AΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΟ ΛΕΟΜΠΕΝ: Κωστής Μπότσαρης
Διαφορετική σε σχέση με ότι είχε εφαρμοστεί ως τώρα ήταν η απογευματινή προπόνηση του ΠΑΟΚ, στο Λεόμπεν της Αυστρίας.
Με τις ομιλίες της τεχνικής ηγεσίας προς τους ποδοσφαιριστές, τόσο σε ομαδικό όσο και προσωπικό επίπεδο (σ.σ. το μεσημέρι έγιναν οι τελευταίες προσωπικές συναντήσεις, αυτή τη φορά με τους Λούκας, Γκαρσία, Ολίσε, Σπυρόπουλο) να πυκνώνουν, καθώς και το πρωί αλλά και το απόγευμα ο κ. Στέβενς συγκέντρωσε την ομάδα τουλάχιστον δυο φορές για να μιλήσει στους παίκτες, το βάρος έπεσε στην τεχνική και στα τελειώματά των φάσεων.
Αρχικά, όλα τα μέλη της ομάδας έλαβαν θέση στο γήπεδο ανάλογα με τις θέσεις τους, σε σχηματισμό μάλιστα που περισσότερο παρέπεμπε στο 4-4-2, αφού ακόμη δεν έχει αποφασιστεί το αγωνιστικό προφίλ που θα επιλεγεί ως κυρίαρχο για την επικείμενη σεζόν. Ετσι, συμπεριλαμβανομένων και των τερματοφυλάκων, υπήρχαν τρεις ποδοσφαιριστές σε κάθε θέση. Ο συνεργάτης του κ. Στέβενς, Τόνι Λόκχοφ μετακινούσε την μπάλα εξηγώντας την προσαρμογή της ομάδας ανάλογα με τη θέση της.
Ο Ολλανδός τεχνικός, είχε μιλήσει μετά τον πλέον πρόσφατο, φιλικό αγώνα, για τις αργές αντιδράσεις της ομάδας του, τα κακά της αντανακλαστικά, τόσο ανασταλτικά όσο και δημιουργικά. Σφάλμα το οποίο σύμφωνα με την εκτίμηση της τεχνικής ηγεσίας έχει τις ρίζες του στις λάθος αποστάσεις και πιο συγκεκριμένα στα μεγάλα κενά ανάμεσα στους ποδοσφαιριστές. Μετά από αυτό οι τερματοφύλακες αποσπάστηκαν για το δικό τους, εξειδικευμένο πρόγραμμα.
Σειρά πήραν οι μεγάλες μεταβιβάσεις από παίκτη σε παίκτη και το πιο διασκεδαστικό μέρος της μιάμισης περίπου διάρκειας ακολούθησε. Ο καθένας με μια μπάλα στα πόδια, σ’ ένα μεγάλο τετράγωνο εμβαδό συμμετείχε σε . κυνηγητό όπου απαγορευόταν ν’ αποχωριστεί την μπάλα. Αυτός που… κυνηγούσε κρατούσε ένα κόκκινο φανελάκι το οποίο και παρέδιδε ως σκυτάλη σε όποιον έπιανε. Μια άσκηση που πέρα από τη σκοπιμότητά της προσέφερε πολύ κέφι δίχως να ξεπεράσει τα δέκα λεπτά σε διάρκεια. Στη συνέχεια, οι ποδοσφαιριστές χωρίστηκαν σε δυο γκρουπ των δώδεκα, δημιούργησαν δυο ευθείες γραμμές αντικριστές και καλούνταν εναλλάξ για έξι φορές να καλύψουν με σπριντ μια απόσταση του 1/3 του γηπέδου σε διάστημα όχι μεγαλύτερο των πέντε – έξι δευτερολέπτων.
Το τελευταίο στάδιο του ηλιόλουστου αλλά μ’ ελαφρύ αεράκι απογεύματος βρήκε το καθ’ ένα από τα δυο γκρουπ σε μια εστία με τους τερματοφύλακες παρόντες. Εξι ποδοσφαιριστές τοποθετήθηκαν στο ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής και οι υπόλοιποι στο μέσο της δεξιάς πλαϊνής γραμμής της. Η μπάλα ξεκινούσε από τους πρώτους με πάσα, αυτοί από το δεύτερο έκαναν κάθετη κίνηση προς την τελική γραμμή κι έπειτα από δυο – τρία μέτρα επέστρεφαν στο ύψος του πέναλτι την μπάλα με τον συμπαίκτη τους να πρέπει να τελειώσει τη φάση σκοράροντας έχοντας μπροστά του δυο σταθερά ομοιώματα αντιπάλων και φυσικά τον τερματοφύλακα.
Η ίδια άσκηση επαναλήφθηκε και από την αριστερή πλευρά, ενώ λίγο μετά οι παίκτες που έκαναν την κίνηση για να τελειώσουν τη φάση έγιναν δυο, με τον έναν εξ αυτών να λειτουργεί παραπλανητικά. Το ένα γκρουπ επιτηρούσε ο Τόνι Λόκχοφ, το άλλο ο Γιώργος Γεωργιάδης, την ίδια στιγμή που ο κ. Στέβενς παρακολουθούσε από το κέντρο του γηπέδου κι όπου έκρινε απαραίτητο προχωρούσε σε παρατηρήσεις. Τη λήξη της προπόνησης σήμανε το χαλαρό τρέξιμο.