Πανέτοιμος να δώσει το δικό του “show” μπροστά στο κοινό της Βαρκελώνης με στόχο τον 6ο τίτλο Ευρωλίγκας στην ιστορία του Παναθηναϊκού δηλώνει ο Μάικ Μπατίστ. Ο πιο θεαματικός παίκτης του ελληνικού πρωταθλήματος αποκαλύπτει ένα διαφορετικό προφίλ στο νέο τεύχος του ηλεκτρονικού περιοδικού “ΤΗΕ MUTEline-mag” που θα κυκλοφορήσει αύριο, Παρασκευή (6 Μαΐου).
Ο «θηριώδης» Αμερικανός φωτογραφίζεται σε στιγμές οικογενειακής ευτυχίας, μαζί με τη σύζυγό του Σάρα και τον 18 μηνών γιο του, Μάικ Τζούνιορ, πριν ξαναφορέσει την πράσινη φανέλα και σκορπίσει τον τρόμο στους αντίπαλους ψηλούς στον ημιτελικό με τη Σιένα! Την ιταλική ομάδα χαρακτηρίζει μάλιστα ως την πιο επικίνδυνη του φάιναλ φορ. και από τις διάσημες Ρεάλ Μαδρίτης και Μακάμπι Τελ Αβίβ. λόγω καρδιάς! Αν μπορούσε να επιλέξει έναν πρώην συμπαίκτη του ν’ αγωνιστεί δίπλα του στο Παλάου Σαν Τζόρντι, αυτός θα ήταν ο. Βασίλης Σπανούλης!
«Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Αλβέρτη» αντιδρά και μόνο στο άκουσμα του ονόματος του τέως αρχηγού. Ποια «κούπα» δεν θα άλλαζε με καμία άλλη και ποιος Παναθηναϊκός υπήρξε ο καλύτερος επί των ημερών του; Γιατί δεν προχώρησε στην απόκτηση περιφερειακού ο Ομπράντοβιτς; Τι θα πρέπει να γνωρίζει ο Ντιρκ Νοβίτσκι αν αποφασίσει να υπογράψει του χρόνου στον Παναθηναϊκό; Και τι είναι αυτό που αν ξεχνούσε να πάρει μαζί του στο γήπεδο, θα γυρνούσε πίσω για να φέρει, πριν το τζάμπολ; Η οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα πάντως δεν μπορεί να τον κάνει να επιστρέψει στις ΗΠΑ, αφού πλέον νιώθει τη χώρα μας. «πατρίδα του μακριά από την πατρίδα του». Θα έμενε για πάντα εδώ ο Μάικ Μπατίστ, ακόμη και μετά το τέλος της καριέρας του; «Γιατί όχι;»
Μάικ, φανταζόσουν το 2003 πως μία ημέρα θα ήσουν ο μακροβιότερος ξένος στην ιστορία του Παναθηναϊκού και ο γηραιότερος παίκτης της ομάδας φέτος;
«Ποτέ. δεν το είχα φανταστεί! Μάλιστα μετά την πρώτη σεζόν μου στον Παναθηναϊκό, δεν ήθελα καθόλου να επιστρέψω. Κάθε φορά που έληγε το συμβόλαιό μου και διαπραγματευόμουν εξ αρχής, η καλύτερη κατάσταση ήταν πάντα ο Παναθηναϊκός. Τελικά συνήθισα στην Ελλάδα. Έγινε για μένα η πατρίδα μου μακριά από την πατρίδα μου. Και πια ήταν πολύ εύκολη η απόφαση να ανανεώσω. Έτσι πέρασαν οχτώ χρόνια που εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα γίνουν εννέα, αφού το συμβόλαιό μου έχει ισχύ για έναν ακόμη χρόνο».
Τι θα συμβουλέψεις τους πρωτοεμφανιζόμενους συμπαίκτες σου σε ένα φάιναλ φορ Ευρωλίγκας;
«Θα τους πω να το αντιμετωπίσουν όπως ακριβώς θα έκαναν με οποιονδήποτε άλλο αγώνα. Πρέπει να μείνεις συγκεντρωμένος και να σε απασχολεί μόνο ό,τι διαδραματίζεται μέσα στο παρκέ. Να μην ενθουσιάζονται με τους φιλάθλους ή τις μεγάλες προσωπικότητες του μπάσκετ που θα συναντούν στο λόμπι του ξενοδοχείου. Είναι εύκολο να αποπροσανατολιστείς. Στο πρώτο μου φάιναλ φορ στη Μόσχα το 2005 ήμουν χαρούμενος και μόνο που ήμουν εκεί. Δεν είχα συγκεντρωθεί στο πως θα νικήσουμε. Το 2007, όμως στο φάιναλ φορ της Αθήνας, δεν μου αρκούσε μόνο που φτάσαμε μέχρι εκεί. Ήθελα να νικήσω τα πάντα κι αυτό με βοήθησε και τα καταφέραμε να αναδειχτούμε πρωταθλητές. Αυτή θα είναι η συμβουλή μου!»
Μετά τον τελικό με την ΤΣΣΚΑ στην Αθήνα είχες δηλώσει πως την επόμενη σεζόν στη Μαδρίτη θα έσπαγες την μπασκέτα. Mήπως θέλεις να το κάνεις τώρα στη Βαρκελώνη;
«Ναι το θυμάμαι! (Γελάει) Δυστυχώς δεν προκριθήκαμε, όμως στο φάιναλ φορ της Μαδρίτης. Δεν το έκανα ούτε στο Βερολίνο το 2009. Και όχι δεν σκοπεύω να σπάσω την μπασκέτα ούτε τώρα. Αν σκέφτεσαι τέτοια πριν τον αγώνα, χάνεις τη συγκέντρωσή σου. Ξέρω τον εαυτό μου πρέπει να είμαι πανέτοιμος πνευματικά για να κάνω ό,τι χρειαστεί για να βοηθήσω την ομάδα μου να νικήσει. Δεν σκέφτομαι τίποτε άλλο παρά μόνο τη νίκη».
Πρώτος αντίπαλος: Σιένα
«Προσωπικά πιστεύω πως η Σιένα είναι η πιο επικίνδυνη ομάδα. Τι να πεις για μια ομάδα που έχει χάσει τον πρώτο αγώνα με διαφορά 48 πόντων, στον αμέσως επόμενο καταφέρνει να νικήσει τον ίδιο αντίπαλο με 17 πόντους στην έδρα του και μετά να αποκλείσει μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό με δύο σερί νίκες στην Ιταλία; Μόνο να τους συγχαρείς και να τους λάβεις πολύ σοβαρά υπ’ όψη μπορείς! Δεν έχουν μεγάλα ονόματα, αλλά σε ένα φάιναλ φορ Ευρωλίγκα τους τίτλους τους κατακτούν το κίνητρο, η αποφασιστικότητα και η καρδιά. Και η Σιένα τα έχει όλα αυτά! Ο Πιανιτζιάνι έχει πολλούς μαχητές στον πάγκο! Θα είναι λοιπόν πολύ δύσκολο έργο για μας, αλλά έχουμε αποδείξει όμως πως ξέρουμε τον τρόπο να φτάνουμε στη νίκη».
Και μετά στον τελικό; Ποια θα επέλεγες; Μακάμπι ή Ρεάλ Μαδρίτης;
«Ο αγώνας με τη Σιένα θα είναι ο πιο δύσκολος. Γι’ αυτό και συγκεντρωνόμαστε μόνο στον ημιτελικό. Στον τελικό αλλάζουν πολλά. Όποια κι αν είναι στον τελικό, εφόσον πρώτα ξεπεράσουμε το εμπόδιο της Σιένας, θα πρέπει πάλι να τη νικήσουμε».
Το 2005 η Μακάμπι σας είχε αποκλείσει στον ημιτελικό του φάιναλ φορ της Μόσχας; Θα θέλατε… εκδίκηση αν βρεθείτε στον τελικό;
«Μόνο ο Ντέρικ Σαρπ είναι στο ρόστερ της Μακάμπι φέτος από εκείνη την ομάδα που μας απέκλεισε. Οπότε δεν τίθεται θέμα εκδίκησης! Να νικήσουμε ένα ακόμη πρωτάθλημα και να φτάσουμε τα έξι αστέρια στη φανέλα μας, αυτό ναι είναι πολύ μεγάλο πράγμα για τον Παναθηναϊκό. Ξέρω τον εαυτό μου… και θέλω πολύ να το δω αυτό να πραγματοποιείται!»
Ο ΜΙΚΕ ΤΩΝ ΡΕΚΟΡ!
Αν συμβεί λοιπόν, ο Παναθηναϊκός θα έχει 6 τρόπαια κι εσύ 3 με την ίδια ομάδα, κάτι που έχουν πετύχει μόνο οι Αμερικανοί Μπομπ Μορς (Βαρέζε) και Άντονι Πάρκερ (Μακάμπι)
«Δεν μπορώ να μπω στο παρκέ σκεπτόμενος το προσωπικό ρεκόρ μου. Αν μείνω συγκεντρωμένος και βοηθήσω την ομάδα μου να νικήσει, τα υπόλοιπα θα έρθουν από μόνα τους. Όπως και το ότι έγινα ο πρώτος ξένος παίκτης στην ιστορία του ελληνικού πρωταθλήματος με 250 συμμετοχές. ούτε που το ήξερα μέχρι να μου το πεις. Το μυστικό είναι να παίζεις για την ομάδα».
Έχεις συμπεριληφθεί στους υποψήφιους για την κορυφαία πεντάδα της Ευρωλίγκα φέτος, μαζί με τον Δημήτρη Διαμαντίδη.
«Είναι τιμή μου! Και η πρώτη φορά! Νιώθω πως και τα προηγούμενα χρόνια είχα εκπληρώσει τους στόχους μου πάντως ως προς την προσφορά μου στην ομάδα και ίσως θα έπρεπε να είχα αναδειχτεί ΜVP ή να ήμουν στους κορυφαίους. Τελικά, όμως τι σημασία έχουν όλα αυτά;»
Πως καταφέρνεις στα 33 να είσαι πρώτος σκόρερ, ριμπάουντερ και μπλοκέρ του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα φέτος;
«Απλά κάνω ό,τι μου ζητούν οι προπονητές μου. Όταν όμως έχεις συμπαίκτες όπως ο Διαμαντίδης, ο Νίκολας και ο Καλάθης τον τελευταίο μήνα είναι εύκολο για έναν ψηλό να αναδειχτεί. Μου προσφέρουν εύκολα καλάθια. Το χρωστάω λοιπόν κατά κύριο λόγο στους περιφερειακούς συμπαίκτες μου που με βοηθούν».
ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΠΙΣΩ
Αλήθεια, πως βρήκατε τα ψυχικά αποθέματα ν’ αποκλείσετε το φαβορί και οικοδέσποινα Μπαρτσελόνα στα προημιτελικά
«Πρώτα απ΄ όλα, από αγωνιστικής άποψης νομίζω πως τα “match up” σε φροντ λάιν και περιφέρεια ήταν το “κλειδί”. Και φέτος δεν έχουμε τα μεγάλα ονόματα που είχαμε στο παρελθόν! Επίσης το τεχνικό τιμ είχε ένα πολύ καλό πλάνο παιχνιδιού κι εμείς ήμασταν πολύ συγκεντρωμένοι στο να το ακολουθήσουμε κατά γράμμα. Από ψυχολογικής άποψης, μας βοήθησε ότι χάσαμε τον πρώτο αγώνα μόλις με διαφορά ενός πόντου. Όχι μόνο δεν απογοητευτήκαμε, αλλά αντιθέτως γεμίσαμε αυτοπεποίθηση πως δεν είναι ακατόρθωτο να τη νικήσουμε. Κι έτσι στον δεύτερο προημιτελικό, ακόμη κι αν βρεθήκαμε νωρίς ν’ ακολουθούμε στο σκορ με διαφορά 16 πόντων, δεν χάσαμε την πίστη στους εαυτούς μας, ανακάμψαμε και σπάσαμε το πλεονέκτημα έδρας της Μπαρτσελόνα. Μετά όλα είχαν γίνει πιο εύκολα… οι επόμενοι αγώνες θα ήταν μπροστά στους φιλάθλους μας, μέσα στο σπίτι μας, στο ΟΑΚΑ! Έτσι έγιναν τα πράγματα!»
Τι σου είπαν οι πρώην συμπαίκτες και φίλοι σου, Γιάκα Λάκοβιτς και Πιτ Μάικλ για τον αποκλεισμό της ομάδας τους;
«Ο Γιάκα είναι πολύ καλός μου φίλος. Κάναμε κολλητή παρέα στην Αθήνα όσα χρόνια ήμασταν συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό και είμαστε πολύ δεμένοι. Δεν σταματήσαμε ποτέ να επικοινωνούμε όταν πήρε την απόφαση να συνεχίσει την καριέρα του στην Μπαρτσελόνα. Φυσικά και ήταν πολύ απογοητευμένος, συντετριμμένος θα έλεγα. Όταν είσαι πρωταθλητής Ευρωλίγκας και την επόμενη χρονιά δεν καταφέρνεις καν να βρεθείς στους τέσσερις για να υπερασπιστής τον τίτλο σου. ξέρω το συναίσθημα. Έτσι ένιωσα κι εγώ όταν το 2008 αποκλειστήκαμε, μετά από τη χρονιά του “triple crown”. Και επαναλήφθηκε και πέρυσι, αφού πάλι δεν φτάσαμε μέχρι το Παρίσι αν και το 2009 στεφθήκαμε πρωταθλητές στο Βερολίνο».
Πιστεύεις πως η Μπαρτσελόνα θα είχε περισσότερες πιθανότητες να σας αποκλείσει, αν έπαιζε ο Πιτ Μάικλ;
«Σίγουρα ναι! Πέρυσι κατέκτησαν την Ευρωλίγκα χάρη στην ευελιξία του Μάικλ, την ικανότητά του στα ριμπάουντ, το σκοράρισμα και βέβαια την προσφορά του στην άμυνα. Η απουσία του ήταν. τεράστιο πλεονέκτημα για εμάς. Πέρασε πολλά φέτος, πρώτα με τον τραυματισμό στο γόνατο, μετά την περιπέτεια με την υγεία του. Τον συνάντησα στη Βαρκελώνη και τα είπαμε. Είναι απογοητευμένος που θα πρέπει να μείνει εκτός για έναν χρόνο. Από την εμπειρία μου σας λέω πως δεν υπάρχει τίποτα πιο βαρετό για έναν παίκτη από το να κάθεται στον πάγκο και να παρακολουθεί τις προπονήσεις σαν θεατής. Θέλεις να μπεις μέσα να παίξεις. Κι ακόμη χειρότερο είναι το συναίσθημα την ώρα του αγώνα!»
ΚΑΚΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ… ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΟ ΦΙΝΑΛΕ
Τόσο εσύ όσο και ο Παναθηναϊκός μείνατε μακριά από τον καλό εαυτό σας στην αρχή της σεζόν. Ήταν υψηλότερες οι προσδοκίες για πρόκριση του Ολυμπιακού με την έναρξη των πλέι οφ της Ευρωλίγκα.
«Είναι αλήθεια! Είχαμε τραυματισμούς. Κι εγώ ταλαιπωρήθηκα, ο Άλεξ (Μάριτς) έμεινε εκτός για 4-5 μήνες, ο Ντρου (Νίκολας) βγήκε εκτός. Είχαμε σκαμπανεβάσματα. Το κλειδί ήταν πως αντιδράσαμε σωστά την κατάλληλη στιγμή. Το μυστικό… πως δεν μας πήρε από κάτω, ζούσαμε μέρα με την ημέρα, αποβάλλαμε την πίεση να τα κατακτήσουμε όλα λόγω του ένδοξου παρελθόντος και είπαμε ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Εμείς θα πάμε να τα δώσουμε όλα κι αν χάσουμε, αρκεί να χάσουμε με αξιοπρέπεια. Κι όπως αναφέρατε, ο κόσμος προέβλεπε πρόκριση για τον Ολυμπιακό, παρά για τον Ολυμπιακό. Ίσως βέβαια και λόγω του ονόματος των αντιπάλων των δύο ομάδων στα πλέι οφ. Τη σωστή στιγμή λοιπόν παίκτες όπως ο Καλάθης, ο Τέπιτς και ο Μάριτς βγήκαν μπροστά παίρνοντας την πίεση από τον Διαμαντίδη, εμένα και τον Νίκολας».
Αλλάζει το παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την επιστροφή του Μάριτς;
Δεν νομίζω πως αλλάζει. Αποτελεί μεγάλο μέρος του σχεδίου μας. Είναι ένας καλός αμυντικός και εξαιρετικός στα επιθετικά ριμπάουντ προσφέρει εύκολα καλάθια μέσα στη ρακέτα. Όμως παρά τις διακυμάνσεις στην απόδοσή μας οφείλουμε στη σταθερά καλή άμυνά μας όλη τη σεζόν, έστω και χωρίς τον Μάριτς, το γεγονός πως διεκδικούμε και τους τρεις τίτλους της χρονιάς».
Πως κρίνεις την απόφαση του Ομπράντοβιτς να μην αποκτηθεί περιφερειακός;
«Ο λόγος που ο Ομπράντοβιτς δεν ήθελε να προχωρήσει στην προσθήκη άλλου περιφερειακού είναι πως πίστευε στις δυνατότητες αυτής της ομάδας, εμπιστευόταν κάθε έναν ξεχωριστά από εμάς και όλους μαζί. Όποιο κι αν ήταν το αποτέλεσμα θα ήταν πίσω μας, θα μας στήριζε. Πιστεύω πως αν είχαμε πάρει άλλον παίκτη, θα μας βοηθούσε, αυτό είναι σίγουρο, αλλά όπως είπα δεν νομίζω πως ο Ομπράντοβιτς το ήθελε αυτό. Τώρα που προκριθήκαμε στο φάιναλ φορ, ο καθένας γράφει κάτι άλλο. Λοιπόν, είμαστε χαρούμενοι που είμαστε όσοι είμαστε και να κατακτήσουμε τον τίτλο, θα έχουμε κάνει μία μεγάλη επιτυχία».
Πως θα χαρακτήριζες τη συνύπαρξη με τους Βουγιούκα, Καϊμακόγλου;
«Έχουμε πολύ καλή χημεία. Πρώτο και κύριο… είναι πολύ καλοί χαρακτήρες. Αν μπορούσατε μόνο να βάλετε μία κρυφή κάμερα στ’ αποδυτήρια και βλέπατε τι αστεία και πειράγματα κάνουμε κάθε μέρα! Έχουμε πολύ πλάκα! Περνάμε καλά κι αυτό μας βοηθά να παίζουμε καλά μαζί και στο παρκέ. Σεβόμαστε ο ένας τον άλλο και βοηθάμε ο ένας τον άλλο. Είναι σε δύσκολη θέση. Όταν τραυματίστηκα ο Ίαν (Βουγιούκας) έπαιζε πολύ καλά. Επέστρεψα, ο χρόνος συμμετοχής του μειώθηκε και είχε μια πτώση στην απόδοσή του. Ήταν δική μου δουλειά να τον βοηθήσω να μην απογοητευτεί και να παραμείνει συγκεντρωμένος. Του είπα δεν έχει σημασία τι σου λέει ο προπονητής, εσύ πρέπει να τα δίνεις όλα για το καλύτερο και θα βγεις πιο δυνατός και καλύτερος μέσα απ’ αυτό. Το ίδιο είπα και στον Καϊμακόγλου γιατί είναι δύο σημαντικοί παίκτες για μας. Ξέρουμε πως αν παίξουν καλά και βοηθήσουν την ομάδα αποκτούμε έξτρα πλεονεκτήματα έναντι των αντιπάλων».
Κι όμως όταν αποκτήθηκαν το καλοκαίρι δεν ήταν λίγοι αυτοί που υποστήριζαν πως δεν είναι αρκετά καλοί για τον Παναθηναϊκό.
«Αυτοί που βγάζουν τόσο εύκολα συμπεράσματα πιθανώς δεν έχουν αγγίξει ποτέ μπάλα του μπάσκετ στη ζωή τους, δεν έχουν υπάρξει μέλη μιας ομάδας και σίγουρα δεν μπορούν ούτε να φανταστούν πως είναι να παίζεις με αυτή την πίεση που νιώθει ένας παίκτης του Παναθηναϊκού. Γι΄ αυτό και κλείνω τ’ αυτιά μου σε τέτοιου είδους σχόλια κι αυτό συμβουλεύω και τους συμπαίκτες μου».
ΤΟ ΑΞΕΧΑΣΤΟ 2007, Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΠΑΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΑΓΕ
Αθήνα ή Βερολίνο; Ποιον τίτλο θα επέλεγες;
«Θα ήταν δύσκολη απόφαση… αλλά μάλλον θα κρατούσα το τρόπαιο του 2007 που κατακτήσαμε μέσα στο ΟΑΚΑ. Αυτό έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου γιατί ήταν το πρώτο μου και μπροστά στους εκπληκτικούς φιλάθλους μας. Μπορεί ν’ αποκλείσαμε τον Ολυμπιακό στον ημιτελικό του Βερολίνου, αλλά παρ΄ όλα αυτά επιλέγω της Αθήνας. Παίζαμε σε υψηλό επίπεδο από την αρχή μέχρι το τέλος της σεζόν. Και αυτό είναι πολύ δύσκολο να το πετύχεις. Στο τέλος της σεζόν κατακτήσαμε το πρώτο “triple crown” στην ιστορία του Παναθηναϊκού. Όλες αυτές οι αναμνήσεις είναι ξεχωριστές στην καρδιά μου γιατί όλα έγιναν πρώτη φορά».
Επομένως θα έλεγες πως ο Παναθηναϊκός του 2007 ήταν και ο καλύτερος επί των ημερών σου;
«Ναι! Ήμασταν όλοι πολλοί νεότεροι, πιο φρέσκοι και νικούσαμε τους αντιπάλους με τις αθλητικές μας ικανότητες, τη θέλησή μας και την αντοχή μας. Από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο… πραγματικά τους… δέρναμε! Όπως σας είπα είναι πολύ δύσκολο να έχεις σταθερότητα σε τόσο υψηλή απόδοση. Είναι μέρες που ξυπνάς και το σώμα αρνείται να υπακούσει στο μυαλό. Κι όμως το 2007 όλα δούλευαν ρολόι. Το 2009 ναι μεν στεφθήκαμε πρωταθλητές Ευρώπης… αλλά ήταν μια διαφορετική ιστορία. Δεν παίζαμε καλά από την αρχή, αλλά τον Φεβρουάριο αρχίσαμε να παίζουμε εκπληκτικά και μετά από μία νίκη στη Μάλαγα για τη φάση των “16” άλλαξε υπέρ μας την κατάσταση χαρίζοντάς μας και το πλεονέκτημα έδρας στα πλέι οφ. Αν και ηττηθήκαμε από τη Σιένα στο ΟΑΚΑ και η πρόκριση φάνηκε ν’ απομακρύνεται πήγαμε στην Ιταλία και κάναμε δύο νίκες. Αποκλείσαμε τη μεγάλη ομάδα του Ολυμπιακού τότε στον ημιτελικό και μετά για τα ελληνικά πλέι οφ πήγαμε στο ΣΕΦ και αντιστρέψαμε το πλεονέκτημα έδρας του. Όλα έγιναν τόσο διαφορετικά λοιπόν το 2009. Γι’ αυτό θεωρώ πως το 2007 είχαμε την πιο ολοκληρωμένη ομάδα από οποιαδήποτε άλλη χρονιά».
Τι έχει αλλάξει ο Παναθηναϊκός στο παιχνίδι του φέτος εν συγκρίσει με άλλες χρονιές;
«Όταν φεύγουν παίκτες όπως ο Σπανούλης και ο Γιασικεβίτσιους, παίκτες δημιουργοί και εκτελεστές, η ευθύνη βαραίνει περισσότερο πλέον τον Διαμαντίδη και τον Νίκολας. Παράλληλα, ο Καλάθης και ο Τέπιτς πρέπει να δώσουν ανάσες στους δύο πρώτους. Μετά χάσαμε και τον Πέκοβιτς. Η παρουσία του στη ρακέτα ήταν υψίστης σημασίας. “Έδινε ξύλο” στους ψηλούς, δυνατούς παίκτες κι αυτό επέτρεπε σε μένα να μπω στη ρακέτα. Έκανε τη ζωή μου πιο εύκολη. Γι’ αυτό και φέτος έχει αλλάξει το παιχνίδι μας περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη φορά. Παρ’ όλα αυτά όμως είμαστε σήμερα εδώ, ζωντανοί και αποφασισμένοι να κατακτήσουμε το 6ο τρόπαιο Ευρωλίγκα επειδή δεν χάσαμε την πίστη στους εαυτούς μας και σε αυτή την ομάδα».
«ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΑ ΤΟΝ ΣΠΑΝΟΥΛΗ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΣΤΗ ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ»
Αναφέρθηκες στον Βασίλη Σπανούλη, για τον οποίο είχες φανείς ειλικρινής στην αρχή της σεζόν δηλώνοντας πως θα σου λείψει.
«Οι παίκτες έρχονται και φεύγουν και πάντα μπορείς να βρεις κάποιον άλλο να πάρει κατά κάποιο τρόπο τον ρόλο του προηγούμενου. Όμως η σχέση που είχα εγώ και ο Βασίλης είναι αναντικατάστατη. Μιλούσαμε συνέχεια, κάναμε αστεία, ακόμη και το καλοκαίρι στις διακοπές μας. Απέκτησε γιο πέρυσι, απέκτησα γιο κι εγώ και συναντιόμασταν για να παίζουν όλη την ώρα μαζί τα παιδιά μας. Αυτά είναι πράγματα που μου λείπουν. Μιλάμε ακόμη που και που, αλλά όχι τόσο όσο θα θέλαμε λόγω της κατάστασης. Ο Βασίλης είναι ακόμη φίλος μου. Παρά την απόφαση που πήρε -ξέρω πως κάποιοι είναι ακόμη θυμωμένοι μαζί του- αυτό είναι το επάγγελμά μας, είναι… business. Δεν περίμενα πως θα πάει στον Ολυμπιακό, αλλά αυτή την απόφαση πήρε και πρέπει να ζήσει με αυτή τώρα. Παραμένουμε φίλοι, αλλά στο παρκέ είμαστε εχθροί».
Αν λοιπόν είχες δικαίωμα να επιλέξεις έναν πρώην συμπαίκτη σου στο ρόστερ του Παναθηναϊκού στη Βαρκελώνη, αυτός θα ήταν ο Σπανούλης ή κάποιος άλλος;
«Ναι αυτός θα ήταν! Όταν ήταν μαζί μας εδώ o Σπανούλης, μας βοήθησε να πετύχουμε πολλά σπουδαία πράγματα. Αν ήταν εδώ ναι σίγουρα θα βοηθούσε, αλλά δεν είναι. Και ο Σάρας θα μπορούσε να προσφέρει πολλά ειδικά στην επίθεση στη Βαρκελώνη, αλλά δεν μπορείς να σκέφτεσαι έτσι. Τώρα πια αποτελούν ιστορία. Τώρα έχουμε παραδείγματος χάρη τον Καλάθη που απέδειξε πως μπορεί να προσφέρει και σκεφτόμαστε μόνο όσους βρίσκονται εδώ με εμάς».
Ήδη ο Ολυμπιακός είναι εκτός φάιναλ φορ Ευρωλίγκα. Αν καταφέρεις και κατακτήσεις φέτος περισσότερα από εκείνον σκοπεύεις να του κάνεις πλάκα;
«Δεν είναι του στιλ μου να λέω κατάμουτρα στους άλλους τα λάθη τους. Αν κατακτήσουμε τίτλους, απλά θα είμαι χαρούμενος για την ομάδα μου και για μένα. Δεν με νοιάζει καθόλου τι συμβαίνει στον Ολυμπιακό, παρά μόνο τι συμβαίνει στη δική μου ομάδα. Πάλι μετά, όταν θα έχουν τελειώσει οι αγωνιστικές υποχρεώσεις θα βγούμε έξω με τον Βασίλη (Σπανούλη) για να περάσουμε καλά και να απολαύσει ο ένας την παρέα του άλλου».
Σε μία εβδομάδα διεκδικείται τον πρώτο τίτλο για φέτος στην Ελλάδα απέναντι στον Ολυμπιακό. Θα είστε έτοιμοι μετά από ένα φάιναλ φορ Ευρωλίγκα;
«Κάθε φορά που αντιμετωπίζουμε τον Ολυμπιακό είμαστε έτοιμοι. Αν και δεν τα καταφέραμε δύο φορές φέτος στην κανονική περίοδο, θα είμαστε έτοιμοι στον τελικό του Κυπέλλου. Τώρα συγκεντρωνόμαστε μόνο στη Σιένα. Ο Ολυμπιακός μετά το φάιναλ φορ της Ευρωλίγκα».
Α1 ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Ο Παναθηναϊκός νικούσε με 27,5 πόντους μέσο όρο τους αντιπάλους του στην Ελλάδα φέτος.
«Στο παρελθόν το ελληνικό πρωτάθλημα ήταν από τα κορυφαία στην Ευρώπη. Φέτος, ως αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης, το επίπεδο της διοργάνωσης μειώθηκε αισθητά. Όταν παίζεις στο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα της Ευρωλίγκα είναι απαραίτητο να δίνεις σκληρούς αγώνες και στην Ελλάδα τα σαββατοκύριακα για να παραμένεις σε υψηλό επίπεδο και αγωνιστικό ρυθμό. Δυστυχώς, δεν υπήρχε αυτό για μας στην Ελλάδα. Νικούσαμε με 25-30 πόντους και ελπίζω ν’ αλλάξει αυτή η κατάσταση του χρόνου».
Πόσο επηρεάζεται η διάθεσή σας πριν το τζάμπολ χωρίς αυτό το κίνητρο του ανταγωνισμού;
«Είναι πολύ εύκολο να επηρεαστείς αρνητικά και να χάσεις τη διάθεσή σου. Είμαστε, όμως επαγγελματίες και δεν πρέπει να μας επηρεάζει. Ειδικά όταν είσαι παίκτης του Παναθηναϊκού είναι υποχρέωσή μας να μπούμε δυνατά και να τελειώσουμε από νωρίς την υπόθεση νίκη. Να μην χαλαρώνουμε όπως συνέβη δυστυχώς με το Περιστέρι στον δεύτερο προημιτελικό που νικήσαμε στην παράταση».
Η οικονομική κρίση της Ελλάδας θα μπορούσε να σε κάνει να σκεφτείς να φύγεις από τον Παναθηναϊκό;
«Εμένα προσωπικά… όχι. Έχω συμβόλαιο για έναν ακόμη χρόνο. Η Αθήνα είναι η δεύτερη πατρίδα μου. Θα ήταν δύσκολο για μένα να φύγω, να πάω σε άλλη χώρα, με νέο προπονητή, νέο περιβάλλον και τρόπο ζωής στα 33 μου. Αν ήθελα θα έπρεπε να το είχα κάνει πιο νέος και μετά από τόσα πολλά χρόνια στην Ελλάδα, δεν νομίζω πως θέλω να προχωρήσω σε μία τέτοια αλλαγή».
ΝΟΒΙΤΣΚΙ ΕΛΑ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ!
O Νοβίτσκι έχει δηλώσει πως αν πρέπει να επιστρέψει στην Ευρώπη λόγω της πιθανότητας για lock-out στο ΝΒΑ το καλοκαίρι, είτε θα πάει στη Γερμανία ή στον Παναθηναϊκό. Κινδυνεύει η θέση σου;
«Αν έρθει. ας έρθει. αλλά θα πρέπει να δουλέψει σκληρά για να μου πάρει τη θέση. Δεν θα είναι εύκολο γι’ αυτόν» (γελάει).
ΕΧΕΙ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ Ο ΟΜΠΡΑΝΤΟΒΙΤΣ
Τι κάνει τον Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς να ξεχωρίζει από τους άλλους προπονητές;
«Αν δει πως δεν είσαι συγκεντρωμένος θα βρει το σωστό τρόπο για να σε κάνει να συγκεντρωθείς. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους προπονητές. Κατέκτησε τίτλους με την Παρτιζάν, τη Ρεάλ, την Μπανταλόνα. Ό,τι έκανε εκεί, κάνει κι εδώ. Δεν έχει κάποιο διαφορετικό μυστικό. Ο Ομπράντοβιτς έχει ένα μεγάλο μερίδιο στην κατάκτηση των τίτλων. Θέλει να νιώθει όλη αυτή τη χαρά που αισθάνεσαι όταν κατακτάς τίτλους. Και μετά να έχει ωραίες ιστορίες να λέει. Ακόμη και πριν κατακτήσω τον πρώτο τίτλο Ευρωλίγκας με τον Παναθηναϊκό, τον θυμάμαι να μας λέει χιλιάδες ιστορίες για τότε που προπονούσε τον Σαμπόνις ή έπαιξε με τον Κούκοτς. Έτσι κι εγώ ονειρεύομαι να τα πω στο γιό μου και στα εγγόνια μου μια μέρα όσα έζησα εδώ στον Παναθηναϊκό».
ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΓΚΡΙΘΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΒΕΡΤΗ
Αισθάνεσαι ο Αμερικανός. Αλβέρτης του Παναθηναϊκού, μετά από τόσα χρόνια στην ομάδα;
«Κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Φράνκυ. Είναι το συνώνυμο των τίτλων, της παράδοσης και της ιστορίας του Παναθηναϊκού. Ούτε Έλληνας παίκτης δεν μπορεί να τον φτάσει. Είναι πολύ μεγάλα τα παπούτσια του για μένα, όπως λέμε στις ΗΠΑ!»
Πόσο σημαντική είναι για σας η παρουσία του Αλβέρτη τώρα που έχει νέο ρόλο στην ομάδα
«Μπαίνει στ’ αποδυτήρια, κάνει αστεία με τους παίκτες, μας μιλάει. Στην αρχή της περιόδου που περάσαμε δύσκολες στιγμές μας μιλούσε για τις δικές του εμπειρίες όταν ήταν πιο νέος. Βρίσκει λύσεις για να βγούμε από αδιέξοδα. Όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά αγωνιστικά, οι παίκτες απογοητεύονται κι εκείνος έχει τον τρόπο να μας βοηθήσει να το ξεπεράσουμε και να συγκεντρωθούμε».
ΤΙΤΛΟΙ ΤΕΛΟΥΣ
Θα ήθελες να τερματίσεις την καριέρα σου εδώ, στον Παναθηναϊκό;
«Ναι είναι πολύ πιθανό! Όταν έρθει εκείνη η ώρα… δεν ξέρω πότε, αλλά είμαι 33 ήδη και δεν έχω σκοπό να παίζω μέχρι τα 40. Πρώτον το μπάσκετ δεν κρατά για πάντα, δεύτερον πρέπει ν’ ακούς το σώμα σου. Θα είναι δύσκολη απόφαση πάντως».
Δεν θ΄ αντιγράψεις το πρότυπο του «μέντορά σου» Ντάριλ Μίντλετον που αγωνίζεται ακόμη σήμερα, στα 44;
«Ο Ντάριλ με βοήθησε πολύ όταν πρωτοήρθα. Εκείνος είχε καθιερωθεί εδώ ήδη και με σκέπασε με τα φτερά του! Με προσκάλεσε στο σπίτι του, με έβαλε μέσα στην οικογένειά του. Με συμβούλευε τι να κάνω στο παρκέ, πώς να βελτιώσω το παιχνίδι μου. Αλλά όχι δεν θέλω να παίζω μέχρι τα 44 μου. Εκείνος είναι φτιαγμένος από άλλη πάστα! Έχει βρει το ελιξίριο της νεότητας. τι να πω! Εγώ θα αποσυρθώ νωρίτερα και θα ήθελα να είμαι ή προπονητής ή σκάουτερ. Αν η ευκαιρία παρουσιαστεί στην Ελλάδα. γιατί όχι;»