Το να ψάξεις για δικαιολογίες στο ποδόσφαιρο είναι το πιο εύκολο πράγμα που μπορείς να κάνεις. Όπως και να μην ερμηνεύσεις σωστά την απόδοση της ομάδας σου και των παικτών της. Χάνεις χωρίς να το καταλάβεις τον προσανατολισμό σου. Το ένα φέρνει το άλλο και αυτό δεν έχει τέλος. Ή μπορεί και να ‘χει, τις περισσότερες φορές την απομάκρυνση του προπονητή.
Η ΑΕΚ στον αγώνα της Νέας Σμύρνης κόντρα στον μαχητικότατο Πανιώνιο δεν απέδωσε τα αναμενόμενα. Αυτά που είχε συνηθίσει ο κόσμος της στα προηγούμενα παιχνίδια. Ειδικότερα στο πρώτο ημίχρονο έγινα πολλά λάθη, δεν είχε τρεξίματα και σωστά μαρκαρίσματα.
Μπορεί κανείς να σταθεί στα πολλά νέα πρόσωπα και την έλλειψη χημείας που ενδεχομένως να υπήρχε στην ομάδα και ως έναν βαθμό θα έχει και δίκιο. Γιατί δεν έλειπαν ένας και δυο βασικοί παίκτες, αλλά σχεδόν μια ενδεκάδα. Εννέα συνολικά απόντες και ο Σιμάνσκι στον πάγκο. Παίκτες που αν ήταν διαθέσιμοι πιθανότατα θα βρίσκονταν όλοι στην αρχική ενδεκάδα.
Ο Μάσιμο Καρέρα δεν στάθηκε ούτε στις απουσίες, ούτε στις πολλές τελικές και σπουδαίες επεμβάσεις του MVP, Μάτιτς Κότνικ, αλλά στη νοοτροπία που είχαν οι παίκτες του κυρίως στο πρώτο ημίχρονο όπου όπως παραδέχθηκε και ο Ιταλός δεν λειτούργησε σχεδόν τίποτα όπως είχε προγραμματίσει πριν το ματς.
Ποδόσφαιρο είναι θα έρχονται και τέτοιες ημέρες. Και είναι πάντα προτιμότερο να έρχονται με τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Η ΑΕΚ γλύτωσε τη δεύτερη ήττα επί Καρέρα και ανέβασε στα 12 ματς το αήττητο σερί, κλείνοντας τον δεύτερο γύρο με 30 πόντους και μόλις μία ήττα.
Για την ΑΕΚ το κέρδος της από το ματς της τελευταίας αγωνιστικής είναι ο Καρέρα και η νοοτροπία με την οποία προσεγγίζει τα παιχνίδια, πριν αλλά κυρίως μετά το τέλος τους όπου πάντοτε ως τώρα έχει υπάρξει ακριβοδίκαιος. Είτε μιλάμε για καλές εμφανίσεις, είτε για άσχημες. Δεν έχει διάθεση να αποπροσανατολιστεί πρωτίστως ο ίδιος από ένα θετικό αποτέλεσμα και να αφήσει στην άκρη μια άσχημη εικόνα. Και αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για το μέλλον της ΑΕΚ και του ιδίου φυσικά.
Το μόνο άσχημο στο τέλος του αγώνα είναι η χαμένη ευκαιρία που είχε η ΑΕΚ να μειώσει ακόμα περισσότερο τη διαφορά από τον ΠΑΟΚ και να μπει στα play off στο -6 και με περισσότερες ελπίδες για τη δεύτερη θέση.
Όμως και πάλι, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τους παίκτες της Ένωσης πως δεν προσπάθησαν για τη νίκη. Μπορεί να μην το έκαναν στο βαθμό που γινόταν στα προηγούμενα παιχνίδια, αλλά το να τελειώνεις τον αγώνα με 20+ τελικές και τον αντίπαλο τερματοφύλακα να εξουδετερώνει κάθε μπάλα προς την εστία του δεν είναι μόνο δική τους ευθύνη. Δεν έπαιζαν μόνοι τους. Υπήρχαν και οι αντίπαλοι που πάλεψαν για τη νίκη μέχρι το τέλος και πιθανότατα με μεγαλύτερο κίνητρο απ’ ότι είχαν οι παίκτες της ΑΕΚ σ’ ένα ματς που το βαθμολογικό κίνητρο δεν ήταν ζωής ή θανάτου.
ΥΓ: Για το ντεμπούτο του Ζίγκα Λάτσι και του Θεοδώση Μαχαίρα θα τα πούμε την Τρίτη. Καλή Σαρακοστή σε όλους!