Αναλυτικά τι είπε ο παλαίμαχος Βορειοϊρλανδός διεθνής τερματοφύλακας, που πλέον αγωνίζεται στις Εθνικές ομάδες της χώρας του:
Για το ματς Ολυμπιακού – Γουέστ Χαμ: «Θα είναι ένα από τα πιο δύσκολα ματς του ομίλου για τη Γουέστ Χαμ. Πάντα είχα τεράστιο σεβασμό για τους οπαδούς των Hammers γιατί είναι τόσο αφοσιωμένοι στην ομάδα, αλλά, εξίσου, ο πρόεδρος του Ολυμπιακού Ευάγγελος Μαρινάκης, είναι ένας τεράστιος οπαδός που υποστηρίζει την ομάδα του στο απόλυτο επίπεδο.
Αυτή η υποστήριξη στη συνέχεια περνά στις κερκίδες και, πιστέψτε με, οι οπαδοί των γηπεδούχων θα δημιουργήσουν μια πολύ εχθρική ατμόσφαιρα μέσα στο γήπεδο.
Θυμάμαι τον Ντέιβιντ Μόγιες που αντιμετώπισε τον Ολυμπιακό το 2014, όταν ήταν προπονητής της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, και θα ξέρει ήδη ότι η Γουέστ Χαμ θα χρειαστεί να φέρει ωτοασπίδες!
Μπορεί τα πράγματα να μην πήγαν τόσο καλά για τον σύλλογό τους τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά οι οπαδοί του Ολυμπιακού έμειναν πιστοί στην ομάδα τους και έχουν χτίσει ένα φρούριο. Η ομάδα τους μπορεί να μην πηγαίνει πάντα τόσο καλά εκτός έδρας, αλλά είναι μια πολύ καλή ομάδα εντός έδρας και οι οπαδοί τους δεν θα σταματήσουν ποτέ να τραγουδούν, ανεξάρτητα από το σκορ».
Για τα προβλήματα που είχε στη Γουέστ Χαμ: «Βρέθηκα σε πολύ άσχημη θέση όταν ήμουν στη Γουέστ Χαμ. Είχα ήδη την κληρονομιά των προβλημάτων στην πλάτη από ένα τροχαίο, πριν μπλεχτώ απίστευτα σε στα δίχτυα της εστίας, κατά τη διάρκεια μιας προπόνησης με τον Ludek Mikloško. Η πλάτη μου γινόταν όλο και χειρότερα κάθε μέρα και, όταν τραυματίστηκα επίσης σε έναν αγώνα με τη Φούλαμ, όλα κορυφώθηκαν.
Για πρώτη φορά στην καριέρα μου χρειάστηκα σοβαρή επέμβαση και το μυαλό μου άρχισε να παίζει πολλά ανόητα παιχνίδια μαζί μου. Ήμουν ακόμα μόλις 28, αλλά αντί να κοιτάζω όλα τα θετικά της ζωής μου, το κεφάλι μου γέμισε αρνητικότητα.
Άρχισα να σκέφτομαι ότι δεν θα ξαναπαίξω και, με την πάροδο του χρόνου, χώρισα από τους συμπαίκτες μου, που ήταν εκεί έξω και προπονούνταν και έπαιζαν, ενώ ήμουν στο δωμάτιο αποθεραπείας.
Από την απόλαυση της ατμόσφαιρας των αποδυτυρίων, ήμουν για θεραπεία κάθε πρωί και σπάνια έλεγα καν ένα γεια. Ο τραυματισμός σήμαινε ότι έχασα τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας του 2006 εναντίον της Λίβερπουλ και, παρότι διψούσα για προπόνηση και παιχνίδι, απλά βρέθηκα μόνος, εκτός πλάνων του προπονητή. Είχα χάσει τη θέση μου και εκείνες τις μέρες, οι άνθρωποι δεν έδιναν προσοχή στην πλευρά της ψυχικής υγείας όπως είναι σήμερα.
Απλά σκέφτονταν: ”Ποιο είναι το πρόβλημα με τον Ρόι; Είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, δε γίνεται να έχει κάποιο πρόβλημα”. Αλλά, να θυμάστε, είμαστε κι εμείς άνθρωποι. Δεν έχω πιει ούτε μια γουλιά αλκοόλ εδώ και 12 χρόνια, τότε δυσκολευόμουν πολύ και έπινα. Ήμουν τυχερός που επέστρεψα και έπαιξα, αλλά δεν επιστρέφουν όλοι από έναν σοβαρό τραυματισμό ή από τα προβλήματά τους εκτός γηπέδου».
Για την πορεία του στον Ολυμπιακό: «Ήμουν χωρίς σύλλογο για εννιά μήνες όταν, εκτός απροόπτου, ένας ατζέντης μου τηλεφώνησε και μου πρότεινε βραχυπρόθεσμο συμβόλαιο με τον ΟΦΗ. Μερικά πράγματα στη ζωή συμβαίνουν για κάποιο λόγο και στη συνέχεια κατέληξα στην ηπειρωτική Ελλάδα, στον Ολυμπιακό.
Ήμουν αναπληρωματικός τερματοφύλακας στους 32 του Γιουρόπα Λιγκ με τη Ρούμπιν Καζάν, αλλά όταν ο πρώτος μας τερματοφύλακας αποβλήθηκε 15′ πριν το τέλος, ήρθα από τον πάγκο για να αποκρούσω το πέναλτι που προέκυψε με την πρώτη μου επαφή. Αυτό είναι κάτι που μπορείς να φανταστείς μόνο όταν είσαι ένα δεκάχρονο παιδί που παίζει στο πάρκο με τους φίλους του και πετάει μέσα στη λάσπη!
Στη συνέχεια, στον επαναληπτικό αγώνα στην Αθήνα, έπαθα τράβηγμα στον οπίσθιο μηριαίο, όταν ένας παίκτης προσγειώθηκε πάνω μου, ενώ απέμεναν 25 λεπτά. Δεν υπήρχε όμως περίπτωση να βγω και κατάφερα να κάνω μερικές ακόμη αποκρούσεις, κρατώντας το μηδέν σε άλλη μια νίκη με 1-0.
Ακόμα και σήμερα, όταν βρίσκομαι σε διεθνή καθήκοντα με μια από τις ομάδες της Βόρειας Ιρλανδίας, οι οπαδοί συνεχίζουν να εμφανίζονται στο ξενοδοχείο της ομάδας για να πουν «γεια» και να δείξουν την εκτίμησή τους για αυτό που έκανα για την ομάδα τους».
Για τη Γουέστ Χαμ, τους οπαδούς και τον Μόγιες: «Όπως λέω, όμως, οι οπαδοί των Hammers είναι εξίσου αφοσιωμένοι – το είδαμε στον τελικό του UEFA Europa Conference League τον Ιούνιο. Όλοι γνωρίζουν ότι πραγματικά δεν είναι εύκολο να βρεθούν χρήματα αυτές τις μέρες, αλλά ταξίδεψαν σε τόσο τεράστιους αριθμούς στην Πράγα για να δουν τη μεγάλη νίκη της ομάδας τους επί της Φιορεντίνα.
Αυτή η ομάδα του Ντέιβιντ Μόγιες έφερε μερικά πραγματικά τεράστια αποτελέσματα για να φτάσει στους ημιτελικούς του UEFA Europa League πριν σηκώσει αυτό το τρόπαιο και τώρα βρίσκεται στην κορυφή του ομίλου, για άλλη μια φορά».
Για τις δυσκολίες του να αγωνίζεσαι παράλληλα σε Ευρώπη και Πρέμιερ Λιγκ: «Δεν είναι εύκολο να παίξεις στην Πρέμιερ Λιγκ Κυριακή το απόγευμα, έχοντας ταξιδέψει σε όλη την Ευρώπη για να παίξεις το βράδυ της Πέμπτης. Σίγουρα είναι κάτι που σε επηρεάζει, γιατί δεν παίζεις πλέον απλώς εναντίον ποδοσφαιριστών, αντιμετωπίζεις αθλητές που βρίσκονται στην κορυφή της καριέρας τους.
Στην πραγματικότητα, πιθανότατα χρειάζεσαι ένα ρόστερ 25 παικτών για να σταθείς σε αυτά τα επίπεδα και ο Ντέιβιντ σίγουρα έκανε εξαιρετική δουλειά για να κρατήσει τη Γουέστ Χαμ σε καλή κατάσταση στο πρωτάθλημα, ενώ είναι πραγματικά επιτυχημένη στην Ευρώπη. Πράγματι, έχει χτίσει πραγματικά γερά θεμέλια και ήταν υπέροχο να βλέπεις τη Γουέστ Χαμ να αποδίδει τόσο καλά στην Ευρώπη τα τελευταία δύο χρόνια».