Με φανέλα βαριά σαν την μεγάλη Ευρωπαϊκή ιστορία της η Λίβερπουλ παρέδωσε μαθήματα ποιότητας και ποδοσφαιρικού επιπέδου στην Μάντσεστερ Σίτι με ένα δίκαιο 3–0, όπως το σχεδίασε και το δημιούργησε στον πρώτο «εμφύλιο» προημιτελικό του Τσάμπιονς Λιγκ!
Είχαν περάσει 80 βράδια από εκείνη τη μέρα όταν η ομάδα του Γιούργκεν Κλοπ νίκησε την επίδοξη πρωταθλήτρια Αγγλίας με σκορ 4-3 για την Πρέμιερ Λιγκ.
Στο θεσμό όπου η ομάδα του μεγάλου Βρετανικού λιμανιού έχει κάνει τόσα πολλά «χτίζοντας» ένα τεράστιο όνομα ώστε να το σέβεται όλη η οικουμένη, η ίδια ομάδα ακολούθησε την ίδια συνταγή με περισσότερο ρεαλισμό κι άλλη τόση σοβαρότητα όταν κι όποτε το χρειάστηκε.
Αρχικά πίεσε μην επιτρέποντας στην «Σίτι» να πάρει ανάσα!
Κομβική η φάση του 12ου λεπτού όταν ο Σαλάχ ξεχύθηκε στον αιφνιδιασμό – λίγο πιο πίσω από τον τελευταίο αμυντικό των φιλοξενούμενων, όπως έδειξε το ριπλέϊ και δεν είδε ο βοηθός – σκορπίζοντας τον πρώτο και καλό πανικό στην άμυνα της Σίτι.
Ο Αιγύπτιος αρχικά προσπάθησε να χρήσει σκόρερ τον Φιρμίνιο, όμως αυτός κλείστηκε κι αμέσως επέστρεψε τη μπάλα στον Σαλάχ ο οποίος αποφεύγοντας και τον γκολκίπερ έκανε το 1-0.
Από κει και πέρα όλα έγιναν μέρος της γιορτής, μιας ακόμα με διεθνή αντίκτυπο, στο «Άνφιλντ». Η Λίβερπουλ «έκοβε κι έραβε» όπως ήθελε στο ματς αφού προηγουμένως φρόντισε να «ξηλώσει» αποτελεσματικά τα πλάνα των αντιπάλων της!
Ήθελαν προφανώς αλλά δεν μπορούσαν οι φιλοξενούμενοι να πάρουν ανάσα. Και που να τη βρούνε σε αυτό το χρονικό διάστημα; Καλό το ερώτημα για τους θεατές, τους τηλεθεατές και τους μετέχοντες στον αγώνα!
Πρέσιγκ παντού και πάνω απ ‘όλα με τον ιδανικό τρόπο. Στο 20ο λεπτό ο Όξλεϊντ Τσάμπερλεϊν βρέθηκε με τη μπάλα αμαρκάριστος έξω από την μεγάλη περιοχή και μια βολίδα τράνταξε τα δίχτυα του Έντερσον προκαλώντας δονήσεις στις εξέδρες του γηπέδου.
Όσα κι αν έψαχνε ο Πεπ Γκουαρντιόλα έμοιαζαν με… «γιατροσόφια» προκειμένου να αντιμετωπίσει το σκηνικό που είχε δημιουργηθεί.
Η Λίβερπουλ έκανε φάσεις. Αυτή ήταν που έφτασε στο 3-0 στο 30ο λεπτό έπειτα από «γλυκιά» σέντρα του Σαλάχ και κεφαλιά του Μανέ.
Από κει και ύστερα ξεκίνησε η 2η φάση του εγχειρήματος του Κλοπ! Η Λίβερπουλ ώριμα και με πάθος δεν παρασύρθηκε, σεβόμενη όχι τόσο την αντίπαλό της όσο κυρίως το σκορ..
Το προστάτεψε, ίσως και γιατί θα ήταν μάταιο να το διευρύνει μετά και την αναγκαστική αλλαγή του Σαλάχ λόγω τραυματισμού στο 53ο λεπτό.
Ήταν πάντως σαφές πως η μια ομάδα ήθελε περισσότερο κρατήσει το μηδέν βάζοντας τα απαραίτητα συστατικά ενώ η άλλη ξέμενε όλο και περισσότερο από έμπνευση κυνηγώντας το «χρυσό» ή και τα «χρυσά» γκολ ενόψει της ρεβάνς στο Μάντσεστερ.
Φώναξαν οι φιλοξενούμενοι για ένα χέρι του Ρόμπερτσον όταν αυτός έπεσε στα πόδια του Στέρλιγκ όπως και για την «γραμμή» του οφσάϊτ στο 80ο με την οποία σταμάτησε μπάσιμο του Σανέ και πριν η μπάλα καταλήξει στα δίχτυα του Κάριους!
Το γκολ δεν μέτρησε, το 3-0 έμεινε και μαζί οι βαθιά εντύπωση πως σε τέτοιο επίπεδο το βάρος της φανέλας είναι πολύ πιο σημαντικό και χρήσιμο από τη φήμη που κουβαλάει η κάθε ομάδα.
Κι αυτό το βάρος σε άλλο ένα μεγάλο Ευρωπαϊκό ματς η φετινή Λίβερπουλ έδειξε πως ξέρει να το διαχειριστεί εν αντιθέσει με την αντίπαλό της η οποία μάλλον έχει ακόμη δρόμο μπροστά της για να το προσεγγίσει…