Ζούμε σε μια εποχή που είδαμε πιθανότατα δύο από τους πέντε καλύτερους ποδοσφαιριστές στην ιστορία τον Κριστιάνο Ρονάλντο και τον Λιονελ Μέσι ή αν προτιμάτε ανάποδα δεν με πειράζει. Το ίδιο μου κάνει.
Μήπως όμως ζούμε και την εποχή που βλέπουμε και έναν από τους πέντε καλύτερους προπονητές στην ιστορία;
Ο Κάρλο Αντσελότι το βράδυ του Σαββατου ήρθε να μας το θυμίσει, αν το είχαμε ξεχάσει.
Η Ιταλική προπονητική σχολή έχει χρόνια να παρουσιάσει κάτι καλό, όχι απλά για εγχώριες διοργανώσεις εκεί ο Αντόνιο Κόντε τα πηγαίνει περίφημα. Ο Ρομπέρτο Μαντσίνι κατέκτησε το Euro με την Ιταλία αλλά δεν είναι κάτι καινούριο ως προπονητής, οι ιδέες του ναι έχουν αλλάξει αρκετά αλλά είναι σειρά του Αντσελότι.
Ο μύθος του Κάρλο έχει χτιστεί πάνω σε δύο γερές βάσεις.
Το πρώτο είναι ο εντυπωσιακός αριθμός τροπαίων που έχει κατακτήσει όπου και αν πήγε. Είναι πλέον ο προπονητής που έχει κατακτήσει τα περισσότερα Champions League στην ιστορία (4) και ο μοναδικός κόουτς με πρωτάθλημα και στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης (Ιταλία, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία, Ισπανία).
Το δεύτερο είναι η συμπεριφορά του. Αν είστε από αυτούς που θέλουν τον κόουτς να βγάζει πάθος, να φωνάζει συνεχώς, να κοντεύει να μπει στο γήπεδο σε κάθε φάση τότε πιθανότατα θεωρείτε ότι ο Αντσελότι δεν κάνει για εσάς. Για αυτούς όμως που θέλουν οι ενήλικες να συμπεριφέρονται ως ενήλικες και όχι σαν υπερκινητικά παιδιά τότε ναι, ο Κάρλο και το φρύδι του είναι για εμάς.
Δεν είναι ότι δεν χάνει ποτέ την ηρεμία του. Απλά όσο μεγαλώνει καταφέρνει να συγκρατεί τα συναισθήματά του. Τρανό παράδειγμα το ματς κυπέλλου της Έβερτον με την Τότεναμ τον Φλεβάρη του 2021 με την Έβερτον να σκοράρει στην παράταση με τον Μπερνάρ για το 5-4 και τον Αντσελότι, την ώρα που όλοι χοροπηδάνε σαν τρελοί, τριγύρω του, να φυσάει το καυτό τσάι του.
— Emirates FA Cup (@EmiratesFACup) February 10, 2021
Δεν είναι προπονητής που του αρέσει να ελέγχει τα πάντα. Η βασική ιδέα είναι ότι αφήνει τους παίκτες την ώρα του αγώνα να λύνουν προβλήματα μόνοι τους και αυτό φυσικά λειτουργεί άψογα όταν αυτοί που πρέπει να παίρνουν αυτές τις αποφάσεις είναι ο Μόντριτς, ο Κρόος, ο Άλαμπα και ο Μπενζεμά.
Το ίδιο έκανε και όταν ήταν στην Μίλαν και είχε στο κέντρο Πίρλο, Κακά, Ζέιντορφ και Ρούι Κόστα… γιατί να ασχοληθεί να λύσει το πρόβλημα, λέτε να μην μπορούσαν αυτοί;
Στον αγώνα της Ρεάλ Μαδρίτης στα ημιτελικά με την Μάντσεστερ Σίτι τον έπιασε η κάμερα να συζητά με τον Μαρσέλο και τον Κρόος για το ποιόν να βάλει στο γήπεδο… έβαλε τον Ροντρύγκο. Πέτυχε δύο γκολ… παράταση και πρόκριση με τον Μπενζεμά.
Δείχνει εμπιστοσύνη στους παίκτες και αυτό γίνεται αγάπη. Στην Μπάγερν Μονάχου ακόμη έχουν να το λένε – και ας τον έδιωξε ο σύλλογος – για τις σχέσεις των παικτών με τον Ιταλό. Στην Ρεάλ Μαδρίτης με την λήξη του τελικού ο Λούκα Μόντριτς τον καβάλησε στην πλάτη και του τσίμπαγε τα μαγουλάκια. Λούκα…. είναι 62 ήρεμα.
Μπορείτε να φανταστείτε να συμβεί αυτό στον Γκουαρδιόλα, στον Σιμεόνε, στον Κόντε, στον Μουρίνιο… μάλλον όχι.
Η Ρεάλ ήταν ένα χάλι όταν επέστρεψε το καλοκαίρι και λίγους μήνες μετά την έφερε στην κορυφή της Ευρώπης. Δεν έκανε σπουδαίες μεταγραφές εκτός από τον Άλαμπα τον οποίο έφερε ελεύθερο από την Μπάγερν Μονάχου, ο Καμαβινγκά είναι για το μέλλον αν και βοήθησε σημαντικά και φέτος.
Ο Βίνι, ο Ροντρύγκο, ο Βαλβέρδε, ο Μιλιτάο όλοι κάτω από 24. Η Ρεάλ είναι πάνω από παίκτες και για τον κάθε Κιλιάν Μπαπέ που θα την απορρίψει υπάρχουν άλλοι δέκα που ψάχνουν πως θα πάρουν μεταγραφή στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου.
Ο Κάρλο Αντσελότι είπε πως δεν θα είχε πρόβλημα να τελειώσει την καριερα του στην Ρεάλ Μαδρίτης ακόμη κι αν έμενε για μια δεκαετία στον σύλλογο τόσο αυτός όσο και το… φρύδι του που οταν είναι σηκωμένο τότε καταλαβαίνει ότι αυτό το μυαλό αρχίζει να μηχανεύεται πως θα σου πάρει το παιχνίδι.
Δεν νομίζω να ενοχλείται κανείς στην Ρεάλ στο ενδεχόμενο να μείνει άλλη μια δεκαετία εκεί.