Πίσω στο 1932, ο κόσμος ερχόταν αντιμέτωπος με την μεγαλύτερη οικονομική ύφεση που είχε γνωρίσει ποτέ. Τότε, ένας άντρας θέλησε να δοκιμάσει κάτι πρωτοποριακό. Το όνομά του ήταν Michael Unterguggenberger και ήταν ο δήμαρχος του Wörgl, της πόλης στην Αυστρία που έγραψε την δική της σελίδα στην παγκόσμια οικονομική ιστορία.
Το Wörgl ήταν σχετικά μικρό, αλλά ο πληθυσμός του είχε αυξηθεί ραγδαία στις αρχές του 20ου αιώνα. Όταν το κραχ έφτασε στην Ευρώπη, το 1929, ο Michael Unterguggenberger ήταν δημοτικός σύμβουλος. Δύο χρόνια αργότερα, εξελέγη δήμαρχος της πόλης, με έναν μακρύ κατάλογο δημοτικών έργων που φιλοδοξούσε να ολοκληρώσει. Όμως, βρέθηκε σε ένα γενικότερο καθεστώς πενίας και φόβου. Από τους 4.500 κατοίκους του Wörgl, οι 1.500 ήταν άνεργοι και πάνω από 200 οικογένειες απένταρες. Πολλοί άνθρωποι ήταν πρόθυμοι να ικανοί να δουλέψουν, αλλά ο δήμαρχος μπορούσε να ξοδέψει μόνο 40.000 σελίνια.
Ο Unterguggenberger δεν ήταν ένας συνηθισμένος δήμαρχος. Γεννήθηκε σε μια φτωχή, αγροτική οικογένεια. Όταν μεγάλωσε, έγινε μηχανικός σε σιδηροδρόμους. Η προσωπική του αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης δεν επέτρεψε την επαγγελματική του ανέλιξη: έγινε εκπρόσωπος των εργαζομένων και δεν πήρε ποτέ του προαγωγή. Για τους υπαλλήλους του σιδηροδρομικού δικτύου, εξελίχθηκε στο πρόσωπο που αντιπροσώπευε τους αγώνες τους ενάντια στα συμφέροντα των εργοδοτών. Όλως παραδόξως, ο Unterguggenberger σε όλη του την ζωή επέμενε πως δεν ήταν μαρξιστής.
Αντιμέτωπος με το πρόβλημα και αποφασισμένος να μην το βάλει κάτω, ο Unterguggenberger δεν δαπάνησε τα 40.000 σελίνια του. Αντίθετα, κατέθεσε τα χρήματα με μια τοπική αποταμιευτική τράπεζα,ως εγγύηση, για την έκδοση 40.000 χαρτονομισμάτων Wörgl. Στις 5 Ιουλίου του 1932, συνεδρίασε με τα μέλη της επιτροπής Πρόνοιας και τότε ο δήμαρχος εξήγησε πως, σύμφωνα με τον οικονομολόγο Silvio Gesell στο βιβλίο του «Η Φυσική Τάξη», η αργή κυκλοφορία του χρήματος ήταν ο κύριος λόγος για την άθλια κατάσταση της οικονομίας. Το χρήμα εξαφανιζόταν από τα χέρια των ανθρώπων που εργάζονταν και συσσωρευόταν στα χέρια λίγων, που δεν το επέστρεφαν στην αγορά.
Με αυτή τη λογική, ο Unterguggenberger αντικατέστησε τα σελίνια της Εθνικής Τράπεζας στο Wörgl με νέας μορφής «γραμμάτια». Το δημοτικό συμβούλιο τα εξέδιδε με ονομαστική αξία 1, 5 και 10 σελίνια. Συνολικά, τυπώθηκαν στο Wörgl 32.000 γραμμάτια, τα οποία τέθηκαν όσο πιο γρήγορα γινόταν σε κυκλοφορία.
Διαβάστε όλο το θέμα στο TVXS.gr