Ούτε δυο δεκαετίες δεν έχουν περάσει από τη μέρα που ο Δημήτρης Μίτογλου ζούσε σε πρωταγωνιστικό ρόλο τις ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις του ΠΑΟΚ. Ο σκληροτράχηλος κεντρικός αμυντικός με το Νο5 στην πλάτη μίλησε στο Novasports.gr για την επικείμενη αναμέτρηση του «Δικεφάλου» με τον Αρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης».
«Δε θεωρώ πως υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να σκεφτεί κάποιος. Προσδοκώ να κατέβει η ομάδα κανονικά και να παίξει όπως ξέρει να παίζει, με τον τρόπο που μας έχει δείξει πως μπορεί να παίξει στους πλέον πρόσφατους αγώνες. Ο ΠΑΟΚ έχει βρει αγωνιστικό προφίλ, οι παίκτες έχουν το δικό τους στιλ και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σκέφτονται τον επαναληπτικό αγώνα του Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Πρέπει να παίξουν καλό ποδόσφαιρο και να πάρουν τους βαθμούς. Ο Αρης δεν είναι σε καλή κατάσταση και με το ποδόσφαιρο που παίζει ως τώρα ενώ έχει και το θέμα της αλλαγής του προπονητή. Δε μένουμε όμως μόνο σ’ αυτά», αναφέρει και συνεχίζει: «Ξέρουν τί θα συναντήσουν, ο ΠΑΟΚ είναι προετοιμασμένος από πέρυσι, όταν έφτασε τόσο κοντά στον τίτλο. Πιστεύω και η ΠΑΕ να πάρει τα αναμενόμενα μέτρα αλλά και οι ίδιοι ποδοσφαιριστές ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Στο χέρι του ΠΑΟΚ είναι να δείξει το φορμάρισμά του».
– Ο ΠΑΟΚ της συγκεκριμένης χρονικής στιγμής είναι ο μέχρι τώρα καλύτερος της σεζόν που διανύουμε;
«Μπορεί να μην είναι στην καλύτερή του κατάσταση αλλά τ’ αποτελέσματα που πήρε με Αστέρα, στον Βόλο, με Ολυμπιακό και Ξάνθη, δίχως να έχει και πολύ καλή αγωνιστική παρουσία. Σε γενικές γραμμές, είναι σε καλή κατάσταση. Οι παίκτες ξέρουν την προσπάθεια που πρέπει να καταβάλουν, γνωρίζουν πως οφείλουν να δώσουν το 100% των δυνατοτήτων τους κι ότι ήθελε προκύψει».
– Σε αγώνες με τόσο έντονο το τοπικό χρώμα, ποιες είναι οι λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά, τί κρίνει ένα τέτοιο παιχνίδι;
«Περιμένω καθοριστικό ρόλο να παίξει ο διαιτητής. Αν μας δώσει το 50-50, ο ΠΑΟΚ δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Δεν έχει πρόβλημα, δεν έχει άγχος. Οι γηπεδούχοι είναι σε δεινή βαθμολογική θέση και επειδή είναι και τοπικό ντέρμπι αισθάνονται πολύ μεγαλύτερη πίεση για το αποτέλεσμα. Δεδομένο που πρέπει να εκμεταλλευτούν ο Μάκης Χάβος και οι παίκτες του. Εξίσου βέβαιο είναι πως παίζει ρόλο η αντίπαλη ομάδα, το μέγεθός της. Στα δικά μας χρόνια υπήρχε διαφορετική σκέψη, λογική. Συζητούσαμε πολλοί Έλληνες το παιχνίδι τις μέρες που προηγούνταν και είχαμε απόλυτη συνοχή εντός κι εκτός των γραμμών, σα μια γροθιά. Ημασταν σύνολο και βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον. Σήμερα ο ξένος ποδοσφαιριστής δεν μπορεί να καταλάβει. Δεν είναι όλα τα παιχνίδια ίδια. Δείχναμε σοβαρότητα, πειθαρχία, συγκέντρωση αλλά εγώ προσωπικά και οι συμπαίκτες μου το μόνο που μας απασχολούσε τότε ήταν η κατάκτηση των δυο βαθμών της νίκης, όπως ίσχυε τότε».
– Τι είδους προετοιμασία είχατε πριν από κάθε αγώνα;
«Ομαδική και … προσωπική προετοιμασία. Μας παρουσιάζονταν τα πλάνα, τα συστήματα του εκάστοτε αντιπάλου αλλά θέλω να σταθώ στον εαυτό μου. Από τη στιγμή που ήξερα πως ξεκινάω βασικός, ήξερα τον αντίπαλο που θ’ αντιμετώπιζα τον ‘διάβαζα’ κι επικεντρωνόμουν στα χαρακτηριστικά του. Ικανός στο ψηλό παιχνίδι, τεχνίτης κάτω, προσπαθούσα από μόνος μου να ψαχτώ και να συνδυάσω τις πληροφορίες μου με τις οδηγίες των προπονητών».
– Ποιο αντίστοιχο παιχνίδι σου έχει μείνει στη μνήμη και γιατί;
«Νομίζω πως ήταν το 1990 αλλά παίζαμε ΠΑΟΚ – Αρης, με τον Βασίλη Δημητριάδη πριν πάει στην ΑΕΚ. Είχαν προηγηθεί με γκολ του, ήξερα πως ήταν και πως έπαιζε, τον μάρκαρα όσο καλύτερα μπορούσα αλλά με σουτ από την περιοχή έβαλε γκολ στον Γκιτσιούδη. Στα αποδυτήρια στο ημίχρονο ήμουν πολύ στεναχωρημένος, όμως μιλήσαμε μεταξύ μας οι συμπαίκτες κι όταν βγήκαμε και παίξαμε ήμασταν τόσο δυνατοί και παθιασμένοι που κλείσαμε τον Αρη στο μισό γήπεδο και με δικές μου κεφαλιές – ασίστ στον Σκαρτάδο κάναμε την ανατροπή».
– Τι έχουν να ζηλέψουν εκείνοι οι αγώνες από τους αντίστοιχους σημερινούς και το αντίστροφο;
«Καμία σχέση δεν έχει το ποδόσφαιρο εκείνης της εποχής με το σημερινό. Τότε μπορώ να πω με μεγάλη ειλικρίνεια, ήταν πιο δυναμικό. Σήμερα έχει εξελιχθεί σε πιο γρήγορο, πιο πιεστικό. Και νομίζω πως η διαφορά της πίεσης που προσπαθεί να ασκήσει μια ομάδα το έχει κάνει πιο γρήγορο. Παραμένει η πειθαρχία κι η διαφορά γίνεται με τη γρήγορη σκέψη. Ταχύτητα όχι μόνο στο κορμί αλλά και στη σκέψη για να προλαβαίνεις τον αντίπαλο και να βγάζεις την επίθεσή σου πριν προλάβει ν’ ανασυνταχθεί. Αλλά και ειδικά για τους αγώνες με τον Αρη, δεν έχει καμία σχέση το σήμερα με το τότε. Είχαν πολύ μεγαλύτερη σημασία και πολύ περισσότερο στην εποχή του Κούδα. Από τον κόσμο, από την αγωνιστική εικόνα από όλα. Είχαμε πρόβλημα αν χάναμε στην Τούμπα, ο κόσμος θα ήταν απέναντί μας. Συζητούνταν επί μέρες». Και καταλήγει: «Παίζαμε με περισσότερο πάθος, κάτι που σήμερα δε συμβαίνει. Εχουν αλλάξει πολλά πράγματα σε κανόνες και γενικότερα. Οι ξένοι τότε ήταν συντριπτική μειοψηφία σε αντιδιαστολή με το τι ισχύει τώρα. Σήμερα οι εμπλεκόμενοι το βλέπουν καθαρά επαγγελματικά. Δεν … πολυτρελαίνονται οι παίκτες για το που παίζουν και τι πρέπει να παρουσιάσουν. Εχει αλλοιωθεί η ταυτότητα των ομάδων. Δεν είναι το ίδιο αυτό που αισθάνονται σήμερα μ’ αυτό που αισθανόμασταν πριν από λίγα χρόνια».