Ο Μίχαλ Ζεβλάκοφ “δέθηκε” με την Ελλάδα, τον τρόπο ζωής στη χώρα μας και ιδιαίτερα με τον Ολυμπιακό, δημιουργώντας ισχυρούς δεσμούς. Μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός πως επέλεξε το γήπεδο Καραϊσκάκη προκειμένου ν’ αγωνιστεί για τελευταία φορά με την Εθνική ομάδα της Πολωνίας. Ήταν μία ιδανική συγκυρία για τον 34χρονο αμυντικό (θα κλείσει τα 35 του χρόνια στις 22 Απριλίου).
Η περίπτωση του είναι ένας ακόμα κρίκος στη μακριά αλυσίδων των ποδοσφαιριστών που ήρθαν στο Λιμάνι και ταυτίστηκαν στον υπερθετικό βαθμό με την ομάδα του Πειραιά. Ειλικρινά, δύσκολα θα βρούμε παίκτη ο οποίος να “έριξε μαύρη πέτρα” πίσω του, φεύγοντας απ’ τον Ολυμπιακό.
Ακόμη και ο Τουρέ που πίεζε να φύγει έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του ένα top ευρωπαϊκό κλαμπ, όπως είναι η Μπαρτσελόνα, όπου σταθεί και όπου βρεθεί διατρανώνει την επιθυμία του να κλείσει την καριέρα του στους «ερυθρόλευκους». Αυτά κι αν είναι παράσημα για έναν σύλλογο.
Στην τετραετία του στον Πειραιά, ο Μίχαλ Ζεβλάκοφ είχε υποδειγματική συμπεριφορά. Ποτέ δε δημιουργούσε πρόβλημα όταν καθόταν στον πάγκο, ενώ ανά πάσα στιγμή ήταν 100% έτοιμος για να παίξει, δίχως να επιζητάει χρόνο προσαρμογής. Τόσο ως ακραίος αμυντικός, όσο και ως στόπερ, αποτελούσε πάντα μία επιλογή που παρείχε ασφάλεια.