Το Novasports.gr θυμάται τους Γάλλους ποδοσφαιριστές ή εκείνους με γαλλικό παρελθόν που φόρεσαν την ερυθρόλευκη και ριγωτή φανέλα.

Το μεταγραφικό ρομάντζο του Ολυμπιακού με τη γαλλική αγορά καλά κρατεί και απασχολεί τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τις τελευταίες εβδομάδες. Οι «τρικολόρ» λύσεις μετά και το λαβράκι του περσινού καλοκαιριού, ονόματι Κέβιν Μιραλάς, απ’ ό,τι φαίνεται θα έχουν την τιμητική τους φέτος στο λιμάνι και το Novasports.gr θυμάται τους Γάλλους  ποδοσφαιριστές ή εκείνους με γαλλικό παρελθόν που φόρεσαν την ερυθρόλευκη και ριγωτή φανέλα.

Υβ Τριαντάφυλλος

Ο μεγάλος καπετάνιος του Ολυμπιακού, Νίκος Γουλανδρής έβαλε τη σφραγίδα του στο μεγάλο λιμάνι κατακτώντας τίτλους και φέρνοντας στον Πειραιά μεγάλα αστέρια της μπάλας, όπως ο Υβ Τριαντάφυλλος και ο Ρομαίν Αργυρούδης. Ο Τριαντάφυλλος γεννημένος το 1948 από πατέρα Έλληνα και μητέρα Γαλλίδα αγωνιζόταν ως σέντερ φορ και σε 80 ματς στην Ελλάδα σημείωσε 58 γκολ, ενώ κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και ένα νταμπλ. Ο κόσμος του Ολυμπιακού τον αγάπησε και το χαρακτηριστικό σύνθημα «Υβ, υβ, υβ» δονούσε για τρεις σεζόν το Καραϊσκάκη… Ο Τριαντάφυλλος πριν έρθει στον Ολυμπιακό αγωνίστηκε στη Σεντ-Ετιέν, ενώ μετά τον Πειραιά έπαιξε και πάλι στους «Στεφανουά», αλλά και στη Ναντ και τη Ρουέν.
Ρομαίν Αργυρούδης

Ο έτερος Ελληνογάλλος της εποχής Γουλανδρή ήταν φυσικά ο Ρομαίν Αργυρούδης, τον οποίο το 1971 ο τότε πρόεδρος του Ολυμπιακού άρπαξε απ’ την αγκαλιά του Παναθηναϊκού και του Διαμαντή Πατέρα (πατέρα του πρώην προέδρου του τριφυλλιού, Νικόλα). Ο Αργυρούδης, ένας πραγματικός καλλιτέχνης του ποδοσφαίρου κατέκτησε το νταμπλ της σεζόν 1972-1973, ενώ οι παλιότεροι θυμούνται το εξαίσιο γκολ που είχε πετύχει επί του Παναθηναϊκού στις 11 Μαρτίου του 1973 στο στάδιο Καραϊσκάκη. Ο Αργυρούδης αγωνίστηκε στη Λανς και τη Νις πριν μεταγραφεί στον Ολυμπιακό και μετά τους Πειραιώτες επέστρεψε στη Λανς, όπου και έκλεισε την καριέρα του το 1979. 

Κριστιάν Καρεμπέ

Μια πληθωρική προσωπικότητα του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου απ’ το καλοκαίρι του 2001 και για τρία χρόνια φόρεσε τη φανέλα του Ολυμπιακού με μεγάλη επιτυχία. Υπήρχαν αρκετοί λόγοι για να γνωρίζει ο μέσος φίλαθλος τον Γάλλο μέσο. Η συμμετοχή του στην παντοδύναμη εθνική Γαλλίας του μουντιάλ του 1998 και του ευρωπαϊκού του 2000, τα δύο Τσάμπιονς Λιγκ με τη Ρεάλ Μαδρίτης το 1998 και το 2000, αλλά και η εκρηκτική μέχρι πρότινος σύζυγος του Αντριάνα Σκεναρίκοβα. Με τους ερυθρόλευκους κατέκτησε δύο πρωταθλήματα και αποχώρησε το 2004 για να συνεχίσει σε Σερβέτ και Μπαστιά. 

Αμπντεσλάμ Ουαντού

Ο γεννημένος το 1978 Μαροκινός ήρθε στο λιμάνι το 2006, επί θητείας Τροντ Σόλιντ στον προπονητικό θώκο έχοντας αγωνιστεί σε Νανσί, Φούλαμ και Ρεν. Ο ψιλόλιγνος Ουαντού ξεκίνησε με αξιώσεις την περιπέτεια του στον Πειραιά, όντας απ’ τους διακριθέντες της προετοιμασίας. Όμως μετά από έξι ματς με τα ερυθρόλευκα ζήτησε να αποχωρήσει για προσωπικούς λόγους και η διοίκηση του Ολυμπιακού δεν του χάλασε το χατίρι. Ο Ουαντού ήταν αρνητικός πρωταγωνιστής στο 2-4 απ’ τη Βαλένθια στην πρεμιέρα του Τσάμπιονς Λιγκ εκείνης της περιόδου και το διαζύγιο παρά τα ερωτηματικά ήταν βελούδινο. Συνέχισε για τέσσερα χρόνια στο Σαμπιονά, σε Βαλονσιέν και Νανσί, ενώ από πέρυσι βγάζει το «παντεσπάνι» του στα «ξερά» γήπεδα του Κατάρ.  

Ντιντιέ Ντομί

Μια μεταγραφή που δεν ξόδεψε πολλά πρωτοσέλιδα ήταν αυτή του Ντιντιέ Ντομί απ’ την Εσπανιόλ (που τότε αναλάμβανε ο Βαλβέρδε) στον Ολυμπιακό. Ο Γάλλος αριστεροπόδαρος είχε τα πάνω και τα κάτω του στο λιμάνι, φλέρταρε αρκετές φορές με την πόρτα της εξόδου, αλλά το φιλότιμο στιλ παιχνιδιού του, του χάρισε μια θέση για τέσσερα χρόνια στο ερυθρόλευκο ρόστερ. Ο «Ντιντί» πριν έρθει στον Ολυμπιακό είχε κερδίσει κύπελλο και Λιγκ καπ Γαλλίας με την Παρί Σεν Ζερμέν, φτάνοντας και στον τελικό του κυπέλλου Ουέφα του 1997, ενώ κέρδισε το κύπελλο Ισπανίας με την Εσπανιόλ το 2006. Την περσινή σεζόν ο Ζίκο έκανε μια προσπάθεια να τον επαναφέρει στη μεσαία γραμμή (όπως είχε αγωνιστεί πριν από κάποια χρόνια), αλλά το σοφτ αγωνιστικό στιλ του Ντομί τον διέψευσε. Ο 32χρονος Γάλλος είπε από φέτος να δοκιμάσει την περιπέτεια των ΗΠΑ και φοράει τη φανέλα των Νιου Ίνγκλαντ Ρεβολούσιον.

Ζαουάντ Ζαιρί

Ο Ζαιρί ήταν για το ρόστερ του Ολυμπιακού μια φτηνή λύση πολυτέλειας. Αποκτήθηκε ως ελεύθερος μετά τη θητεία του στον Αστέρα Τρίπολης, όπου είχε βρει ποδοσφαιρικό καταφύγιο για δύο χρόνια. Ήταν ο παίκτης που μας άφηνε με το στόμα ανοικτό πριν από έξι χρόνια με τα ζογκλερικά του τρικ, όταν οι Πειραιώτες αντιμετώπιζαν την Σοσό για το κύπελλο Ουέφα. Το τότε φλερτ με τον Ζαιρί δεν ευδοκίμησε αλλά ο Μαροκινός φόρεσε τα ερυθρόλευκα με παράξενο τρόπο, αφού πρώτα περιπλανήθηκε σε Αλ-Ιτιχάντ, Μποαβίστα, Ναντ και Αστέρα Τρίπολης. Ένας παίκτης-«μυστήριο τρένο» που μπορεί να φέρει ένα ματς ανάποδα με τις επινοήσεις μένει ελεύθερος και ίσως τον δούμε απ’ του χρόνου σε άλλες ελληνικές ή αλλοδαπές πολιτείες. 

Φρανσουά Μοδέστο

Κορσικανός ή Γάλλος; Μια ερώτηση για κοινωνιολόγους και εθνολόγους βάλθηκε να μας απαντήσει προτάσσοντας το φλογερό του ταπεραμέντο ο Φρανσουά Μοδέστο. Γεννήθηκε στη Μπαστιά το 1978 και έπαιξε στην ομάδα της Κορσικής απ’ το 1997 ως το 1999. Επιμένοντας νησιωτικά αγωνίστηκε για δύο χρόνια στη Σαρδινία και στην Κάλιαρι και ακόμα δύο στην παραθαλάσσια και χλιδάτη Μονακό. Ήρθε στον Ολυμπιακό ως αντι-Ζεβλάκοφ, αλλά λόγω των συνεχών τραυματισμών των κατεξοχήν μέσων, ο Ερνέστο Βαλβέρδε τον έφερε και τον καθιέρωσε με επιτυχία στη μεσαία γραμμή. 

Κέβιν Μιραλάς

Λαχείο ή επιτυχημένο σκάουτινγκ; Γεγονός είναι πως ο Κέβιν Μιραλάς ήρθε άσημος στο λιμάνι πιστεύοντας ωστόσο στις δυνάμεις του και κέρδισε την θέση στην ενδεκάδα με το σπαθί του και τα γκολ του φυσικά. Ίσως μάλιστα αν δεν πηγαινοερχόταν απ’ την κορυφή της επίθεσης στα άκρα, λόγω του φορμαρίσματος του Πάντελιτς να είχε πετύχει ακόμα περισσότερα τέρματα. Ξεκίνησε την καριέρα του στις ακαδημίες της Λιλ, πήρε μεταγραφή το 2008 στη Σεντ-Ετιέν για 4 εκατομμύρια ευρώ, χωρίς ωστόσο να καταφέρει να βρει το ρόλο του. Στον Ολυμπιακό αναγεννήθηκε κατακτώντας το πρωτάθλημα, τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη της σεζόν, αλλά κι εκείνον του πρώτου σκόρερ.

Ραφίκ Τζιμπούρ

Ο Τζιμπούρ γεννήθηκε στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας, αλλά μετά από ένα σύντομο βέλγικο ποδοσφαιρικό πέρασμα μετανάστευσε για την Ελλάδα, όπου και αγωνίστηκε σε Εθνικό Αστέρα, Ατρόμητο, Πανιώνιο και ΑΕΚ. Το αλγερινό αίμα του βράζει στις φλέβες του και αρκετές φορές δημιούργησε προβλήματα και άλλες τόσες παρεξηγήθηκε με την ιδιαίτερη συμπεριφορά του. Πάντως μέχρι στιγμής στον Ολυμπιακό είναι κύριος, σκόρερ που δεν συγχωρεί, έχοντας δέσει δυνατά με την ερυθρόλευκη κουλτούρα. Μετά από 123 συμμετοχές στην κορυφαία κατηγορία «πενηντάρισε» στα γκολ.