Η τελευταία δεκαετία ανήκει σε Μπαρτσελόνα και Ρεάλ. Χώρος εκπλήξεων δεν υπήρχε μεγάλος. Όμως οι Μαδριλένοι της Ατλέτικο κήρυξαν την δική τους επανάσταση με αρχηγό τον Ντιέγκο Σιμεόνε.
Το πρωτάθλημα του 2014
Η ξέφρενη και για τους περισσότερους ανέλπιστη πορεία της Ατλέτικο Μαδρίτης προς τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ισπανίας τη σεζόν 2013-2014 αναμφίβολα έχει μείνει στην ιστορία του συλλόγου όχι απλά ως ένας ακόμη τίτλος.
Ο γαλαξίας αστέρων και τα εκατοντάδες εκατομμύρια διαθέσιμα για μεταγραφές ευρώ των Μπαρτσελόνα και Ρεάλ, βασικών διεκδικητών του πρωταθλήματος, συνήθως περιορίζουν σε ρόλο… κομπάρσου τις υπόλοιπες ομάδες της Primera Division σε ότι αφορά στην υπόθεση “πρωτάθλημα”.
Ρίχνοντας όμως μια ματιά στο ρόστερ που είχε στα χέρια του εκείνη τη χρονιά ο Ντιέγκο Σιμεόνε, καταλαβαίνει κάποιος για ποιο λόγο οι “ροχιμπλάνκος” πέτυχαν την έκπληξη και έριξαν από την κορυφή συμπολίτες και Καταλανούς.
Τερματοφύλακας εκείνης της ομάδας ήταν ο Κουρτουά. Μετά τη φιέστα ετοίμασε βαλίτσες για το Λονδίνο και της Τσέλσι, πριν μετακομίσει και πάλι στη Μαδρίτη αυτή τη φορά για τη Ρεάλ…
Στην άμυνα κυριάρχησαν μορφές όπως του Γοδίν, του Ινσούα, του Φελίπε Λουίς, του Ζοάο Μιράντα και του Χουανφράν.
Στη μεσαία γραμμή ο Σουάρεθ, ο Κόκε, ο Τουράν, ο Γκάμπι, ο Ραούλ Γκαρθία, ο Ουρουγουανός Ροντρίγκεθ, ο Σόσα και ο Βραζιλιάνος Ντιέγκο.
Όσο για την επίθεση, Νταβίντ Βίγια με 13 γκολ και Ντιέγκο Κόστα με 27 πρωταγωνίστησαν. Ο τελευταίος έφυγε για την Τσέλσι μετά την κατάκτηση του τίτλου ενώ για τον Βίφια ήταν η τελευταία χρονιά του στην Ευρώπη αφού μετακόμισε σε Αυστραλία, Ηνωμένες Πολιτείες και Ιαπωνία στη συνέχεια της καριέρας του.
Ο στρατηγός…
Όλα όσα πέτυχε πάντως η Ατλέτικο τόσο στο Ισπανικό πρωτάθλημα όσο και στο Τσάμπιονς Λιγκ, είχαν έναν ηγέτη και αυτός είναι ο Ντιέγκο Σιμεόνε.
Πήγε στην ομάδα το 2011 (προϋπήρξε ως παίκτης) και άμεσα η Ατλέτικο άλλαξε επίπεδο.
Ένα χρόνο μετά κατέκτησε το Γιουρόπα Λιγκ επικρατώντας στον τελικό της Ατλέτικ Μπιλμπάο και με πρωταγωνιστή τον Φαλκάο που αμέσως μετά έφυγε για τη Μονακό.
Το 2013 κατακτά το κύπελλο Ισπανίας σε τελικό απέναντι στη Ρεάλ και μάλιστα στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου.
Το 2014 ο Αργεντινός οδηγεί την ομάδα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως χάνει από τη Ρεάλ ένα ματς που ήταν μπροστά στο σκορ μέχρι και το 2ο λεπτό των καθυστερήσεων.
Δύο χρόνια μετά ίδιοι φιναλίστ στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο. ήττα και πάλι, αυτή τη φορά στα πέναλτι.
Το 2018 δεύτερο τρόπαιο στο Γιουρόπα Λιγκ, αυτή τη φορά απέναντι στη Μαρσέιγ και στον τελικό της Λιόν.
Η επόμενη μέρα
Η νέα αποχή επιτάσσει εκσυγχρονισμό σε όλα τα επίπεδα. Την αγωνιστική τους εκτόξευση ακολούθησε η σταθεροποίηση στο υψηλότερο επίπεδο με κατακτήσεις και τελικούς σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Η δημιουργία του “Μετροπολιτάνο” και η μετακόμιση της ομάδας σε ένα υπερσύγχρονο γήπεδο ήταν το… κερασάκι στην τούρτα για την αλλαγή επιπέδου μιας ομάδας που μπορεί να μην ξοδεύει όσα οι μεγάλοι της αντίπαλοι στην Ισπανία, όμως έχει τον τρόπο να πρωταγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο.
Εφέτος κανείς δεν περίμενε – και όλοι διαψεύστηκαν- ότι θα μπορούσε να αποκλείσει την κάτοχο του τροπαίου και εκπληκτική σε όλη τη διάρκεια της σεζόν Λίβερπουλ.
Μένει να δούμε πότε – και αν – θα σταματήσει.