O Aλέξης Αλεξανδρής με αφορμή την κατάκτηση του UEFA Europa Conference League απ’ τον Ολυμπιακό προχώρησε σε ανάρτηση στα social media, αποθεώνοντας τον “ερυθρόλευκο” οργανισμό και το μεγάλο ευρωπαϊκό επίτευγμα.
Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗ:
“Αφήνοντας να περάσουν μερικές μέρες για να συνέλθω θέλω να σας πω γιατί ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΌΣ δεν μπορούσε να χάσει αυτό το τρόπαιο…
Πρωινό Τρίτης ξεκινώ με το καράβι, το Δήλος από Πάρο, που ο αρχιλογιστής του, ο Γιώργος είναι άρρωστος γαυρος. Τα λέγαμε στην διαδρομή κ τα μάτια του έβγαζαν σπίθες χαράς κ σιγουριάς για το τρόπαιο.
Φτάνοντας Πειραιά μέχρι να βρω ταξί εκατοντάδες γαύροι που με αναγνώριζαν σταματουσαν και φώναζαν «Ολυμπιακός» εκστασιασμένοι. Πριν συνέλθω απ’ όλο αυτό σκέφτηκα ότι η δύναμη του κόσμου είναι ανυπέρβλητη κ τόσο παθιασμένη που μου έφυγε ήδη όλο το άγχος… Ύστερα τα αδέρφια μου Δημήτρης κ Χάρης Μπαρμπουτης με πήγαν σπίτι τους κ αρχίσαμε τα συνθήματα και το πώς θα πανηγυρίσουμε στον τελικό…
Το μεσημέρι της Τετάρτης φτάσαμε στο Καραϊσκάκης κι εκεί κατάλαβα ότι κι η Ρεάλ να ήταν στον δρόμο μας το βράδυ θα προσκυνούσε τον λαό του θρύλου .Ένα κουβάρι με τον κόσμο να τραγουδάμε να δίνουμε κουράγιο ο ένας στον άλλο. Άνθρωποι απ’ όλα τα μέρη της γης να φωνάζουν Ολυμπιακός, να χορεύουν, να ονειρεύονται αυτήν την στιγμή που ερχόταν. Λέω, πως να μην πάρουμε το κύπελλο, όταν βλέπεις το πάθος την αγάπη την τρέλα την πίστη αυτού του κόσμου να κατακτήσουμε την Ευρώπη. Τα ίδια και στο γήπεδο, ήμουν τόσο ήρεμος και σίγουρος για την νίκη.
Όταν ο Ελ Καμπί πέτυχε το γκολ οι φωνές ακόμα κ σήμερα δεν λένε να σταματήσουν μέσα στο μυαλό μου… Και ξαφνικά δάκρυα, ακατάσχετα δάκρυα με έπνιξαν κ συνεχίζουν και τώρα να με κατακλύζουν… Κοίταξα ψηλά στον ουρανό κ είδα να πανηγυρίζουν κι οι νεκροί μας. Λέω ευχαριστώ θεέ μου που με αξίωσες να ζήσω αυτήν την βραδιά ως φίλαθλος κ όχι ως παίκτης. Να ζήσω αυτό το μεγαλείο με τους φιλάθλους μας αγκαλιά κ κλαίγοντας, ακόμα δακρύζω, δεν το θέλω αλλά μου βγαίνει τόσο έντονα σαν να καθαρίζει η ψυχή μου.
Σ’ ευχαριστώ Βαγγέλη Μαρινάκη. Ευχαριστώ παίκτες και προπονητές που υλοποιήσατε το όνειρο μου. Μα πιο πολύ ευχαριστώ τον κόσμο του Ολυμπιακού για αυτό που ένιωσα. Το Πάθος, την Αγάπη, την Πίστη και την Τρέλα του να είσαι Ολυμπιακός. Ζήτω ο Ολυμπιακός Ζήτω ο Δαφνοστεφανωμένος…
Θρύλος μέχρι να σβήσει ο Ηλιος…
Υ.Γ. Τα όνειρα συνεχίζονται δεν σταματάμε εδώ. Καλό καλοκαίρι με χαρές μόνο χαρές“.
