Στο ημίχρονο του τελικού, ο Φραντς Μπεκενμπάουερ σχολιάζοντας τα τεκταινόμενα του πρώτου 45λέπτου, δεν άντεξε. «Φαίνεται ότι ο Ρόμπεν δεν μπορεί να πετύχει γκολ σε κρίσιμα παιχνίδια», είπε στους συμπατριώτες του, βλέποντας το «έργο» του περσινού τελικού να ξαναπαίζεται μπροστά στα μάτια του.
Ποιος μπορούσε να κατηγορήσει τον «Κάιζερ» εκείνη τη στιγμή; Ο Άριεν Ρόμπεν, για άλλη μία φορά έδειχνε έτοιμος να παίξει τον ρόλο στον οποίο τον έχουμε συνηθίσει εδώ και μία τριετία. Του ανθρώπου που φτάνει στην πηγή, αλλά δείχνει καταδικασμένος να μην ξεδιψάσει ποτέ.
Δύο φορές βρέθηκε σε πλεονεκτική θέση στο πρώτο 45λεπτο του «Γουέμπλεϊ», ισάριθμες ο Ρόμαν Βαϊντενφέλερ του είπε «nein», στερώντας του ένα γκολ σε τελικό. Όπως το είχε κάνει ο Ζούλιο Σέζαρ στη Μαδρίτη τον Μάιο του 2010, ο Κασίγιας λίγους μήνες αργότερα στο Γιοχάνεσμπουργκ, ο Τσεχ πριν από έναν χρόνο στο Μόναχο.
«Η πρώτη ευκαιρία ήταν όντως μεγάλη. Στη δεύτερη φάση, ο Βαϊντενφέλερ βρέθηκε πολύ κοντά μου και σούταρα στο πρόσωπό του. Στο ημίχρονο, σκέφτηκα ότι δεν μπορούσε να ξανασυμβεί το ίδιο. Δεν γίνεται να χάνω πάλι τόσες ευκαιρίες», δήλωσε ο Ρόμπεν μετά τον τελικό. Η ίδια σκέψη σίγουρα περνούσε την ίδια στιγμή από το μυαλό του Μπεκενμπάουερ, αλλά και από αυτά των εκατομμυρίων οπαδών της Μπάγερν, που έβλεπαν πάλι τον Ολλανδό να παίζει τον ρόλο του μοιραίου.
Κάθε νόμισμα όμως έχει δύο όψεις. Ναι, ο Ρόμπεν έχει χάσει πολλές ευκαιρίες σε κρίσιμα ματς. Έπρεπε να κάνει 25 τελικές προσπάθειες σε τελικούς Τσάμπιονς Λιγκ για να πετύχει ένα γκολ.
Δεν υπάρχουν όμως πολλοί που έχουν χτυπήσει τόσες φορές το κεφάλι τους στον τοίχο, αλλά εξακολουθούν να παίρνουν φόρα χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες. Αυτοί που το κάνουν, συνήθως δικαιώνονται. Και στον Άριεν Ρόμπεν, το «ο επιμένων νικά» συνέβη με τον πιο ιδανικό τρόπο.
Βλέποντας ξανά και ξανά το ριπλέι της φάσης που έκρινε τον φετινό πρωταθλητή Ευρώπης, ο Άριεν Ρόμπεν μοιάζει σαν να πετάγεται από το πουθενά. Μετά από εκείνη την μακρινή μπαλιά και το τακουνάκι του Φρανκ Ριμπερί που οι Πίστσεκ, Σούμποτιτς και Χούμελς δεν μπορούν να ανακόψουν, ο Ολλανδός καταφτάνει στη φάση λες και έχει πεταχτεί από άλλο σενάριο, από άλλη ταινία. Τη δική του, ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής. Ο Ρόμπεν απτόητος ξαναπήρε φόρα και ετοιμάστηκε για άλλη μία σύγκρουση με το ψυχολογικό «τείχος». Την τελική, οριστική σύγκρουση.
Αυτή τη φορά όμως, κανείς δεν θα ήταν σε θέση να τον ανακόψει. Ούτε οι μπακ της Ντόρτμουντ, ούτε ο Βαϊντενφέλερ, ούτε καν ο ίδιος του ο -παλιός- εαυτός. Πέρασε σαν «αέρας» απ’ όλους και απέναντι στον τερματοφύλακα της Ντόρτμουντ, επιχείρησε το πιο «γλυκό» πλασέ της ζωής του.
Ο Άριεν Ρόμπεν, γεννημένος στο Μπέντουμ της Ολλανδίας στις 23 Ιανουαρίου του 1984, δεν περίμενε καν η μπάλα να περάσει τη γραμμή. Είχε ήδη φύγει πανηγυρίζοντας. Αυτή τη φορά, κανένας δεν θα μπορούσε να του κλέψει τη στιγμή. Ήταν ο matchwinner. Το «τείχος» γκρεμίστηκε σαν να ήταν από χαρτί. Και ο Ολλανδός γύρισε το κεφάλι, άνοιξε τα χέρια και με τους δακρυγόνους αδένες του να έχουν ήδη ενεργοποιηθεί, ρώτησε τους 25.000 οπαδούς παρόντες στο «Γουέμπλεϊ», και όλους όσους τον είχαν αμφισβητήσει: «Was? Was? Was?».
Σαν να τους έλεγε: «Τι έγινε; Μάλλον δεν το περιμένατε αυτό από μένα»! Ο Μπεκενμπάουερ πάντως, σίγουρα δεν το περίμενε…