1970-71, η τελευταία ευρωπαϊκή κούπα της ΤΣΣΚΑ στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. 35 χρόνια ήταν πάρα πολλά και ο Θοδωρής Παπαλουκάς στη τέταρτη σεζόν του στην ομάδα ήξερε ότι η… δίψα για την επιστροφή στη κορυφή είχε φτάσει πλέον στο απροχώρητο. Οι Ρώσοι ξόδευαν δεκάδες εκατομμύρια αλλά στο τέλος έμεναν απλά με την όρεξη τα τελευταία χρόνια. Η άγονη περίοδος έφτασε στο τέλος της την σεζόν 2005-06 με τον Έλληνα πλέι-μέικερ να κάνει ένα μυθικό Final-Four στη Πράγα.
Τίποτα δεν προμήνυε το ονειρικό Final-Four…
Πριν φτάσουμε όμως στο «μαγικό» τριήμερο (28-30/04/2006) η σεζόν δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα για τον «Τσάρο» του ελληνικού μπάσκετ. Κάθε άλλο. Ο Έτορε Μεσίνα τον έφερνε από τον πάγκο ως game-changer αλλά η αστάθεια στην απόδοση του Παπαλουκά στα 22 ματς της Euroleague πριν το Final-Four ήταν αρκετά μεγάλη. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα έξι ματς του Top-16 και στα δύο παιχνίδια των πλέι-οφ, ο διεθνής Έλληνας δεν σκόραρε ούτε μία φορά διψήφιο αριθμό πόντων και δεν ξεπέρασε σε κανένα από τα οκτώ αυτά ματς τις έξι ασίστ. Τα καλύτερα του παιχνίδια είχαν έρθει στη Regular Season με αποκορύφωμα τους 16 πόντους και τις 7 ασίστ σε ένα παιχνίδι με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ (09/11/2005).
Το ξόρκισμα της κατάρας των ημιτελικών
Πηγαίνοντας στη Πράγα ο Παπαλουκάς δεν ήταν φορμαρισμένος και οι μνήμες από τους τρεις σερί χαμένους ημιτελικούς Euroleague ήταν νωπές. Στη «Sazka Arena» ή αλλιώς «O2 Arena» όμως η ιστορία δεν επαναλήφθηκε: Για να είμαστε πιο σωστοί, ο Παπαλουκάς δεν το επέτρεψε. Ο ημιτελικός με την Μπαρτσελόνα δεν ξεκινάει καλά για την ΤΣΣΚΑ (38-34 ημίχρονο) αλλά το δεύτερο μέρος ανήκει ολοκληρωτικά στους Ρώσους, οι οποίοι παίρνουν την πρόκριση με 75-84 για τον τελικό. Ο Παπαλουκάς κάνει το καλύτερο εκτελεστικά ματς της σεζόν με 19 πόντους (7/9 δίποντα, 0/1 τρίποντο, 5/7 βολές), 4 κλεψίματα, 2 ασίστ και 3 ριμπάουντ.
Ο πρώτος Έλληνας MVP του Final-Four
Δύο 24ώρα αργότερα είναι ακόμη καλύτερος. Χωρίς το άγχος της κατάρας των ημιτελικών, οι παίκτες της ΤΣΣΚΑ είναι πλέον απελευθερωμένοι από το άγχος και η κούπα «βάφεται» κόκκινη (73-69). Ο πρώτος Έλληνας MVP Final-Four τελειώνει τον τελικό με 18 πόντους (3/4 δίποντα, 2/4 τρίποντα, 6/8 βολές), 7 ασίστ, 2 κλεψίματα και το απίθανο 28 στο σύστημα αξιολόγησης. Το βραβείο του πολυτιμότερου του Final-Four του ανήκει δικαιωματικά, σε μία σεζόν που μαζί με τους Χουάν Κάρλος Ναβάρο (Μπαρτσελόνα), Άντονι Πάρκερ (Μακάμπι Τελ Αβίβ), Λουίς Σκόλα (Ταού Κεράμικα), Νίκολα Βούισιτς (Μακάμπι Τελ Αβίβ) συμπεριλαμβάνεται και στη κορυφαία πεντάδα της σεζόν.
Ένα χρόνο μετά στην Αθήνα (2007), ο Δημήτρης Διαμαντίδης θα τον μιμηθεί για να γίνει ο δεύτερος Έλληνας στην ιστορία των Final-Four της Euroleague που αναδεικνύεται πολυτιμότερος παίκτης. Η συνέχεια γνωστή με τον Διαμαντίδη να ξανακερδίζει το βραβείο το 2011 και τον Βασίλη Σπανούλη να είναι ο πολυνίκης του θεσμού με τρεις κατακτήσεις (2009, 2012, 2013).