Τις τελευταίες ώρες το Πιεμόντε ζει και αναπνέει στον ρυθμό του ντέρμπι της Παρασκευής ανάμεσα στη Γιουβέντους και την Τορίνο.
Όσο αδιάφοροι κι΄ αν είναι οι γηπεδούχοι που έφτασαν στην κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου στην ιστορία τους (37 πρωταθλήματα μετράνε πλέον εκ΄ των οποίων συνεχόμενα τα οκτώ τελευταία), τόσο «καίγονται» για τους βαθμούς της νίκης οι φιλοξενούμενοι που θέλουν να παραμείνουν «ζωντανοί» στην διεκδίκηση μιας θέσης που οδηγεί στο Europa League της ερχόμενης περιόδου.
Για χάρη ενός ακόμη ντέρμπι, η πόλη χωρίζεται στα δύο.
Από τη μια οι «μπιανκονέρι» και από την άλλη οι «γκρανάτα».
Μία πόλη… δύο κόσμοι
Χρονολογία ίδρυσης των «μπιανκονέρι» είναι το 1897, ενώ της Τορίνο το 1906.
Ήταν εκείνη η περίοδος που μια εσωτερική διαφωνία μεταξύ των ηγετικών στελεχών της Γιουβέντους (σχετικά με την έδρα που θα έπαιζε η ομάδα τους), αποφάσισε να απομακρυνθεί και να ιδρύσει την μετέπειτα «αιώνια» αντίπαλο της.
Ιστορικό ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει η βάση των φίλων της κάθε ομάδας.
Εξ αρχής η λαϊκή μάζα του Τορίνο υποστήριξε την ομώνυμη ομάδα, ενώ αντίθετα οι πιο συντηρητικοί και η αστική τάξη γενικότερα, ήταν στο πλευρό της Γιουβέντους.
Όσο περνούσαν τα χρόνια και από την στιγμή που στους «μπιανκονέρι» πήρε τα ηνία η οικογένεια Ανιέλι η κατάσταση άλλαξε.
Η βαριά βιομηχανία της Ιταλίας που ήταν το αυτοκίνητο, έφερε μεγάλο κύμα μεταναστών από το νότο στον βορρά.
Η συντριπτική λοιπόν πλειοψηφία των εργατών στάθηκε στο πλευρό της Γιουβέντους μεταφέροντας την αγάπη αυτή προς τα νότια. Ειδικά στη Σικελία, το οπαδικό κίνημα της Γιουβέντους έχει γιγαντωθεί.
Στο ιστορικό κέντρο του Τορίνο ωστόσο, ο κόσμος είναι μοιρασμένος με τους «γκρανάτα» να εξακολουθούν να διατηρούν έστω και μικρό προβάδισμα παρά το γεγονός ότι η ομάδα τους έχει να δει τίτλο από το 1993 οπότε και επικράτησε στον διπλό τελικό του κυπέλλου Ιταλίας της Ρόμα (νίκησε 3-0 στο Τορίνο, έχασε 5-2 στην Ρώμη).
Το ποδόσφαιρο δεν χάνει ποτέ την μαγεία του και σε περιπτώσεις όπως αυτή του Τορίνο, θα συγκινεί πάντα.