Είναι περίπου δεδομένο ότι η παράφραση του τίτλου του βιβλίου του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκεζ που δανειστήκαμε για το συγκεκριμένο κείμενο δεν είναι απόλυτα πετυχημένος. Μπορούσαμε πολύ απλά να αλλάξουμε την τελευταία λέξη, να διατηρήσουμε τον ορίτζιναλ τίτλο που είχε διαλέξει ο σπουδαίος Κολομβιανός συγγραφέας και να αποτυπώναμε πλήρως τη σχέση Πεδουλάκη-Παναθηναϊκού που τερματίστηκε για Τρίτη και τελευταία –προφανώς- φορά. Κινδυνεύαμε όμως να κατηγορηθούμε για φτηνό black χιούμορ.
Η προαναγγελία λοιπόν του ‘’θανάτου’’ αυτής της σχέσης ήταν περίπου δεδομένη τη μέρα που ξεκίνησε για Τρίτη φορά κάπου το περασμένο καλοκαίρι. Την ίδια μέρα, αν κάποιος έριχνε μια ματιά στα social media θα νόμιζε ότι ο Πεδουλάκης δεν είχε προσληφθεί αλλά είχε…απολυθεί! Ανώνυμοι δικαστές και εκτελεστές που παίζουν με τις ζωές των άλλων, τις καριέρες των άλλων και έχουν άποψη την ίδια στιγμή για το μπάσκετ, την πολιτική, τα reality show και την καλύτερη συνταγή για να μαγειρέψεις μοσχαράκι Στρογγανόφ είχαν βγάλει την ετυμηγορία: Ένοχος χωρίς ελαφρυντικά, θα απολυθεί τον Οκτώβριο, τον Νοέμβριο, άντε λίγο πριν τα Χριστούγεννα. Μάταια έψαχνα κάποιον που να έδινε ζωή στον Πεδουλάκη και μέσα στο….2020! Ο προπονητής είχε γίνει βορά και ανθρωποθυσία πριν ξαναμπεί στο ΟΑΚΑ απλά για να κομπάζουν σήμερα όλοι αυτοί ότι ‘’εγώ σας τα έλεγα από…τότε’’! Φυσικά, φτάσαμε στο…αναμενόμενο αλλά μέσα από μια άλλη εντελώς διαφορετική αλληλουχία γεγονότων. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Πριν από μερικούς μήνες όταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος είχε να αντιμετωπίσει την άρνηση του Ρικ Πιτίνο να επιστρέψει στη χώρα μας η αλήθεια είναι ότι ο Αργύρης Πεδουλάκης δεν αποτελούσε αυτόματη επιλογή του. Μόνο που οι νόμοι της προπονητικής αγοράς αποφάσισαν διαφορετικά. Διαθέσιμοι προπονητές δεν υπήρχαν πολλοί και οι ελάχιστα μετρημένοι στα δάχτυλα δεν μπορούσαν ή δεν τους ήθελε. Κάπως έτσι ωρίμασε ως περίπου αυτόματη ιδέα η επιστροφή για Τρίτη φορά του Πεδουλάκη στο ΟΑΚΑ. Άνθρωποι του προεδρικού περιβάλλοντος φρόντισαν να σαπορτάρουν την ιδέα της επιστροφής υποστηρίζοντας ότι ‘’πέρασαν τρία χρόνια, έχει ωριμάσει πλέον προπονητικά και σκέφτεται διαφορετικά’’. Σε κάθε περίπτωση ο Πεδουλάκης ήταν μια λύση. Όλα αυτά απαντούν στο ερώτημα ‘’γιατί τον επέλεξαν’’.
Στο ερώτημα ‘’’γιατί δέχτηκε’’ μπορεί να απαντήσει μόνο ο ίδιος. Μια προφανής και συνάμα αυθαίρετη ερμηνεία των προθέσεων του είναι ότι στο ενδιάμεσο είχαν συμβεί όντως μερικά περιστατικά αρκούντως καθοριστικά: Είχε συναντηθεί τουλάχιστον μια φορά με τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο και σε αυτή τη συνάντηση είχαν κλείσει οι διαφορές (γενικές και ειδικές) που είχαν ανοίξει το απόγευμα της 15ης Οκτωβρίου του 2016 στο ΟΑΚΑ όταν είχαν μιλήσει, όχι ιδιαίτερα φιλικά, για τελευταία φορά. Ο Πεδουλάκης είναι ένας πολύ λογικός άνθρωπος αλλά αυτή τη φορά η φιλοδοξία επικράτησε της λογικής. Επίσης, οι προπονητικές επιλογές του είχαν στενέψει επικίνδυνα. Μετά τη δεύτερη απομάκρυνση του από τον Παναθηναϊκό είχε ξαναδουλέψει μόνο στο ‘’προστατευμένο’’ περιβάλλον του Περιστερίου, εκεί που ήταν μέχρι προτινος local hero και ο λόγος του ήταν νόμος. Όχι πλέον γιατί στην παλιά γειτονιά του πειράχτηκαν πολύ από τον τρόπο που έφυγε. Καλώς ή κακώς όμως ήξερε ότι έπρεπε να ρίξει αυτή την τελευταία ζαριά στην καριέρα του γιατί η Ευρωλίγκα και ο πάγκος μιας ομάδας αυτού του επιπέδου εκτός από ηλεκτρικός είναι και δελεαστικός! Σκέτη Κίρκη όπως θα έλεγε και ο μυθολογικός Οδυσσέας.
Οι επιλογές του λοιπόν για να επιστρέψει στο ‘’πάνω ράφι’’ της προπονητικής ήταν περίπου ανύπαρκτες και ο Πεδουλάκης έχει μάθει από μικρός να παίρνει τα ρίσκα του. Μεγάλωσε δύσκολα, πήγε κόντρα στο manual και επιβίωσε.
Το πρόβλημα ξεκίνησε από το καλοκαίρι. Ο Πεδουλάκης δεν αξίωνε μεγάλο μπάτζετ ούτε μεταγραφές αεροδρομίου. Πίστευε ότι μπορούσε με παίκτες λογικού προϋπολογισμού να φτιάξει μια ομάδα που θα έπαιζε το μπάσκετ που είχε στο μυαλό του. Αμυντικό, σκληρό, αυτό που ορθά αποκάλεσε κάποτε σκεπτόμενο με τη λέξη να γίνεται σχεδόν….ανεκδοτολογική! Κάπου εκεί εμφανίστηκε ο μοιραίος –τελικά- για τη σχέση του με την ομάδα Τζιμερ Φρεντέτ. Ο Φρεντέτ απείχε πολύ από τον γκαρντ που είχε στο μυαλό του (δεν μιλάμε με συγκεκριμένα ονόματα αλλά ως μοντέλο παιχνιδιού) ο Πεδουλάκης. Εδώ όμως μπήκε στην εξίσωση η διοικητική επιθυμία για μια μεγάλη μεταγραφή που θα αύξανε το ενδιαφέρον του κόσμου με όλα τα συνεπακόλουθα. Στη μοναδική εκτός Ελλάδος δουλειά του ο Πεδουλάκης στο Καζάν είχε πληρώσει την κάκιστη σχέση του με τους Αμερικάνους όπως είχε αποκαλύψει δημόσια τότε ο Κιθ Λάνγκφορντ. Τη δεύτερη φορά που δούλεψε στον Παναθηναϊκό πλήρωσε πολύ νωρίς την υπόθεση Μάικ Τζέιμς.
Στον Παναθηναϊκό έπρεπε να ταιριάξει και σύντομα ανόμοιους παίκτες και κυρίως παίκτες που δεν είχαν μεγάλη σχέση με το μοντέλο που ήθελε ή αν προτιμάτε με το μοντέλο που του αρέσει! Η κλεψύδρα είχε αναποδογυρίσει και η άμμος άρχισε να σώζεται από τότε και ο Πεδουλάκης φάνηκε μάλλον τυχερός που ο Φρεντέτ και ο Τζόνσον όπως λένε οι άνθρωποι της ομάδας είναι ‘’καλά παιδιά και σωστοί επαγγελματίες’’ και όχι street boys που θα τον έβαζαν στο σημάδι από την πρώτη μέρα. Αλλά νομοτελειακά αυτό δεν θα αργούσε να συμβεί!
Συνέβη την πλέον….ανυποψίαστη στιγμή. Στον αγώνα με τη Βαλένθια ο Πεδουλάκης την ώρα που ο Παναθηναϊκός είχε πετάξει στα….σκουπίδια μια ικανοποιητική διαφορά και ήταν μπροστά μόνο με 57-53 αποφάσισε να παρκάρει στον πάγκο τον Αμερικάνο που είχε σκοράρει 12 πόντους και έμοιαζε ζεστός. Το πλάνο της τηλεοπτικής μετάδοσης που ακολούθησε δύο τρία λεπτά αργότερα ήταν πολύ χαρακτηριστικό: Ο Φρεντέτ καθισμένος στον πάγκο είχε χάσει το trade mark χαμόγελο-διαφήμιση οδοντόπαστας, μουρμούριζε και έμοιαζε ενοχλημένος. Ακόμη και έτσι όμως η δύσκολη σχέση θα άντεχε αν με 39’’ στο χρονόμετρο του αγώνα και τον Παναθηναϊκό σίγουρο νικητή ο Πεδουλάκης δεν επέλεγε να ξαναβάλει στο παιχνίδι τον Αμερικάνο σταρ. Επίσημα και δημόσια κανείς δεν θα ομολογήσει πιθανώς την αλήθεια. Ο Πεδουλάκης θα πει ότι τον έβαλε γιατί η Βαλένθια πίεζε και ήθελε τρίτο περιφερειακό.
Ο Φρεντέτ θα πει ότι κάνει αυτό που του ζητάει ο προπονητής του γιατί είναι επαγγελματίας και δεν τον ενοχλεί τίποτα. Η κίνηση όμως έδειχνε φανερά την πρόθεση του Πεδουλάκη να πει και να δείξει προς κάθε κατεύθυνση το αυτονόητο: Η θα παίζεις άμυνα και γενικά με τον τρόπο που θέλω εγώ ή δεν θα παίζεις! Φυσικά, ο νόμος του προπονητή είναι ισχυρός και δεν αμφισβητείται ακόμη και όταν αφορά ένα από τους σταρ της ομάδας με μια προϋπόθεση: Η ομάδα να κερδίζει. Το περιστατικό πάντως όχι μόνο δεν πέρασε απαρατήρητο από τα υψηλά κλιμάκια της ομάδας αλλά ήρθε να κορυφώσει τις φήμες ότι για μια ακόμη φορά οι σχέσεις του Πεδουλάκη με Αμερικάνους παίκτες δεν ήταν οι καλύτερες δυνατές.
Διλήμματα ανάλογα με αυτά του αγώνα κόντρα στη Βαλένθια δεν ξαναμπήκαν. Ο Φρεντέτ βγήκε νοκ άουτ με ένα τράβηγμα στο πόδι στα πρώτα λεπτά του αγώνα κυπέλλου με τον Προμηθέα. Η ήττα μετέτρεψε την ομάδα σε μπαρουταποθήκη και το διπλό της Άλμπα στο ΟΑΚΑ ολοκλήρωσε για Τρίτη φορά τη σχέση Πεδουλάκη-Παναθηναϊκού. Η αλήθεια είναι ότι η αντίστροφη μέτρηση είχε ξεκινήσει με τη Βαλένθια αλλά παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, όπως λένε οι πληροφορίες μου, το βράδυ του αγώνα με τον Προμηθέα παρότι ενοχλημένος από την ήττα δεν είχε αποφασίσει ακόμη την αποπομπή του Έλληνα κόουτς.
Το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας ΠΡΑΣΙΝΗ την επόμενη μέρα έστελνε ένα ξεκάθαρο μήνυμα. Ζητούσε εμμέσως πλην σαφώς και δημόσια την παραίτηση κάποιου και δίπλα υπήρχε η φωτογραφία ενός….εξουθενωμένου Πεδουλάκη. Επιτρέψτε μου μετά από 40 χρόνια δημοσιογραφίας να μην πιστεύω στις συμπτώσεις. Ο Πεδουλακης φυσικά είναι ένας σκληρόπετσος τύπος που μεγάλωσε στους δρόμους του Περιστερίου. Και η λέξη παραίτηση ούτε είχε περάσει, ούτε πέρασε από το μυαλό του ακόμη και αν είδε το πρωτοσέλιδο της συγκεκριμένης εφημερίδας.
Αλλά το πράγμα βάρυνε όταν ο Παναθηναϊκός επέστρεψε και έχασε στο ΟΑΚΑ. Ούτως ή άλλως, ο Πεδουλάκης ποτέ δεν ήταν αρεστός στον κόσμο που τα έβρισκε όλα στραβά κι ανάποδα. Παλιά ιστορία…
Μεγάλη κουβέντα έγινε για το κοουτσάρισμα του και κυρίως για την επιλογή του να βγάλει το παιχνίδι με την ίδια πεντάδα. Και πάλι είναι ο ίδιος αρμόδιος να μιλήσει και να μιλήσει στα σοβαρά αν το θέλει και όχι μεσοβέζικα όπως έκανε στη συνέντευξη τύπου μετά τον αγώνα. Αλλά στο μυαλό του αδαή δημοσιογράφου ήταν ένα ακόμη μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση και με πολλούς αποδέκτες: Ότι πήγαινε στη μάχη με αυτούς που εμπιστευόταν απόλυτα!
Ο κύκλος λοιπόν έκλεισε. Ο Πεδουλάκης απομακρύνθηκε ως περίπου αποτυχημένος για Τρίτη φορά. Δεν ξέρω αν όπως έλεγαν στον Δημήτρη Γιαννακόπουλο το καλοκαίρι ωρίμασε και βλέπει διαφορετικά τα πράγματα. Μπορεί όντως να συμβαίνει αλλά εδώ μιλάμε για μπάσκετ και δεν κάνουμε ψυχαναλύσεις. Θεωρώ ότι ο Πεδουλάκης ήταν και παραμένει ένας πολύ καλός προπονητής που φτάνοντας στον πάγκο του Παναθηναϊκού άγγιξε το ταβάνι του όχι μπασκετικά αλλά σε καταστάσεις διαχείρισης κρίσης και χαρακτήρων.
Τρεις φορές πήγε με διαφορετικές συνθήκες στον Παναθηναϊκό αλλά έφυγε με τον ίδιο τρόπο. Πληρώνοντας τρεις εντός έδρας ήττες στην Ευρωλίγκα. Την πρώτη από τη Λαμποράλ, τη δεύτερη από τη Ζάλγκιρις και την Τρίτη από την Άλμπα. Ο Παναθηναϊκός θα πορευτεί με ένα νέο πρόσωπο στον πάγκο του και ο Πεδουλάκης καλείται να αποδείξει την επόμενη μέρα ότι μπορεί να διαχειριστεί καλύτερα καταστάσεις και πρόσωπα στα ψηλότερα πατώματα της δουλειάς του και όχι μόνο σε ομάδες τύπου Περιστερίου.
