Εάν είχαν…στόμα οι αριθμοί θα έλεγαν για 108 συμμετοχές με το εθνόσημο στο στήθος. Όμως τα μάτια των φίλων του ποδοσφαίρου δεν είναι ψυχρά σαν τους αριθμούς και εάν μπορούσαν να μιλήσουν για τις χαρές που τους προσέφερε ο Ζινεντίν Ζιντάν, θα μιλούσαν για ώρες με τον απόλυτο θαυμασμό για τον σπουδαιότερο Γάλλο ποδοσφαιριστή της γενιάς του. Περιορίζοντας τη συζήτηση στην πορεία του “Ζιζού” στα Euro, τότε ο απολογισμός είναι ένα τρόπαιο, ένας ημιτελικός κι ένας προημιτελικός με ελληνική σφραγίδα!
Μια άχρωμη πρεμιέρα
Μετά την αποτυχία της Γαλλίας να προκριθεί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, οι “Τρικολόρ” αναδομούνται. Ο νέος εκλέκτορας Εμέ Ζακέ (βοηθός του Ζεράρ Ουγιέ) καλεί για πρώτη φορά τον Ζιντάν τον Αύγουστο του 1994 για το φιλικό με την Τσεχία στο Μπορντό, την τότε ομάδα του. Με την Γαλλία να ηττάται με 2-0 ο Ζιντάν εισέρχεται στον αγωνιστικό χώρο στο 63′ και ισοφαρίζει με δύο γκολ του σε διάστημα 3 λεπτών. Ονειρικό ντεμπούτο! Με τον Ζακέ σταδιακά να βγάζει εκτός κάδρου μεγάλα ονόματα (Παπέν, Καντονά, Ζινολά) και να έχει ως βασικούς πυλώνες τους Λορόν Μπλον και Ντιντιέ Ντεσάν, ο Ζιντάν παίρνει φανέλα βασικού και συμμετέχει στην πρώτη μεγάλη διοργάνωση της σταδιοδρομίας του, το Euro 1996 στην Αγγλία. Λίγες ημέρες πριν από την έναρξη του τουρνουά εμπλέκεται σε αυτοκινητικό ατύχημα, τελικώς δίνει κανονικά το “παρών” και φτάνει με τη Γαλλία στα ημιτελικά δίχως να λάμψει, εκεί όπου η εθνική του αποκλείεται στα πέναλτι από την Τσεχία (ο ίδιος ευστόχησε στο δικό του πέναλτι).
Ο απόλυτος πρωταγωνιστής του θριάμβου το 2000!
Ο Ζιντάν έχει αλλάξει επίπεδο το καλοκαίρι του 2000. Όχι επειδή φοράει το νούμερο 10 στην εθνική του, αλλά γιατί με τον μυθικό τελικό του κόντρα στην Βραζιλία το 1998 (δύο γκολ), έχει οδηγήσει την Γαλλία στην κορυφή του κόσμου. Η συνδιοργάνωση της Ολλανδίας με το Βέλγιο είναι το καλύτερο τουρνουά του Ζιζού. Ειδικά ο ημιτελικός με την Πορτογαλία μπαίνει στο ανθολόγιό του, όχι για το εύστοχο πέναλτί του στο 117′ αλλά κυρίως για την μαεστρική εμφάνισή του κόντρα στους Ίβηρες. Στον τελικό δεν πιάνει την γνωστή απόδοσή του, με τους Γάλλους να κάνουν το double (Παγκόσμιο Κύπελλο 1998, Euro 2000) και τον ίδιο να παίρνει το βραβείο του πολυτιμότερου του τουρνουά.
Η παρέα του Ζαγοράκη τον οδηγεί στην αποχώρηση
Μετά το φιάσκο του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002, όπου η Γαλλία αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων (ο Ζιντάν ήταν τραυματίας κι αγωνίστηκε φανερά ανέτοιμος στο τρίτο παιχνίδι στην ήττα από την Δανία) στον πάγκο της Γαλλία κάθεται ο Ζακ Σαντινί. Τοποθετεί τον Ζιζού πιο αριστερά, τον Πιρές πιο δεξιά και προτιμά την τακτική με δύο επιθετικούς. Στην προκριματική φάση καταγράφει 8 νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια και προκρίνεται με άνεση στο Euro της Πορτογαλίας.
Στην πρεμιέρα η Αγγλία προηγείται με 1-0, όμως ο Ζιντάν έχει τον τελευταίο λόγο: ένα φάουλ κι ένα πέναλτι στις καθυστερήσεις για την σπουδαία ανατροπή. Με την Κροατία οι Γάλλοι είναι μέτριοι (2-2) και η νίκη με 3-1 επί της Σουηδίας (γκολ με κεφαλιά του Ζιντάν) φέρνει την Ελλάδα στο δρόμο των πρωταθλητών Ευρώπης. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο μοναδικός Γάλλος που βρίσκεται στην καλύτερη ομάδα της διοργάνωσης είναι ο Ζιντάν. Στις 12 Αυγούστου 2004 ο Ζιζού ανακοινώνει στην επίσημη ιστοσελίδα του την απόσυρσή του από την εθνική Γαλλίας. Μια αποχώρηση που δεν θα κρατήσει περισσότερο από ένα χρόνο, αφού στις 3 Αυγούστου 2005 εκδήλωσε την επιθυμία του να επιστρέψει, οδηγώντας την Γαλλία στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2006.
