Η νίκη επί της Ζάλγκιρις δεν ήταν απλά μια εντός έδρας υποχρέωση για τον Ολυμπιακό. Η εμφάνιση και ο χαρακτήρας που έδειξαν οι «ερυθρόλευκοι» στο συγκεκριμένο παιχνίδι ήταν «φως στο τούνελ»!
Πόσες και πόσες φορές δεν έχετε διαβάσει περί ρόλων στο μπάσκετ. Πόσο σημαντικό είναι για τους παίκτες μιας ομάδας να γνωρίζουν τους ρόλους τους; Πόσο καλύτερος είναι ένας παίκτης αν ξέρει τι ακριβώς πρέπει να κάνει; Και διάφορα άλλα τέτοια, παραπλήσια. Ο Ολυμπιακός στο ματς με την λιθουανική ομάδα είχε κάτι που δεν είχε δείξει στα προηγούμενα παιχνίδια, ακόμα και σε αυτά που κατάφερε να πάρει τη νίκη. Τι ήταν αυτό; «Αποφασιστικότητα».
«Γενικότητα» θα πει κάποιος… Ας γίνουμε λοιπόν πιο συγκεκριμένοι: Πριν από κάθε ματς, οι προπονητές σχεδιάζουν το τακτικό πλάνο. Τι θα κάνουμε αν παίξουν έτσι, τι θα κάνουμε αν παίξουν αλλιώς. Οι παίκτες πέραν των αθλητικών υποχρεώσεων που έχουν σε ένα παιχνίδι, πρέπει να επιδείξουν και την ανάλογη οξυδέρκεια και τρέχοντας να βοηθήσουν πνευματικά προκειμένου να λειτουργήσει το κάθε πλάνο που έχει ζητηθεί.
Ναι οκ, ο Ολυμπιακός στα προηγούμενα παιχνίδια ακολουθούσε το πλάνο του Κεμζούρα, δεν είπε κανένας ότι υπάρχουν παίκτες που στο παρκέ κάνουν ό,τι τους καπνίσει. Το θέμα δεν είναι όμως, να εκτελέσεις σαν υπολογιστής! Στον αθλητισμό πρέπει να εκτελείς ενώ το σώμα σου φτάνει στα όριά του. «Πρέπει να περάσω πάνω από το σκριν», ναι αλλά πρέπει να περάσεις με χίλια! Αυτό έκαναν οι περισσότεροι από τους «ερυθρόλευκους» στο παιχνίδι της Παρασκευής.
Εκτέλεσαν αλλά εκτέλεσαν δυναμικά, με ενέργεια αλλά κυρίως με εγωισμό στο προσωπικό αμυντικό σκέλος της αναμέτρησης. Ο Παπανικολάου είπε σε όποιον μάρκαρε «σήμερα θα έχεις ζόρια» το ίδιο έκανε κι ο Πολ, ο Ριντ, ο Πρίντεζης ακόμα κι ο Σπανούλης, από τον οποίο η ομάδα του έχει συνηθίσει να περιμένει υπερβάσεις στην επίθεση κι όχι στην άμυνα.
Αν λοιπός ο Σπανούλης βουτάει σε μις ματς με αντίπαλο ψηλό και βγάζει την άμυνα, τότε είναι λογικό να παλέψει κι ο Κόνιαρης (που πάντα το κάνει) κι ο Μπάλντγουιν που ζήτησε και πήρε μια δεύτερη ευκαιρία κι ο Πολ που έπαιξε φανταστικό ξύλο με τους αντίπαλους ψηλούς όποτε οι αλλαγές τον έβγαλαν.
Μία ομάδα μπορεί να είναι κακή, μέτρια, ή καλή. Αμέσως όμως, ανεβαίνει ένα επίπεδο αν οι παίκτες της πειστούν πως κάθε αγώνας απαιτεί μάχη κι όχι απλά κόντρα. Η κακή θα γίνει μέτρια, η μέτρια καλή κι η καλή πρωταθλήτρια αν οι παίκτες της πριν από οτιδήποτε άλλο θεωρούν ένα μικρό «δράμα» το καλάθι από τον προσωπικό τους αντίπαλο.
Ο Ολυμπιακός το έδειξε αυτό με την Ζάλγκιρις. Έτυχε; Ή προϊόντος του χρόνου πέτυχε; Μεγάλη και δύσκολη η φετινή Ευρωλίγκα όλα θα αποδειχτούν στην… πίστα!
