Στην ποδοσφαιρική εποχή μας μοιάζει αδύνατο για έναν τερματοφύλακα να κερδίσει την Χρυσή Μπάλα. Πολλοί έχουν παραπονεθεί και μερικοί ίσως το δικαιούνται. Δυστυχώς η “δικτατορία” του Λιονέλ Μέσι αλλά και του Κριστιάνο Ρονάλντο επέτρεψαν σε ελάχιστον να γευτούν αυτή την χαρά όλα αυτά τα χρόνια. Για να τα καταφέρει ένας τερματοφύλακας θα έπρεπε να είναι βγαλμένος από κόμικ.

Τερματοφύλακας σε κόμικ κάλλιστα θα μπορούσε να έχει το προσωνύμιο “η μαύρη αράχνη” αλλά η ιστορία δεν αφορά κόμικ. Ο Λεβ Γιάσιν ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Αν δεν σας αρέσει ο τίτλος «καλύτερος τερματοφύλακας στην ιστορία» γιατί… έχετε δει κι άλλους τότε ήταν ο μόνος που πήρε Χρυσή Μπάλα, το 1963. Μπροστά από Τζάνι Ριβέρα, Τζίμι Γκριβς, Ντένις Λο, Εουσέμπιο, Μπόμπι Τσάρλτον κ.ο.κ. Αυτό ελπίζω να σας αρκεί.

Γυρίζοντας τον χρόνο πίσω, στο 1956 κάτι ακουγόταν. Η Σοβιετική Ένωση κατέκτησε χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αυστραλίας δεχόμενη μόνο δύο γκολ. Στην εστία, ένας εντυπωσιακός τερματοφύλακας, μαυροφορεμένος, με αξιοζήλευτα αντανακλαστικά, φωνακλάς, θαρραλέος και με ικανότητα να φτάνει την μπάλα με το ένα χέρι, πάνω από το κέντρο. Ο Λεβ Γιάσιν.

Δύο χρόνια μετά στο Παγκόσμιο κύπελλο της Σουηδίας, στον όμιλο έπαιξε αντίπαλος του Πελέ και φαίνεται πως ο στόχος του την ημέρα που οι Σοβιετικοί έπαιξαν τους Βραζιλιάνους ήταν μόνο να σταματήσει τον “Rei” και τα κατάφερε αλλά, του έβαλε δύο γκολ ο Βαβά.

Η μεγάλη του στιγμή ήρθε στο Euro 1960. Ναι η Σοβιετική Ένωση προκρίθηκε στην τελική φάση γιατί οι Ισπανοί δεν ήθελαν να παίξουν μαζί της. Στον ημιτελικό δεν είχε πολύ δουλειά αλλά όποτε χρειάστηκε ήταν εκεί στο 3-0 με την Τσεχοσλοβακία. Στον τελικό όμως και ειδικά στην παράταση με τους Γιουγκοσλάβους ήταν καταπληκτικός και ο βασικός λόγος που το ματς έμεινε στο 1-1 μέχρι το γκολ του Πονεντέλνικ στο 113ο λεπτό που έδωσε το τρόπαιο στην Σοβιετική Ένωση.

Γεννήθηκε στην Μόσχα τον Οκτώβριο του 1929. Οι γονείς του, εργάτες σε βιομηχανία. Στα 12 του σταμάτησε το σχολείο για να δουλέψει σε εργοστάσιο για να στηρίξει την προσπάθεια της χώρας στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στα 18 του υπέστη νευρικό κλονισμό και δεν μπορούσε να δουλέψει άλλο. Μετατέθηκε σε εργοστάσιο μεταλλουργείας όπου αγωνιζόταν με την ομάδα του εργοστασίου. Η Ντινάμο Μόσχας του έκανε πρόταση, την αποδέχτηκε και εκεί αρχίσαν και τελείωσαν όλα.

Κατέκτησε πέντε πρωταθλήματα και τρία κύπελλα Σοβιετικής Ένωσης. Κατέκτησε με την χώρα του το Euro 1960 και ήταν δεύτερος το 1964. Πήρε το Χρυσό στους Ο.Α. της Αυστραλίας (1956). Ήταν εννέα φορές ο καλύτερος τερματοφύλακας στην Ευρώπη, στην καλύτερη ενδεκάδα του Euro 1960 και 1964. Ο καλύτερος τερματοφύλακας του 20ου αιώνα σύμφωνα με την FIFA. Πήρε άλλους τόσους τίτλους που θα βαρεθείτε να διαβάζετε.

Για την ιστορία ο Πελέ κατάφερε να βάλει γκολ στον “πρώτο φίλο που έκανε εκτός Βραζιλίας” όπως αποκαλούσε τον Λεβ, σε ένα φιλικό παιχνίδι με την Σοβιετική Ένωση, μπροστά σε 120.000 θεατές στο Μαρακανά το 1965 το οποίο έληξε 2-2.

Ο Γιάσιν έφυγε από την ζωή το 1990.