Ο προπονητής της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, υπό τις οδηγίες του οποίου ο Τζορτζ Μπάλντοκ κατέγραψε τις περισσότερες συμμετοχές του, αποχαιρετά με ένα συγκινητικό βίντεο έναν από τους αγαπημένους του παίκτες.

Ο Γουάιλντερ, εμφανώς καταβεβλημένος από τα τραγικά γεγονότα, θέλησε να αφιερώσει κάποια σημαντικά λόγια για τον Μπάλντοκ σε μία δήλωσή του στο προφίλ της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ στο X. O 57χρονος τεχνικός, που είναι γεννημένος στο Σέφιλντ, ήταν οπαδός της ομάδας από μικρός,, ενώ είχε αγωνιστεί στις «λεπίδες» και ως ποδοσφαιριστής, γνωρίζει πολύ καλά την κουλτούρα του συλλόγου και έτσι είναι σε θέση περισσόερο από οποιονδήποτε άλλον, να εκτιμήσει την προσφορά του Μπάλντοκ.

Διαβάστε τα συγκλονιστικά λόγια του:

«Eίμαι απλά έκπληκτος, πραγματικά. Μιλώντας στη σύζυγό μου, νομίζω ότι φτάνουμε σε εκείνη την ηλικία που πηγαίνουμε σε όλο και περισσότερες κηδείες. Και προφανώς μέσα από τη ζωή σου χάνεις ανθρώπους που αγαπάς και σέβεσαι. Αλλά αυτό είναι εντελώς διαφορετικό για όλους, και για όλους με τους οποίους έχω μιλήσει.

Προφανώς οι φίλοι μου που είναι τεράστιοι οπαδοί της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, άνθρωποι με τους οποίους συνεργάζομαι, παίκτες, σημερινοί παίκτες, πρώην παίκτες με τους οποίους έχω έρθει σε επαφή και έχουν έρθει σε επαφή μαζί μου, προπονητές, προπονητές της Πρέμιερ Λιγκ, οι παλιοί προπονητές για τους οποίους έπαιξε, απλά όλοι είναι πραγματικά έκπληκτοι και μουδιασμένοι.

Νομίζω ότι αυτή είναι η αίσθηση που έχουμε όλοι μετά από 48 ώρες ακόμα νιώθουμε το ίδιο. Το βλέπουμε και εγωιστικά, νομίζω. Προπονούσα τον Τζορτζ επί σειρά ετών. Αλλά πραγματικά, δεν πρέπει να το δω από εγωιστική σκοπιά. Θα πρέπει να το δω από την πλευρά της τραγωδίας για την οικογένειά του, τον Σαμ και τον άλλο αδελφό του. Όλα αυτά που νιώθουν αυτή τη στιγμή. Αν νιώθω εγώ έτσι, όπως και οι παίκτες, οι πρώην παίκτες, οι οπαδοί, τι νιώθουν οι κοντινοί του άνθρωποι τη συγκεκριμένη στιγμή; Οπότε είναι απλά τραγικό».

Γιατί το γεγονός ότι ήταν τόσο δημοφιλής στις «λεπίδες», είπε:

«Έχουν ειπωθεί πολλά πράγματα και απολύτως σωστά από όλους, γι’ αυτόν ως ποδοσφαιριστή, αλλά το πιο σημαντικό, ως άτομο, ως άνθρωπο. Για το πώς ήταν ως παίκτης σε εκείνη τη μαγική περίοδο που είχαμε, παρ’ όλο που δεν προσέλκυε τους τίτλους των εφημερίδων. Ο Μπίλι Σαρπ έβαζε τα γκολ και οι άλλοι παίκτες έπαιζαν τον ρόλο τους. Όμως ο Τζορτζ ήταν μια τεράστια προσωπικότητα σε αυτό, τεράστιος ηγέτης, κουβαλούσε την κουλτούρα μας, σε ό,τι κάναμε και το πώς ήθελα να φαίνεται, το πώς ήθελε το τεχνικό τιμ και οι οπαδοί της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ να φαίνεται η ομάδα τους και πώς ήθελαν οι παίκτες μας να ενεργούν και να τους εκπροσωπούν, με τον τρόπο που έκαναν τη δουλειά τους.

Ο Τζορτζ ήταν η επιτομή όλων αυτών εντός και εκτός γηπέδου. Ήταν ένα ταπεινό άτομο έξω από το γήπεδο. Είχαμε τσακωμούς, είχαμε ανταλλάξει βαριά λόγια. Νομίζω ότι αυτό είναι ανεμενόμενο μεταξύ των δύο προσωπικοτήτων για τις οποίες μιλάμε, αλλά όλοι κοιτούσαμε μπροστά και κυνηγούσαμε τον ίδιο στόχο σε όλα όσα κάναμε από τη Δευτέρα έως την Παρασκευή. Πιστεύω πολύ στα υψηλά στάνταρ, στο πώς θα πρέπε να είναι η προπόνηση και ο Τζορτζ ήταν εξαιρετικά ανταγωνιστικός, όπως και όλο το ρόστερ. Μας οδηγούσε μπροστά μαζί με τα άλλα παιδιά. Μόλις αυτό σκεφτόμουν τώρα, μια οικογένεια έχασε έναν γιο. Οι παίκτες έχασαν έναν αδερφό. Εκείνα τα παιδιά που πήγαν στη μάχη με τον Τζορτζ, και άντεξαν σε κάθε πρόκληση. Θυμηθείτε τις μάχες που έδινε στο γήπεδο. Θυμηθείτε τη σεζόν της ανόδου, τους πανηγυρισμούς στο τέλος της χρονιάς, ήταν μπροστά και στο επίκεντρο όλων. Θυμηθείτε το τραγούδι Ole, Ole, Ole που αυτός και ο Τζον Ίγκαν, έφτιαξαν μαζί με άλλους παλιότερους στην ομάδα και το πώς αυτό διαδόθηκε. Μετά, θυμηθείτε τις εμφανίσεις του στην Πρέμιερ Λιγκ κάθε εβδομάδα. Κάποτε με έκανε να χαμογελάω γιατί τη μια μέρα έπαιζε με αντίπαλο τον Ζάχα, την άλλη τον Στέρλινγκ, στο επόμενο παιχνίδι ήταν τον Γκρίλις, όλους αυτούς τους κορυφαίους παίκτες, που αντιμετώπιζε παιχνίδι με παιχνίδι και αυτοί τον σέβονταν. Όταν άρχιζε το ματς, όμως τους κυνηγούσε, και έδινε τον τόνο σε όλα μαζί με τους υπόλοιπους, ήταν απόλυτα έτοιμος να τους διαχειριστεί. Όπως είπα, είχαμε στιγμές που τσακωθήκαμε, ανταλλάξαμε λόγια, αλλά ξέρετε, όλοι ξέραμε ότι έπρεπε να το ξεπερνάμε πολύ γρήγορα. Η κύρια φιλοδοξία και η κύρια εστίαση ήταν η επιτυχία της ομάδας και σίγουρα είχαμε μεγάλη επιτυχία».

Για το πώς έμαθε και απέκτησε τον Μπάλντοκ:

«Προσπαθήσαμε να θέσουμε την κουλτούρα του κλαμπ το 2016 με την πρώτη χρονιά στη League One και μετά ήρθε ο Τζορτζ. Τον είχα παρακολουθήσει. Ήξερα για αυτόν. Δεν μπορούσε να μπει στην ομάδα των ΜΚ Ντονς, που ήταν πολύ καλή εκείνη την εποχή. Ο Καρλ Ρόμπινσον είχε μια εξαιρετική ομάδα εκεί. Πήγε δανεικός στη Νορθάμπτον και μετά στην Όξφορντ, τον παρακολουθούσα. Θυμάμαι ότι μιλούσα στον Ρόμπινσον και του έλεγα ότι πρέπει να ανακαλέσει τον Τζορτζ, από τον δανεισμό, γιατί σκίζει στην Όξφορντ. Παρακολουθούσα, αυτό τον και τον Κέμαρ Ρουφ και σκέφτηκα ότι κάνει για μένα. Είναι απολύτως τέλειος σε αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε, αθλητικά, σωματικά και βάσει ικανοτήτων.

Δεν φτάνεις εκεί που έφτασε, να παίζει στην Πρέμιερ Λιγκ και μετά σε επίπεδο Εθνικών ομάδων, κάτι που ήταν ένα φανταστικό επίτευγμα, αν δεν είχες επίσης τις ικανότητες. Ήθελε να μαθαίνει, να δουλεύει σκληρά, να είναι αντατωνιστικός, να παίζει και να κερδίζει. Οπότε, τα χρήματα που ξοδέψαμε γι’ αυτόν εκείνη την περίοδο, φαίνονται σαν ψιλά.

Στην Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, υπήρχαν κατά την πάροδο των χρόνων, παίκτες όπως οι Τόνι Κάρι, Λεν Μπάτζερς και Μπράιαν Ντιν, ο Σαμπέγια, αλλά και στην εποχή του παππού μου, μου μιλούσε για τον Τζίμι Χάγκαν και τον Τζον Χότζκινσον. Όμως ο Τζορτζ, με βάση τα χρήματα που ξοδέψαμε, ήταν από τις κορυφαίες μεταγραφές μας. Έδινε το μάξιμουμ, σε ό,τι έκανε. Και όπως είπα, αυτό θέλει κάθε οπαδός της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, και αυτό θέλω και εγώ».

Ο Μπάλντοκ, κατέγραψε 134 συμμετοχές υπό τις οδηγίες του Γουάιλντερ, από τη σεζόν 2017-18, έως την περσινή, σε Τσάμπιονσιπ, Πρέμιερ Λιγκ, Κύπελλο Αγγλίας και Λιγκ Καπ.