πάρει τη νίκη.
2010: Μολονότι δεν εντυπωσιάζει στις δοκιμές πριν από την έναρξη της σεζόν, η R30 «μεταμορφώνεται» στα χέρια του Ρόμπερτ Κούμπιτσα σε ένα μονοθέσιο ικανό να διεκδικήσει την άνοδο στο βάθρο. Ο «ομόσταυλος» του Πολωνού, ο Βιτάλι Πετρόφ, ο οποίος είναι ο πρώτος Ρώσος οδηγός στην ιστορία της Φόρμουλα Ένα, πραγματοποιεί καλές εμφανίσεις στην αρχή της σεζόν, αλλά δεν διαθέτει την ταχύτητα και την σταθερότητα του Κούμπιτσα. Η ομάδα κατακτά την πέμπτη θέση στους κατασκευαστές.
2011: Η Ρενό πουλάει τις τελευταίες μετοχές της ομάδας στην «Genii Capital», αλλά συνεχίζει να παρέχει κινητήρες και τεχνική υποστήριξη. Η «Group Lotus» γίνεται χορηγός του ονόματος της ομάδας. Ο Ρόμπερτ Κούμπιτσα χάνει την έναρξη της σεζόν, λόγω ατυχήματος που είχε σε αγώνα ράλι στην Ιταλία, και αντικαθίσταται από τον βετεράνο Νικ Χάιντφελντ.