Οι αθεράπευτες παθογένειες και «νόσοι» του ελληνικού αθλητισμού, από τα κρούσματα βίας, μαγκιάς, συμμοριακής λειτουργίας που έφτασαν μέχρι την δολοφονία του ‘Αλκη Καμπανού, τον Φεβρουάριο του 2022, δεν προκάλεσαν έκπληξη με την επανεμφάνιση τους, στον 4ο διακοπέντα τελικό των πλει οφ μπάσκετ, στο ΟΑΚΑ. Ήταν θέμα χρόνου στην έκβαση που είχε πάρει το παιχνίδι. Γιατί, έτσι συμβαίνει στην Ελλάδα, κάθε φορά που δεν αντέχεται η ήττα και αναλαμβάνει δράση η μειοψηφία των «χιλιάδων φίλων» και του «πύρινου κόσμου» για να μην τελειώσει το παιχνίδι και να μην γίνει απονομή στον πρωταθλητή στην έδρα του ηττημένου.
Να γράφονται τα ίδια και τα ίδια καταδικαστέα λόγια για τα παντός είδους επεισόδια και τα ευχολόγια να είναι «τα τελευταία που έγιναν», αποτελούν επί σειρά ετών, την μεγαλύτερη κοροϊδία για την ανύπαρκτη βούληση και ενώ το «μπορώ» είναι δεδομένο.
Με ειρωνική διάθεση, μάλιστα, όσοι συμμετείχαν στα επεισόδια κατά την εκκένωση του ΟΑΚΑ, ενδεχομένως και να σκέφτηκαν, ότι πλέον το γήπεδο ανήκει στον Παναθηναϊκό για τα επόμενα 49 χρόνια, θα αντικατασταθούν τα καθίσματα, θα γίνει το «σπίτι» μας και δόθηκε μια…βοήθεια στην ανακατασκευή των εξεδρών.
Η πλειοψηφία του κόσμου του Παναθηναϊκού, όμως και άλλων ομάδων, δεν σκέφτονται και πράττουν με αυτό τον τρόπο, έχοντας την ίδια και μεγαλύτερη στεναχώρια για την εικόνα της ομάδας τους. Ο επίλογος του φετινού πρωταθλήματος της Basket League είναι ατιμωτικός για το ίδιο το άθλημα, αλλά πρέπει να «μετακινηθούν»… βουνά για να αλλάξει κάτι. Και δεν πρόκειται να αλλάξει. Γιατί, στην δεδομένη, διαχρονική και κατά καιρούς «έκρηξη» της τοξικότητας και του μίσους, υπάρχουν μόνο θεατές και όχι θεσμικές παρεμβάσεις.
Ευανάγνωστος απολογισμός με αύξηση διαφοράς δυναμικότητας
Στον αγωνιστικό απολογισμό των «αιωνίων» αντιπάλων, δεν χρειάζεται ανάλυση των όσων είδαμε τους προηγούμενους 10 μήνες. Η διαφορά δυναμικότητας και ανταγωνισμού του Ολυμπιακού από τον Παναθηναϊκού, αυξήθηκε από την σεζόν 2021-22.
Οι «ερυθρόλευκοι» είναι: Ομάδα με αρχή, μέση και τέλος. Ομάδα-δημιούργημα του προπονητή τους, Γιώργου Μπαρτζώκα. Ομάδα που έχει ηγετικές προσωπικότητες, τους Έλληνες παίκτες του. Οργανισμός που αφομοιώνει πλήρως τους ξένους παίκτες του, εντός και εκτός γηπέδου. Οργανισμός που διατηρεί οικονομικές ισορροπίες και ιεραρχία στα συμβόλαια που υπογράφει. Οργανισμός που έχει σταθερότητα σε επιλογές προσώπων μέσα στην ίδια την ομάδα και στον περιβάλλοντα χώρο της.
Το 30-1 στην κανονική διάρκεια και τα πλει οφ της Basket League, το 28-13 στην Ευρωλίγκα, η αήττητη κατάκτηση του κυπέλλου και του σούπερ καπ, επιβεβαίωσαν όλα τα άνωθι για την λειτουργία του Ολυμπιακού, τα δυο τελευταία χρόνια. Υπήρχε και τύχη στην απουσία σοβαρών τραυματισμών και απουσιών, αλλά όλες οι άλλες προϋποθέσεις και προδιαγραφές για μία καθ’ όλα επιτυχημένη σεζόν, είχαν υλοποιηθεί με προγραμματισμό. Και διοικητικά, ο Ολυμπιακός με ωριμότητα και εμπειρία, στην έγκαιρη και πρότερη ανανέωση συμφωνιών, πριν από την ολοκλήρωση τους, με αποτέλεσμα να διατηρεί στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό που μπορεί, τον «κορμό» Ελλήνων και ξένων παικτών. Τρανότερη απόδειξη από την μη αντικατάσταση του Κάνααν, την επιστροφή του Ντόρσι και την βεβαιότητα του προπονητή στις επιλογές του, ώστε αυτές να το ανταποδίδουν στον μέγιστο βαθμό, δεν υπάρχει.
Ο Παναθηναϊκός έχει αρχίσει την επανεκκίνηση του για το άμεσο μέλλον, αφήνοντας πίσω του τα τρία τελευταία χρόνια. Και αν οι δυο σεζόν της διαχειριστικής τακτικής εσόδων-εξόδων, δεν έδινε καμία προοπτική ανάκαμψης, στην περσινή σεζόν και χρήματα δόθηκαν και έγκαιρος προγραμματισμός υπήρξε και το διοικητικό παρόν ήταν ξανά ισχυρό. Λάθη, όμως, γίνονται και με την καλή και παχυλή, οικονομική πρόθεση.
Ο Εργκίν Αταμάν, οι συνεργάτες του, οι όποιοι παίκτες παραμείνουν και όποιοι νέοι φορέσουν την φανέλα του «εξάστερου», χρειάζονται πίστωση χρόνου. Καμία ομάδα, παγκοσμίως, δεν είναι διακόπτης που θα πάει από το «off» στο «οn». Με ελαχιστότατες εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και αυτό, επικοινωνιακά, ο Παναθηναϊκός, θα είναι πρέπον, να το δουλέψει στην σωστή κατεύθυνση. Και ο κόσμος του «τριφυλλιού» που έχουν «πονέσει» τα μάτια του με όσα έχει δει, την τελευταία τριετία, θα το αξιολογήσει και θα το εκτιμήσει με μια προϋπόθεση. Αν, κάθε φορά που πάει στο «πράσινο σπίτι» του ΟΑΚΑ, πλέον και βλέπει ομάδα που διαθέτει μπασκετικές αρχές στο παιχνίδι της, «βγάζει» την εργατικότητα της προπόνησης και κάνει σταθερά και σταδιακά βήματα για να γίνει ξανά ο Παναθηναϊκός που μπορεί να είναι.