Στο μπάσκετ η καλύτερη ομάδα, αρκεί να παίξει, όντως καλύτερα και έγκαιρα ακόμα και αν “΄κυνηγά” στο σκορ, νικά τον αντίπαλο της, εννέα φορές σε 10 αγώνες. Αυτό επαναλήφθηκε και με τον Ολυμπιακό, στον ημιτελικό του φάιναλ φορ του Κάουνας, απέναντι στην Μονακό (76-62).
Σημασία, εξάλλου, έχει η κατάληξη κάθε αγώνα και όχι η εκκίνηση του…
Οι “ερυθρόλευκοι” που ήταν… “αγνώριστοι” στο πρώτο ημίχρονο, χρειάστηκαν μόλις ένα δεκάλεπτο, το τρίτο για να πουν στους Μονεγάσκους, ότι έχουν όλο το…μέλλον μπροστά τους να προσπαθήσουν ξανά για να φτάσουν στον τελικό του F4. Όχι, όμως, στην πρώτη, μόλις, συμμετοχή τους σε φάιναλ φορ.
Ο Ολυμπιακός θα παίξει, την Κυριακή (21/5, 20.00, NOVAPRIME) στον τελικό της Ευρωλίγκα για ένατη φορά στην ευρωπαϊκή ιστορία του και θα διεκδικήσει τον 3ο τίτλο του, μετά το 1997, το 2012 και το 2013. Απέναντι σε Ρεάλ ή Μπαρτσελόνα.
Ανεξήγητα νευρικός και αγχωμένος, συγκριτικά με την εμπειρία των παικτών του, ο Ολυμπιακός άρχισε τον ημιτελικό, αστοχώντας σε τέσσερα λει απ και 9 βολές σε 18 εκτελέσεις, ενώ είχε το ίδιο ποσοστό σε δίποντα και τρίποντα (33%). Στο πρώτο δεκάλεπτο, οι “ερυθρόλευκοι” έδειξαν ότι αιφνιδιάστηκαν από την πιεστική άμυνα της Μονακό που έβαζε…χέρια πάνω στην μπάλα και ήταν άκρως επιμελής και συνεπής στα στοχευμένα match up του Μπράουν στον Βεζένκοφ και του Μοτεγιούνας στο Φαλ.
Ο Γάλλος σέντερ “απομονώθηκε” από τους συμπαίκτες του, ενώ έκανε γρήγορα δυο φαουλ και το ίδιο συνέβη και τρείς περιφερειακούς συμπαίκτες του (Ουόκαπ, Σλούκας, Κάνααν). Ο Ολυμπιακός στερήθηκε συνεργασιών στην επίθεση, γιατί δεν κυκλοφόρησε γρήγορα την μπάλα και είχε στατικότητα, όταν ο Σλούκας προσπαθούσε να δημιουργήσει. Και ενώ στο πρώτο δεκάλεπτο, δεν είχε σκορ για 4 λεπτά, στην δεύτερη περίοδο, “ξεκόλλησε” στην επίθεση για 3 λεπτά, μόνο και ισοφάρισε σε 22-22. Η Μονακό που έχει την δεύτερη καλύτερη επίθεση στην Ευρωλίγκα, έπαιξε άμυνα κόντρα στον Ολυμπιακό. Την ίδια τακτική είχε ακολουθήσει και στα δυο παιχνίδια της κανονικής διάρκειας. Ο χαρακτηρισμός της κατά φύσιν επιθετικής ομάδας, επισκιάστηκε από την αμυντική προσπάθεια και σε συνδυασμό με την επιθετική “αφλογιστία” του Ολυμπιακού, ακόμα και σε αμαρκάριστα σουτ, προηγήθηκε μέχρι και 10 πόντους (28-38), αλλά η μεγαλύτερη διαφορά του σκορ ήταν οι 12 στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου.
Η μεταμόρφωση του Ολυμπιακού στο 3ο δεκάλεπτο, θα μείνει αξιομνημόνευτη στην ιστορία των ημιτελικών και των τελικών στα φάιναλ φορ. Δέχτηκε μόλις ένα καλάθι (Μπράουν) από τους Μονεγάσκους και πέτυχε 27 πόντους. Ο πληγωμένος εγωϊσμός του Ολυμπιακού στα δυο πρώτα δεκάλεπτα, αντέδρασε στο τρίτο με επιθετική “ραψωδία” στο γνώριμο παιχνίδι του, αλλά κυρίως με “πνιγμό” των αντιπάλων του. Ειδικά, ο Μαικ Τζέιμς “κυνηγήθηκε” λυσσαλέα από τον Ουόκαπ και η Μονακό “΄χαθηκε” στην 3η περίοδο.
Βρέθηκε πίσω στο σκορ με 13 πόντους από το 3ποντο του Λαρεντζάκη με…ταμπλό και στην 4η περίοδο, η ύστατη αντίδραση της Μονακό, μείωσε την διαφορά μέχρι τους 7 πόντους (60-53), αλλά με την εμπειρία του να είναι οδηγός του και χωρίς άγχος και πίεση, έκανε διαχείριση του σκορ και του χρόνου, έχοντας τον “μέτρ” αυτής της τακτικής, Κώστα Σλούκα.
Κορυφαίοι οι Παπανικολάου, Βεζένκοφ, Φαλ (στο δεύτερο ημίχρονο) και ενώ 7 ασίστ έδωσε ο Σλούκας και ισάριθμες ο Ουόκαπ.
Δεκάλεπτα: 14-20 ,29-41, 56-43, 76-62
Η στατιστική του αγώνα εδώ