Ο Χρήστος Ζαφείρης, γνωστοποίησε την απόφασή του να φορέσει τη φανέλα με το ελληνικό εθνόσημο και όχι το νορβηγικό, παρά τις συμμετοχές του με τις μικρές Εθνικές ομάδες της Σκανδιναβικής χώρας.
Πώς όμως κατέληξε στη μεγάλη απόφαση;
Με την συμφωνία για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της Εθνικής από τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς έγινε μια συζήτηση με τον κόουτς για το ενδεχόμενο να γίνει «δικός μας» ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής. Και μπορεί να τον γνώριζε ως γενική εικόνα, αλλά πλέον ξεκίνησε να τον περνάει από κόσκινο προκειμένου να σχηματίσει ολοκληρωτική άποψη.
Παρακολούθησε ξανά κάποιους παλιούς του αγώνες, είδε live τα έως τώρα φετινά ματς, ενώ μίλησε αρκετές φορές μαζί του τηλεφωνικά καθώς δίνει μεγάλη βαρύτητα στο θέμα της προσωπικής επαφής. Στις συνομιλίες αυτές κατάλαβε ξεκάθαρα πόσο πολύ ήθελε να φορέσει τη φανέλα με το εθνόσημο και τη “φλόγα” που υπάρχει ανεξάρτητα από την «υποχρέωση» που είχε και ένοιωθε με τους Νορβηγούς.
Από τη στιγμή που ο Γιοβάνοβιτς κατέληξε ότι ο παίκτης πληροί συνολικά τις πρϋποθέσεις και του κάνει ως προφίλ, ήταν η σειρά για το το επόμενο στάδιο, αυτό των «χαρτιών».
Ο Ζαφείρης μετά το ματς Λιλ – Σλάβια, πραγματοποίησε την περασμένη Πέμπτη ταξίδι – αστραπή στην Αθήνα όπου και ολοκλήρωσε τις διαδικασίες για έκδοση διαβατηρίου και ταυτότητας. Πήγε στα γραφεία της ΕΠΟ, είχε για αρκετή ώρα συνάντηση με τον Γιοβάνοβιτς, ο οποίος επί της ουσίας τον καλωσόρισε με τη μοναδική πλέον εκκρεμότητα να έχει να κάνει με το τελικό οκ της ΦΙΦΑ.
