Προβληματισμένος με τα συχνά επεισόδια στα ελληνικά γήπεδα εμφανίζεται ο Νίκος Λυμπερόπουλος. Ο διεθνής Έλληνας επιθετικός της ΑΕΚ τόνισε πως σύντομα θα υπάρξουν θύματα, αν δε ληφθούν άμεσα δραστικά μέτρα, ενώ αναφέρθηκε και στην πρόκριση στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος. Ο Νίκος Λυμπερόπουλος μίλησε στην εφημερίδα «Βήμα». Αναλυτικά η συνέντευξή του:
Ο επαναληπτικός ημιτελικός της Τούμπας τελειώνει και τρέχετε πανικόβλητοι για να μπείτε στα αποδυτήρια. Τελικά ποια γεύση μένει πιο έντονα; Της πρόκρισης ή του φόβου; «Αλήθεια, πως μπορώ να χαρώ οποιαδήποτε πρόκριση όταν μπαίνουν στο γήπεδο χούλιγκαν για να επιτεθούν σε έναν συνάδελφο μου; Σε έναν άνθρωπο. Είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε κάποιο θύμα. Ουδείς εκ των αρμοδίων έχει την παρρησία να πάρει κάποια πρωτοβουλία, εμείς ως ποδοσφαιριστές δεν είμαστε ενωμένοι ώστε να αλλάξει μία κατάσταση, οι παράγοντες δεν θέλουν να βάλουν ένα τέλος σε όλα αυτά, όποτε αυτοί οι λίγοι, οι ελάχιστοι μη νορμάλ οπαδοί δημιουργούν αυτές τις απίστευτες καταστάσεις. Προκαλούν απέχθεια και αηδία και μας ρεζιλεύουν σε διεθνές επίπεδο. Δίνουν λαβή για σχόλια που μας μειώνουν και μας εξευτελίζουν ως λαό».
Έζησες την ατμόσφαιρα και αγωνιζόμενος αλλά και παρακολουθώντας από τον πάγκο όταν έγινες αλλαγή. Τι συγκρατείς απ’ όσα βίωσες; «Τη στιγμή που καθόμουν στον πάγκο και κοιτούσα έντρομος το αντικείμενο που παραλίγο να βρει τον Σάχα. Δεν αναφέρομαι στη φωτοβολίδα αλλά στο δίευρο που αν τον έβρισκε μερικά εκατοστά πιο ψηλά από την μασχάλη, δηλαδή στο κεφάλι, ενδεχομένως θα του αφαιρούσε τη ζωή. Ένας άνθρωπος, ένας οικογενειάρχης, ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής νεκρός στον χώρο από επίθεση. Δηλαδή εκεί πρέπει να φθάσουμε;».
Υπάρχει η άποψη ότι τα επεισόδια στο ποδόσφαιρο είναι μια μέθοδος για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης. Συμφωνείς; «Δεν θέλω να πιστέψω κάτι τέτοιο. Για μένα το ποδόσφαιρο δεν είναι απλώς ένα επάγγελμα, είναι τρόπος ζωής, το αγαπάω και δεν ανέχομαι να το βλέπω έτσι. Μπορείς να με πεις ρομαντικό, αλλά θα ήθελα να το ζούσα την εποχή που πήγαιναν οι οπαδοί των μεγάλων ομάδων παρέα στο γήπεδο. Ή έστω όπως το γνώρισα όταν έγινα επαγγελματίας, με φιλάθλους και των δύο ομάδων στις εξέδρες. Ανθρώπους που εκτονώνονταν, που έλεγαν διάφορα, αλλά όταν τελείωνε το ματς πήγαιναν στα σπίτια τους και όλα τελείωναν εκεί».
Τώρα πάντως η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί, η βία τείνει να γίνει σήμα κατατεθέν. Οι ξένοι ποδοσφαιριστές μιλούν για ζούγκλα. «Άδικο έχουν; Αυτό που συμβαίνει στο ποδόσφαιρο μας είναι εξοργιστικό. Τι πράγματα είναι αυτά; Κινδυνεύουν ζωές, κάποιοι πηγαίνουν στα σπίτια και απειλούν, χρειάζεσαι μπράβους ή αστυνομική φρούρηση για να κυκλοφορείς στον δρόμο. Όσο και αν δεν θέλεις να πιστέψεις ότι υπάρχουν άλλοι λόγοι που επιτρέπουν να επικρατεί αυτή η ανεξέλεγκτη κατάσταση, όταν μια ιστορία είναι επαναλαμβανόμενη το μυαλό σου πηγαίνει εκεί. Ότι ενδεχομένως κάποιους να βολεύει αυτό, παρ’ όλο που εγώ αρνούμαι να το πιστέψω».
Κι εσείς όμως ως σύνδεσμος αμειβόμενων ποδοσφαιριστών κάνετε ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω. «Σε πολλούς από τους ποδοσφαιριστές δεν έχουν συμβεί αυτά τα πράγματα διότι κατά συντριπτικό ποσοστό αυτές οι ιστορίες γίνονται σε αγώνες των μεγάλων ομάδων. Ενδεχομένως κάποιοι να δέχθηκαν και πιέσεις από τους προέδρους των ομάδων τους και να έκαναν πίσω στο θέμα της αποχής. Τονίζω πάντως ότι στις άλλες ομάδες υπάρχουν παίκτες ταλαντούχοι που κάποια στιγμή θα βρεθούν στον Ολυμπιακό, στον Παναθηναϊκό ή στην ΑΕΚ και στον ΠΑΟΚ, άρα σε ανάλογη θέση. Τότε θα αισθάνονται καλά οι συνάδελφοι τους καταψηφίσουν την αποχή;».
Σε τι μπορούμε να ελπίζουμε; Τι πρέπει να συμβεί για να επιτευχθεί η κάθαρση στο ποδόσφαιρο; «Τι πιο απλό από το να εφαρμόζονται οι νόμοι; Γιατί άραγε υφίστανται αυτοί οι νόμοι αφού δεν εφαρμόζονται; Δεν προκαλεί απορία ότι οι συγκεκριμένοι οπαδοί συμπεριφέρονται σαν να πηγαίνουν στην. εκκλησία όταν οι ομάδες τους δίνουν ευρωπαϊκά ματς; Τότε λοιπόν γιατί τους επιτρέπουν να θεωρούν ότι όταν πάνε σε αγώνες εγχώριων διοργανώσεων κάνουν εκστρατεία σε πεδίο μάχης και πρέπει να κουβαλούν μαζί τους όπλα; Και αναφέρομαι σε όλους, και σε εκείνους που μπούκαραν στο «Γ. Καραϊσκάκης» κυνηγώντας ποδοσφαιριστές και στους δικούς μας της ΑΕΚ που έκαναν το ίδιο στο ματς Κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό προτού τελειώσει».
Τι σκέφτεσαι όταν όλα αυτά συμβαίνουν γύρω σου; «Ότι αυτό το κακόγουστο αστειάκι πρέπει κάποια στιγμή να τελειώσει. Οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην ημέρα που θα θρηνήσουμε κάποιο θύμα ποδοσφαιριστή. Όπως πάει η δουλειά, η ημέρα του νεκρού ποδοσφαιριστή δεν είναι μακριά! Και μετά θα κάνουμε τι; Θα φοράμε μαύρα περιβραχιόνια και θα κρατάμε ενός λεπτού σιγή λέγοντας από μέσα μας «αιώνια του η μνήμη»; Κάποια στιγμή θα μάθουν και σημάδι αυτοί οι τύποι και θα βρίσκουν απευθείας στο κεφάλι. Δεν το βλέπει αυτό το κράτος, ότι κάτι πρέπει να γίνει επιτέλους; Γιατί όλοι αυτοί δεν συλλαμβάνονται; Γιατί όλοι εμείς που έχουμε οικογένειες πρέπει να παίζουμε μπάλα με τον φόβο ότι κάτι θα μας βρει στο κεφάλι και θα μας αφήσει στο τόπο; Επιτέλους, σε ποιον αρέσει αυτή η τρομοκρατία;».
Υπάρχουν και κρούσματα ρατσισμού τελευταία. Η νέα μόδα στην Ελλάδα. «Παρακολουθούσα το ματς του Ολυμπιακού με τον Παναθηναϊκό από την τηλεόραση και έφθαναν στα αφτιά μου κάποιες κραυγές που παρέπεμπαν σε ρατσιστικές συμπεριφορές. Δεν το έχω βιώσει να συμβαίνει αυτό εναντίον κάποιου συμπαίκτη μου, όμως το έχω διαπιστώσει με αντιπάλους. Ενδεχομένως ακόμη και από οπαδούς της δικής μου ομάδας. Άλλη μία ανόητη μόδα που τελευταία εμφανίζεται σε ελληνικά γήπεδα».
Τι πιστεύεις για το νέο σκάνδαλο «παράγκα γκέιτ»; «Τι να πω; Αυτό που θέλουμε όσοι πραγματικά αγαπάμε το ποδόσφαιρο, είναι να δοθεί ένα τέλος. Ας ρωτήσουν επιτέλους αυτοί οι κύριοι που έχουν την αρμοδιότητα να παίρνουν αποφάσεις, αφού αρχικώς όλους αυτούς τους τιμωρήσουν παραδειγματικά, ακολούθως να τους εξαφανίσουν από τον ποδοσφαιρικό χάρτη! Όσοι είναι άχρηστοι και απατεώνες, επιτέλους να τελειώσουν από το ποδόσφαιρο και να ξεβρομίσουμε. Αν είναι αλήθεια όσα λέγονται τελευταία και υπάρχουν αποδείξεις για τέτοια δράση, ας δούμε επιτέλους και κάτι διαφορετικό ως αποτέλεσμα: Την τιμωρία τους.
Αισθάνεσαι θύμα αυτού του παρασκηνίου: Θεωρείς ότι έχεις στερηθεί τίτλους που δικαιωματικά τους άξιζες; «Όσο μεγαλώνω συνειδητοποιώ όλο και περισσότερο ότι υπήρξαν φορές, που θα μπορούσα να είχα πανηγυρίσει τίτλους, αλλά δεν έγινε για μη ποδοσφαιρικούς λόγους. Έχοντας πλέον ωριμάσει, δεν στεναχωριέμαι πια τόσο, για όσα εγώ στερήθηκα, όσο για το ότι τα χρόνια περνούν και τίποτε δεν αλλάζει. Και ακόμη περισσότερο ότι στα παιδιά που έρχονται από πίσω δίνουμε τα χειρότερα πρότυπα, τα βάζουμε σε λάθος σκεπτικό. Προσωπικά δεν έχω πλέον απωθημένα. Περισσότερο θα έπρεπε να απασχολεί άλλους, το τι στερηθήκαμε εγώ και άλλοι ποδοσφαιριστές, παρά εμένα» .
Στον τελικό του Κυπέλλου, στις 30 Απριλίου στο ΟΑΚΑ, θα διεκδικήσετε το τρόπαιο από τον Ατρόμητο. Τι προβλέπεις, τι εύχεσαι; »Είναι μια μεγάλη ευκαιρία να δώσουμε μια ώθηση στην ομάδα μας με έναν τίτλο, που της λείπει πολλά χρόνια τώρα. Περισσότερο σε εκείνη παρά σε εμένα. Θα είναι μια πολύ σημαντική ανάσα, διότι η ΑΕΚ έχει αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα τα τελευταία χρόνια. Εύχομαι να κατακτήσουμε το τρόπαιο, γιατί θα αποτελέσει το έναυσμα για καλύτερες ημέρες. Θέλω να πιστεύω ότι θα μας βοηθήσει να γυρίσουμε σελίδα, να υπάρξει συσπείρωση και να δώσει κίνητρο σε εκείνους που έχουν τις τύχες της στα χέρια τους, να την κάνουν ακόμα πιο δυνατή».
Επειδή αυτό το Κύπελλο από τα χέρια σου θα σηκωθεί, θα συνεχίσεις να παίζεις μπάλα; «Δεν έχει να κάνει το ένα με το άλλο. Εγώ θέλω να δω άλλα πράγματα για να αποφασίσω αν θα συνεχίσω. Πώς θα είναι η ομάδα το καλοκαίρι, αν ο προπονητής παραμείνει και επιθυμεί ακόμα την παρουσία μου, τέτοια πράγματα. Η σχέση μου με την ΑΕΚ έχει πλέον περάσει σε άλλο επίπεδο. Δεν θα χρειαστούν περισσότερα από 2-3 λεπτά για να αποφασίσω τι θα κάνω. Αυτό που ζω αυτή τη στιγμή μου αρέσει, θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα, αλλά.»
Η απόφαση του Τραϊανού Δέλλα, ενδεχομένως θα επηρεάσει και τη δική σου; «Μας δένει φιλία πολλών ετών. Όταν έβαλε το γκολ στην Τούμπα, ήταν σαν να το έβαλα εγώ. Ήταν μεγάλη η χαρά μου εκείνη τη στιγμή, το πέτυχε ένας ποδοσφαιριστής και άνθρωπος που εκτιμώ απεριόριστα. Αυτές οι αποφάσεις όμως είναι προσωπικές. Επειδή πάντως πιστεύω ότι στα περισσότερα “θέλω” μας από την ομάδα ταυτιζόμαστε, επειδή έχουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης, λογικά οι αποφάσεις μας θα ταιριάζουν. Δεν παίρνω όρκο γι’ αυτό, αλλά είναι το πιο πιθανό ενδεχόμενο».