Η νέα ιδιοκτησία στη δεύτερη σεζόν της, έπαιξε και πάλι Monopoly ξοδεύοντας σχεδόν μισό δις σε μεταγραφές και με ένα φανταστικό finish πήρε ευρωπαϊκό εισιτήριο, αν και η επόμενη περίοδος φέρνει μαζί της μία ακόμη αλλαγή στον πάγκο.

Η ορμή με την οποία μπήκε στο αγγλικό ποδόσφαιρο η επιχειρηματική κοινοπραξία Blue Co (Τοντ Μποέλι/ Μπεχντάντ Εγκμπάλι/Clearlake Capital) είχε ως χαρακτηριστικά την αλόγιστη σπάταλη αλλά και έναν λογικό σχεδιασμό. Η Τσέλσι απέκτησε πολλούς νεαρούς παίκτες, περισσότερους από κάθε άλλη ομάδα της Premier League, υπογράφοντας πολυετή συμβόλαια. Και το έκανε όχι μόνο για φοροτεχνικούς λόγους (μοιράζοντας σε διαφορετικές οικονομικές χρήσεις τα έξοδα) αλλά κυρίως για την προοπτική του συλλόγου. Οι Λονδρέζοι είχαν τον μικρότερο μέσο όρο ηλικίας στην αρχική εντεκάδα τους στο πρωτάθλημα (24,2), παρά την παρουσία του 39χρονου Τιάγκο Σίλβα.

Κι αφού έκανε το πρώτο βήμα, έκανε και το δεύτερο επιλέγοντας τον Μαουρίσιο Ποτσετίνο. Έναν προπονητή που απέδειξε πως τού ταιριάζει περισσότερο να εξελίσσει ποδοσφαιριστές (Τότεναμ) παρά να δουλεύει με καταξιωμένους super stars (Παρί Σεν Ζερμέν).

H αναδόμηση απαιτεί υπομονή

Σε ένα τέτοιο μακροπρόθεσμο σχέδιο, θα υποφέρεις βραχυπρόθεσμα. Πρώτον γιατί καλείσαι να περιμένεις τα λουλούδια που αγόρασες να ανθίσουν. Και δεύτερον απαιτούνται συνοχή και ομαδική προσπάθεια. Η οικειότητα μεταξύ των ποδοσφαιριστών είναι εξίσου (ίσως και πιο) σημαντική από την ατομική ικανότητα.

Το πρώτο μισό της σεζόν ήταν αναμενόμενα δύσκολο για την Τσέλσι. Το πέρασε αποκλειστικά από τη 10η θέση και κάτω. Γνωρίζοντας την ήττα με 2-0 στο «Γκούντισον Παρκ» από την Έβερτον για την 16η αγωνιστική, ήταν 12η δύο εβδομάδες προτού έρθουν τα Χριστούγεννα.

Σταδιακά το παλιό με το νέο σκυρόδεμα, άρχισε να δένει. Χωρίς βεβαίως να λείπουν οι απότομες διακυμάνσεις. Διόλου συμπτωματικό πως στις 15 Απριλίου πέτυχε την πιο ευρεία νίκη της (6-0 επί της Έβερτον στο Λονδίνο) και ύστερα από 8 ημέρες υπέστη την πιο βαριά ήττα στη σεζόν, με 5-0 στο σπίτι της Άρσεναλ. H συντριβή στο «Έμιρεϊτς» ήταν και η μοναδική ήττα των «Μπλε» στα 15 τελευταία παιχνίδια στην Premier League.

Πορεία Champions League το 2024

Η ομάδα του Ποτσετίνο ολοκλήρωσε το πρωτάθλημα με 5 διαδοχικές νίκες, στην 6η θέση (play-off Conference League), έχοντας 3 βαθμούς λιγότερους από την Τότεναμ και 19 βαθμούς περισσότερους συγκριτικά με τη δική της προηγούμενη απογοητευτική σεζόν που την άφησε εκτός Ευρώπης. Εντός του 2024 μόνο οι τρεις διεκδικητές του τίτλου (Σίτι, Άρσεναλ, Λίβερπουλ) είχαν περισσότερους βαθμούς από την Τσέλσι. Κι όλα αυτά παρά τις σημαντικές απώλειες ελέω τραυματισμών. Αθροιστικά οι απόντες έχασαν 2.170 ημέρες! Το αποκορύφωμα ήρθε στις αρχές Μαΐου όταν ο Ποτσετίνο υποδέχθηκε την Τότεναμ έχοντας 14 απώλειες από το δυναμικό της πρώτης ομάδας.

Tο highlight της χρονιάς απολύτως ταιριαστό με την παράλογη λογική της. Τσέλσι-Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, 31η αγωνιστική, αρχές Απριλίου: 2-0 στο 19’, 2-3 στο 67’, γκολ ισοφάρισης και γκολ νίκης στο 90+10’ και στο 90+11’. Παράνοια. Δεν είναι τυχαίο πως η λονδρέζικη ομάδα δέχθηκε 63 γκολ, η χειρότερη επίδοσή της επί ημερών Premier League, δηλαδή από το 1992 και μετά!

Το ευρωπαϊκό εισιτήριο άλλαξε το πρόσημο

Η μεγάλη εικόνα λέει πως η Τσέλσι μένει για δεύτερη χρονιά εκτός Champions League με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το ταμείο και την εικόνα της ομάδας που κατέκτησε την ευρωπαϊκή κορυφή τον Μάιο του 2021. Στο Κύπελλο αποκλείστηκε από την Μάντσεστερ Σίτι στα ημιτελικά με 1-0, ενώ με το ίδιο σκορ έχασε στον τελικό του Λιγκ Καπ από μία πειραματική εκδοχή της Λίβερπουλ με πιτσιρίκια και ρεζέρβες. Ενδεχομένως, η κατάκτηση εκείνου του τροπαίου να διατηρούσε τον Αργεντινό στον λονδρέζικο πάγκο.

Παρακολουθώντας την Τσέλσι των τελευταίων εβδομάδων, έβλεπες την ταυτότητα Ποτσετίνο: ανηλεές τρέξιμο, οργάνωση με και χωρίς την μπάλα, πίεση από ψηλά. Ο 52χρονος απέδειξε πως μπορεί να πάει σε μια δυσλειτουργική ομάδα και να την κάνει αποτελεσματική, βεβαίως συν τω χρόνω. Εξαιτίας του περάσματός του από την Τότεναμ, ουδέποτε αγαπήθηκε ιδιαίτερα από την εξέδρα του «Στάμφορντ Μπριτζ», ωστόσο όπως φάνηκε κι από τις αντιδράσεις των παικτών του μετά την ανακοίνωση του διαζυγίου, τα αποδυτήρια στην πλειοψηφία τους ήταν στο πλευρό του.

Ο ημιτελής πίνακας του Ποτσετίνο

Ουδέποτε θα δούμε ολοκληρωμένο το έργο του Ποτσετίνο στο δυτικό Λονδίνο. Η σχέση του με τους διοικούντες ήταν, αν όχι προβληματική, σίγουρα όχι…αγαπησιάρικη. Κάτι που φάνηκε από τις διαπραγματεύσεις για το συμβόλαιό του όταν προσελήφθη τον Μάιο του 2023. Ο Ποτσετίνο πολύ λογικά ζήτησε κλειστό 3ετές συμβόλαιο (όχι μόνο για να έχει περισσότερα εξασφαλισμένα χρήματα στον λογαριασμό του) σκεπτόμενος πως ένα τέτοιο εγχείρημα, δηλαδή να επαναφέρει στο υψηλό επίπεδο την 12η ομάδα του πρωταθλήματος, νεανική κι ασύνδετη λόγω των πολλών μεταγραφών, απαιτεί σταθερότητα.

Από την πλευρά της η Τσέλσι, έχοντας «καεί» από το 5ετές (!) συμβόλαιο που προσέφερε βιαστικά και πρόχειρα στον Γκρέιαμ Πότερ, δεν επιθυμούσε να υπογράψει νέα πολυετή σύμβαση, προσφέροντας τελικώς 2+1 σεζόν στον Αργεντινό. Με την εξής σημαντική υποσημείωση: στο τέλος της πρώτης σεζόν (2023/24) είτε θα ανανέωνε είτε θα αποχωρούσε. Όλοι ξέρουν την συνέχεια. To μέλλον φέρει την υπογραφή του Έντσο Μαρέσκα με 5ετές συμβόλαιο (κάτι που δεν δόθηκε στον Ποτσετίνο) και το φορτίο της δημιουργίας της επόμενης Τσέλσι πέφτει στον άλλοτε ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού και βοηθό του Πεπ Γουαρδιόλα που επανέφερε εύκολα τη Λέστερ στην αγγλική ελίτ. Το μόνο σίγουρο είναι πως με αυτή την ομάδα δεν βαριέσαι ποτέ…