Έχουν περάσει 62 χρόνια από τότε που έκανε την πρώτη επίσημη εμφάνιση του στο αγγλικό κοινό και 27 από τότε που έφυγε από την ζωή…Σαν σήμερα, 8 Σεπτεμβρίου 1958, ο 17χρονος Μπόμπι Μουρ πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την φανέλα της Γουέστ Χαμ απέναντι στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ (3-2).
Η σημαία των Λονδρέζων έγινε το πρόσωπο και ο αρχηγός της Γουέστ Χαμ για τα επόμενα 16 χρόνια παίζοντας 647 παιχνίδια στην πρώτη κατηγορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Αναδείχθηκε κορυφαίος ποδοσφαιριστής στην Αγγλία και τέσσερις φορές πολυτιμότερος παίκτης των ”σφυριών”.
Γεννημένος το 1941 στη πόλη Μπάρκινγ (Έσεξ) στο βορειοανατολικό Λονδίνο, ο Μουρ μπήκε στην ακαδημία των ”σφυριών” το 1956 σε ηλικία 15 ετών. Την επόμενη χρονιά, ο βετεράνος κεντρικός αμυντικός Μάλκολμ Άλισον διαγνώστηκε με φυματίωση και η ασθένεια του άνοιξε ουσιαστικά την πόρτα στον Μουρ που εξασφάλισε θέση βασικού στα μετόπισθεν της ο ομάδας μετά την πρώτη του εμφάνιση στις 8 Σεπτεμβρίου του 1958. Ο σύλλογος εκείνη την σεζόν είχε τερματίσει στην 6η θέση της βαθμολογίας.
Ο Μουρ είχε χτίσει μια σπουδαία φήμη, ένας χαρισματικός, έξυπνος και με άψογη τεχνική κατάρτιση κεντρικός αμυντικός, φόρεσε για πρώτη φορά το περιβραχιόνιο το 1961 και το κράτησε μέχρι να αποχωρήσει από το Λονδίνο το 1974. Κατά την θητεία του στην Γουέστ Χαμ κέρδισε το FA CUP το 1964 και το κύπελλο κυπελλούχων την επόμενη χρονιά. Το μεγαλύτερο του επίτευγμα ήταν να οδηγήσει ως αρχηγός την χώρα στην κατάκτηση του παγκοσμίου κυπέλλου το 1966. Ο 23χρονος Μπόμπι Μουρ ήταν αυτός που πήρε από τα χέρια της Βασίλισσας Ελισάβετ το πολυπόθητο τρόπαιο του Μουντιάλ μέσα στο Ηνωμένο Βασίλειο και το Γουέμπλεϊ, όπου στην είσοδο υπάρχει το άγαλμα προς τιμήν της προσωπικότητας εκείνης της χρονιάς. Μέτρησε 108 συμμετοχές με το εθνόσημο και όταν αποσύρθηκε κατείχε ήδη το ρεκόρ, το οποίος έσπασε αργότερα από τον τερματοφύλακα Πίτερ Σίλτον.
Το 1974, η θητεία του στην Γουέστ Χαμ έφτασε στο τέλος και ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσει τον σύλλογο και να μεταφερθεί λίγο πιο δίπλα στην πρωτεύουσα τη Φούλαμ. Αργότερα στη δύση της καριέρας του έπαιξε στις ΗΠΑ, στο πρωτάθλημα της Δανίας και κρέμασε τα παπούτσια του το 1978.
Ασχολήθηκε με την προπονητική όμως δεν είχε επιτυχία με πειράματα σε Όξφορντ Σίτι, Σάουθεντ Γιουνάιτεντ αλλά και στο Χονγκ Κονγκ. Τον Αύγουστο του 2008, η Γούεστ Χαμ αποφάσισε να αποσύρει την φανέλα με το νούμερο ‘6’. Είχαν περάσει 15 χρόνια από το θάνατό του…
Το 1964 διαγνώστηκε με καρκίνο στους όρχεις, το πολέμησε και κατάφερε να κερδίσει τη μάχη αλλά όχι και τον πόλεμο. Μετά από αρκετά χρόνια, το 1991, ο καρκίνος εμφανίστηκε ξανά και έγινε επιθετικός με αποτέλεσμα να τον χτυπήσει στο στομάχι και να εξαπλωθεί και στο συκώτι. Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1993 βρέθηκε για τελευταία φορά στο Γουέμπλεϊ για να σχολιάσει στην τηλεόραση την αναμέτρηση της Αγγλίας με το Σαν Μαρίνο, μια εβδομάδα αργότερα άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλίκια 51 ετών.
Ένας από τους έξι που έγιναν British Tail Fin Heroes…(η εικόνα τους στις ουρές των αεροπλάνων σε εταιρίες, οι υπόλοιποι, Φρέντι Μέρκιουρι, Ρόαλντ Νταλ, Έιμι Τζονσον, Τζέιν Όστεν και Φρέντι Λάκερ .Αιωνία η μνήμη σου British Tail Fin Heroe…