Στις 5 Οκτωβρίου του 2019, μιλώντας στην 7η Σύνοδο Κορυφής του “Τουρκικού Συμβουλίου”, ένα σώμα συνεργασίας πέντε Τουρκικών κρατών (Τουρκία, Αζερμπαϊτζάν, Κιργιζιστάν, Καζακστάν και Ουζμπεκιστάν), που έγινε στο Μπακού, ο Βίκτορ Όρμπαν δήλωσε στους παρευρισκόμενους ότι «η Ουγγαρία μπορεί να προσφέρει στο Τουρκικό Συμβούλιο μια σύνδεση με την Ευρώπη». Πέρα από το λεγόμενο Ανατολικό Άνοιγμα, που επιχειρεί ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, για λόγους οικονομικούς και γεωπολιτικούς, οι αναλυτές διαβλέπουν, κάτι περισσότερο από μια προθυμία να αποτελέσει η χώρα του μια γέφυρα μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Πιο ειδικά κοιτάει προς την Τουρκία του Ερντογάν, την οποία και βλέπει ως ένα παράδειγμα προς μίμηση, δηλαδή ως μοντέλο κράτους, δήθεν δημοκρατικού, που δεν είναι φιλελεύθερη δημοκρατία, αλλά παρόλα αυτά ευημερούσε οικονομικά, τουλάχιστον ως πρόσφατα. “Στη συλλογιστική του Όρμπαν, η Τουρκία είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση, επειδή δεν είναι μια φιλελεύθερη δημοκρατία, αλλά εξακολουθεί να είναι επιτυχής”, επισημαίνει ο Lazlo Szerencses, ερευνητής για την εξωτερική πολιτική της Ουγγαρίας στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς της Αυστρίας.
Στα πλαίσια αυτής της αντίληψης επιχειρείται τελευταία μια βελτίωση των σχέσεων μεταξύ Βουδαπέστης και Άγκυρας, ως αντίδοτο στη δραματική επιδείνωση των σχέσεων με τις Βρυξέλλες. Έτσι, ο Όρμπαν ήταν ο μοναδικός πολιτικός της Ε.Ε. που επαίνεσε την Τουρκία για την πρόσφατη εισβολή της στη βορειοανατολική Συρία, και για τα σχέδια της για επανεγκατάσταση των Σύρων προσφύγων στις εκκαθαρισμένες από τους Κούρδους περιοχές, λέγοντας πως με αυτόν τον τρόπο “προστατεύει την Ουγγαρία και την Ευρώπη από νέα εισβολή μεταναστών από την Ασία”. Στην πραγματικότητα ο Όρμπαν δεν παίρνει το μέρος των Κούρδων, ούτε των Σύρων Αράβων, αλλά των Τούρκων, είναι επειδή ο ίδιος έχει υιοθετήσει τελευταία την αναπόδεικτη θεωρία περί “τουρκικής καταγωγής” των σημερινών Ούγγρων, θεωρώντας έτσι την Ουγγαρία ως μια “χριστιανική τουρκική χώρα”, όπως θα δούμε και στη συνέχεια.
Οι “οβιδιακές μεταμορφώσεις” του Όρμπαν
O Βίκτωρ Όρμπαν έχει υποστεί κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας πολλές “οβιδιακές κυβιστήσεις”. Μπήκε στην πολιτική ως ηγέτης του μεταρυθμιστικού φοιτητικού κινήματος Συμμαχία των Νέων Δημοκρατών (Fiatal Demokraták Szövetsége), που αντιτίθετο στο κομμουνιστικό καθεστώς απαιτώντας ελεύθερες εκλογές. Μετά τις κοσμογονικές αλλαγές στην Ανατολική Ευρώπη το 1989, η Ουγγαρία έγινε κοινοβουλευτική δημοκρατία και ο Όρμπαν μεταπήδησε στο Φιντές, που ήταν αρχικά ένα φιλελεύθερο και φιλοευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα. Ενσωματώνοντας άλλα μικρότερα ουγγρικά εθνικιστικά κόμματα, το Φιντές εξελίχθηκε στις επόμενες δεκαετίες σε ένα συντηρητικό κόμμα της κυβερνώσας Δεξιάς και ο Όρμπαν από φιλελεύθερος πολιτικός που ήταν αρχικά, μεταμορφώθηκε στον βασικότερο επικριτή της φιλελεύθερης ευρωπαϊκής δημοκρατίας. Σήμερα το όνομα του κατέληξε συνώνυμο του εθνολαϊκισμού, του αντιφιλελευθερισμού και του ευρωσκεπτικισμού.
