Τόνοι μελάνι έχουν ήδη χυθεί από αναλυτές σε όλη την Ευρώπη (ακόμη και στη χώρα μας εν μέσω των πασχαλινών διακοπών) αναφορικά με το λεγόμενο «μήνυμα» που έστειλε το αποτέλεσμα των ισπανικών εκλογών αλλά και το «σταυρόλεξο» της επόμενης μέρας. Κι είναι αλήθεια ότι λόγω και των ιδιαίτερων στοιχείων που ενυπάρχουν στη συγκεκριμένη χώρα της Ιβηρικής –λόγω των αυτονομιστικών τάσεων στην Καταλονία και την χώρα των Βάσκων– τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο σε ό,τι αφορά τις κυβερνητικές συνεργασίες, ενώ είναι δεδομένο πως καμιά σχετική κίνηση δε πρόκειται να γίνει -δημοσίως τουλάχιστον- μέχρι και τη διεξαγωγή των ευρωεκλογών.
Υπάρχουν όμως κάποια συμπεράσματα, στα οποία θα μπορούσε σχετική ασφάλεια να αναφερθεί κάνεις:
Η επιβράβευση της προοδευτικής – αντιδεξιάς ατζέντας Σάντσεθ
Ένα από τα δεδομένα που έχουμε μετά τις ισπανικές κάλπες έχει να κάνει με τη σαφή επικράτηση των Σοσιαλιστών. Ο Πέδρο Σάντσεθ μπορεί να απέχει αρκετά από την αυτοδυναμία, αλλά είδε το κόμμα του να κερδίζει για πρώτη φορά μετά από τρεις εκλογικές μάχες και μάλιστα με σημαντική διαφορά από τον παραδοσιακό αντίπαλό του, το Λαϊκό Κόμμα.
Ένα δεύτερο δεδομένο έχει να κάνει με το ότι η συγκεκριμένη νίκη βασίστηκε σε πολύ μεγάλο βαθμό στην υιοθέτηση προοδευτικής ατζέντας από τους Σοσιαλιστές. Ας μην ξεχνάμε ότι ήταν ο Πέδρο Σάντσεθ που είχε παραιτηθεί μετά τις επαναληπτικές εκλογές το καλοκαίρι του 2016 από την ηγεσία του κόμματος της τότε αξιωματικής αντιπολίτευσης αρνούμενος να δεχθεί την στήριξη κυβέρνησης υπό τον Μαριάνο Ραχόι, όπως απαιτούσε την εποχή εκείνη το «βαθύ» και διεφθαρμένο σύστημα των Σοσιαλιστών. Η καμπάνια λοιπόν που ξεκίνησε τότε ο ίδιος και οδήγησε στην θριαμβευτική επανεκλογή στην ηγεσία του PSOE τον Μάιο του 2017 είχε ως βασικό πρόταγμα την ανάγκη «αριστερής στροφής».
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr