H φετινή Ευρωλίγκα θα έχει διανύσει το 1/3 του…μαραθώνιου δρόμου της πρώτης φάσης, την επόμενη εβδομάδα, με την διεξαγωγή της 11ης αγωνιστικής και ήδη, υπάρχει ένα σαφές αγωνιστικό δείγμα από τις 18 ομάδες και του μπάσκετ που έχουν αποδώσει, από την αρχή της σεζόν και έως τώρα. Διακυμάνσεις και αλλαγές θα υπάρξουν στατιστικά, στο άμεσο και απώτερο μέλλον της διοργάνωσης, όσο και αν το ζητούμενο των ομάδων, ειδικά αυτώn που στοχεύουν στην πρόκριση στα play off και στα play in, είναι η μεγαλύτερη δυνατή σταθερότητα.
Η άνοδος της συναρπαστικότητα και της ανταγωνιστικότητας στην φετινή Ευρωλίγκα, πιστοποιείται από το τζάμπολ της εκκίνησης. Αν πέρυσι ήταν μόνο η Βίρτους που έκανε υψηλές «πτήσεις» στην βαθμολογία μέχρι και 10 αγωνιστικές πριν την ολοκλήρωση της πρώτης φάσης, αλλά στο τέλος δεν άντεξε και αποκλείσθηκε στα play in, στην φετινή διοργάνωση, φιγουράρουν τρείς ομάδες που δεν έχουν τον χαρακτηρισμό του φαβορί για τα play off. H Zάλγκιρις, η Μπάγερν Μονάχου και φυσικά η πρωτάτα Παρί που έχει ξεπεράσει κάθε λογική πρόβλεψη, έχουν ισάριθμες νίκες και ήττες με τους «rivalvies» του ελληνικού μπάσκετ, Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό.
Σημεία των καιρών, απλά; Εκκίνηση εκπλήξεων που δεν θα έχει την ανάλογη συνέχεια και κατάληξη; Νέα μείωση των διαφορών στις αγωνιστικές δυνατότητες μεταξύ των περισσότερων από τις 18 ομάδες;
Βλέποντας την Ρεάλ, την Παρτίζαν, την Μακάμπι και τις δυο ιταλικές, εκτός των 10 πρώτων θέσεων, κάθε ακόλουθος και θιασώτης της Ευρωλίγκα, δυσκολεύεται να το πιστέψει και προσβλέπει, ίσως, στην αποκατάσταση της λογικής. Δύσκολο ή εύκολο να γίνει, απομένει να το δούμε στους 4,5 επόμενους μήνες.
Εμβαθύνοντας σε ατομικό επίπεδο παικτών, την ανάλυση των 81 αγώνων που έχουν γίνει έως και χθες, έχει σχηματισθεί μια αδιαμφισβήτητη εκτίμηση. Όλες ανεξαιρέτως, οι πρωταγωνίστριες ομάδες διαθέτουν σκόρερ ολκής. Παίκτες των 20+ πόντων, με υψηλά ποσοστά ευστοχίας, κερδισμένα φάουλ φθοράς του αντιπάλου, άψογοι εκτελεστές στο «οne to one», δεινοί σουτέρ. Παίκτες που έχουν στο επιθετικό… ρεπερτόριο τους, «έναν και χίλιους τρόπους» να σκοράρουν και να κρίνουν αποτελέσματα.
Τρανότερο και πιο πρόσφατο παράδειγμα ο Εβάν Φουρνιέ και η καταλυτική απόδοση του στο ελληνικό ντέρμπι στο ΟΑΚΑ. Ήταν, ουσιαστικά, η «απάντηση» του Ολυμπιακού στην «καλαθομηχανή» του Κέντρικ Ναν και πλέον, παίκτες που είναι κατά το πλείστον πρώην ΝΒΑers, αποτελούν την πιο ενδεδειγμένη λύση για κάθε ομάδα που στοχεύει να φτάσει, όσο το δυνατόν ψηλότερα, στην Ευρωλίγκα.
Ακόμα και για τους επίμονους προπονητές, οι οποίοι σωστά έχουν πάγια αρχή τους, την ομαδικότητα του παιχνιδιού, τον επιθετικό πλουραλισμό, τον καταμερισμό του χρόνου και των προσπαθειών στα πρώτα «βιολιά» των ομάδων τους, ο παίκτης-«πολυβόλο» είναι καθ’ όλα απαραίτητος στο ρόστερ. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα του δοθούν και τα «κλειδιά» της ομάδας, θα κάνει κατάχρηση προσπαθειών και η ομάδα θα έχει την εικόνα του ενός στην επίθεση και των τεσσάρων συμπαικτών του στην άμυνα…
Το «ευχαριστώ του Γιώργου Μπαρτζώκα στους αδελφούς Αγγελόπουλους για την μεταγραφή του Φουρνιέ, μετά το νικηφόρο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό, είναι η ταυτοποίηση της αναγκαιότητας που είχε ο Ολυμπιακός να εντάξει τον Γάλλο σκόρερ στην ομάδα του, εκτελώντας όχι ανεξέλεγκτα, αλλά μέσα από το σύστημα, Όπως και η έγκαιρη ανανέωση του συμβολαίου του Κέντρικ Ναν από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο, πριν την ολοκλήρωση της περσινής σεζόν, απέδειξε την δεδομένη ορθότητα της, στην πορεία για την κατάκτηση ευρωπαϊκού και ελληνικού πρωταθλήματος.
Και φυσικά, η ιδανική θέση επιλογής ενός τέτοιου πολυποίκιλου σκόρερ, είναι στα γκάρντ, έχοντας την μπάλα στα χέρια του, να αποφασίζει.
Τζέιμς, Χάουαρντ, Σόρτς, Έντουαρντς, Μπόλντουιν, Xέιζ, Πάντερ, συγκροτούν αυτή την ειδική κατηγορία των παικτών με τις υψηλές επιθετικές επιδόσεις, παρά την αμυντική προσπάθεια περιορισμού τους και βέβαια προστίθενται Ευρωπαίοι παίκτες, όπως ο Σλούκας, ο Βεζένκοφ, ο Καμπάσο, ο Μίροτιτς, ο Μπλάτ και αρκετοί άλλοι.
Το μπάσκετ είναι ομαδικό άθλημα. Η εξατομίκευση του, όμως, από τα συστήματα και τα plays κάθε ομάδας που είναι προσαρμοσμένα κατά κόρον σε αυτούς τους παίκτες, επιταχύνει την σταδιακή… «προσομοίωση» του ευρωπαϊκού μπάσκετ στο διαχρονικό στυλ παιχνιδιού στο ΝΒΑ. Όσοι περισσότεροι μεγάλοι σκόρερ, ισάριθμες πιθανότητες κατάκτησης του τίτλου.